Abdul Aziz bin Abdullah bin Baz

Abdul Aziz bin Abdullah bin Baz ( 12 Dzulhijjah 1330 Hijrah - 22 November 1912 / 27 Muharram 1420 Hijrah - 13 Mei 1999 ), Beliau merupakan Mufti Besar Arab Saudi dari tahun 1993 sehingga 1999. seorang hakim dan ahli fiqh Saudi dari 1413 Hijrah bersamaan 1992 sehingga kematiannya, di samping jawatan presiden Majlis Ulama Kanan Saudi , menjawat jawatan presiden Jabatan Penyelidikan Ilmiah dan Iftaa, ketua majlis pengasas Liga Dunia Muslim , presiden Akademi Fiqh Islam , dan beliau berkhidmat sebagai Presiden Universiti Islam dalam Madinah selama lima tahun, Ibn Baz menerima Hadiah Raja Faisal kerana Berbakti kepada Islam pada tahun 1402 Hijrah bersamaan dengan 1982 .  Buku-buku Ibn Baz berjumlah lebih daripada 41 buah buku, yang merangkumi banyak ilmu Syariah dari fiqh , fatwa dan pemikiran Islam , dan banyak tanggapan terhadap mazhab dan mazhab agama dan intelektual yang timbul sebelum ini dan baru-baru ini, kecuali berpuluh-puluh surat kecil. .  Ibn Baz dianggap sebagai salah seorang ulama Sunni terkemuka pada zamannya, dan beliau dihormati dan dihormati oleh semua syeikh pada zamannya di seluruh dunia Islam.Adapun ulama Salafi , mereka menganggap beliau sebagai Imam pada zaman mereka. Muhammad Nasir al-Din al-Albani ini berkata, " Dia adalah pembaharu abad ini. "Dan Abd al-Razzaq Afifi berkata : " Ibn Baz adalah model yang bukan ulama masa ini. Ibn Baz adalah salah satu peninggalan ulama silam yang pertama dalam ilmu, akhlak dan aktivitinya . " Muhammad al-Sabil berkata : “ Syeikh Ibn Baz adalah imam Sunni pada zamannya . ”

Biodata

Abu Abdullah Abdul Aziz bin Abdullah bin Baz (1330-1420 H / 1912-1999 M), adalah seorang ulama, qadi, faqih, dan muhaddith Saudi. Beliau dilahirkan di Riyadh dalam keluarga ulama dan menerima ilmu dari para syeikh dan ulama di tempat asalnya. Beliau memegang jawatan sebagai Mufti Besar Arab Saudi dari tahun 1413H/1992 hingga kematiannya, serta mengetuai Majlis Ulama Besar Saudi, mengetuai Pengurusan Penyelidikan Saintifik dan Fatwa, mengetuai Majlis Asas Liga Dunia Islam, dan mengetuai Majlis Fiqh Islam. Beliau juga pernah menjadi Pengarah Universiti Islam Madinah selama lima tahun. Ibn Baz menerima Anugerah Raja Faisal untuk Perkhidmatan Islam pada tahun 1402H/1982.

Ibn Baz telah mengarang lebih dari 41 buku, merangkumi pelbagai bidang ilmu syariah seperti fiqh, aqidah, fatwa, dan pemikiran Islam, serta banyak jawapan terhadap mazhab dan kumpulan keagamaan serta pemikiran yang muncul dahulu dan kini, selain puluhan risalah kecil.

Sheikh Ibn Baz bersama Raja Faisal

Pada tahun 1964 Ibn Baz dianggap sebagai salah seorang ulama besar Ahlus Sunnah wal Jamaah pada zamannya dan dihormati oleh para syeikh pada zamannya di seluruh dunia Islam. Ulama Salafi menganggapnya sebagai Imam pada zamannya. Muhammad Nasiruddin al-Albani berkata, "Dia adalah mujaddid abad ini," manakala Abdul Razzaq Afifi berkata, "Ibn Baz adalah ulama yang berbeza dari ulama zaman ini, Ibn Baz adalah dari kalangan ulama terdahulu dalam ilmu, akhlak, dan aktivitinya," dan Muhammad al-Sabil berkata, "Sheikh Ibn Baz adalah Imam Ahlus Sunnah pada zamannya."

Kelahiran dan Latar Belakang

Nama penuhnya adalah Abdul Aziz bin Abdullah bin Abdul Rahman bin Muhammad bin Abdullah Al-Baz, keluarganya berasal dari Madinah. Salah seorang nenek moyangnya berpindah dari Madinah ke Ad-Diriyah, kemudian mereka berpindah ke Hawtat Bani Tamim, dan beliau berasal dari keluarga ulama yang terdiri dari beberapa ulama dan qadi.

Beliau dilahirkan di Riyadh pada 12 Zulhijjah 1330H bersamaan 22 November 1912. Pada awal kehidupannya, beliau dapat melihat, namun pada tahun 1346H ketika beliau berusia 16 tahun, matanya mengalami penyakit yang melemahkan penglihatannya. Pada tahun 1350H, penglihatannya hilang sepenuhnya. Ayahnya meninggal dunia ketika beliau masih kecil, sehingga beliau tidak mengingati ayahnya. Ibunya pula meninggal dunia ketika beliau berusia 25 tahun. Ketika kecil, beliau lemah dan hanya dapat berjalan setelah berusia tiga tahun. Beliau pandai menulis dan membaca sebelum penglihatannya hilang. Ibn Baz berkata, "Saya boleh membaca dan menulis sebelum kehilangan penglihatan, dan saya menulis beberapa nota pada buku-buku yang saya baca dengan syeikh-syeikh seperti al-Ajurumiyyah dalam nahu dan lain-lain."

Pendidikan

Ibn Baz dibesarkan dalam persekitaran ilmu syariah, kerana pada masa itu, Riyadh adalah bandar ilmu yang didiami oleh ramai ulama besar dan imam agama. Beliau memulakan pengajian dengan menghafal Al-Quran seperti kebiasaan ulama Salaf, dan berjaya menghafal Al-Quran sebelum mencapai usia baligh. Selepas itu, beliau mula menuntut ilmu syariah dari ulama-ulama di Riyadh. Ibn Baz berkata, "Saya mula belajar dari kecil, menghafal Al-Quran sebelum baligh di bawah bimbingan Sheikh Abdullah bin Mu'firij, kemudian saya mula menerima pelajaran ilmu syariah dan bahasa Arab dari ramai ulama Riyadh."

Guru-gurunya

Antara guru-gurunya yang terkenal ialah:

• Muhammad bin Ibrahim bin Abdul Latif Al-Sheikh: Beliau mengikuti pengajiannya pagi dan petang, menghadiri semua kelas yang diajar, dan membaca semua mata pelajaran yang diajarkan dalam hadis, aqidah, fiqh, nahu, faraid, serta banyak membaca tafsir, sejarah, dan sirah nabawiyah, selama hampir sepuluh tahun. Beliau belajar semua ilmu syariah daripadanya dari tahun 1347H hingga 1357H. Muhammad bin Ibrahim yang mencalonkan beliau untuk menjadi qadi di Al-Kharj pada bulan Jumada al-Akhirah 1357H, dan beliau memulakan tugasnya sebagai qadi di Al-Kharj, menetap di Ad-Dulam pada akhir bulan Syaaban, dan terus berkhidmat sehingga tahun 1371H.
• Saleh bin Abdul Aziz bin Abdul Rahman.
• Saad bin Hamad bin Atiq, qadi Riyadh.
• Hamad bin Faris dalam ilmu nahu.
• Saad Waqas Al-Bukhari dalam ilmu tajwid, seorang ulama terkemuka di Mekah dalam tajwid.

Kerjaya

Pekerjaan pertama yang dipegang oleh Ibn Baz adalah sebagai qadi, di mana beliau dilantik sebagai qadi di bandar Ad-Dulam dari tahun 1357H hingga 1371H. Dalam tempoh ini, beliau juga berkhidmat sebagai imam dan khatib di masjid bapa saudaranya, Sheikh Abdullah, yang dikenali sebagai Masjid Sheikh. Beliau juga mengajar di situ sehingga sebelum kematiannya. Ramai ulama dan qadi yang menjadi muridnya, antaranya Rashid bin Saleh bin Khunain, Abdullah bin Hassan bin Qaoud, Muhammad bin Saleh Al-Uthaymeen, Abdullah bin Jabreen, Abdullah bin Abdul Muhsin Al-Turki, Saleh bin Abdul Rahman Al-Atram, Saleh Al-Luhaidan, Saleh Al-Fawzan, anggota Majlis Ulama Besar, qadi Abdullah bin Abdul Rahman Al-Kunehl, Sheikh Abdul Mohsin Al-Abbad Al-Badr, qadi Saeed bin Abdullah bin Ayash, Abdul Rahman Al-Barrak, Abdul Aziz Al-Rajhi, Rabi' bin Hadi Al-Madkhali, dan ramai lagi. Pada tahun 1371H, beliau berpindah mengajar di Institut Ilmiah Riyadh, kemudian berpindah ke Kolej Syariah dan terus mengajar di situ sehingga tahun 1381H. Dalam tempoh ini, beliau menjadi imam di Masjid Imam Turki bin Abdullah di Riyadh dan mengajar di masjid tersebut. Pada tahun 1381H, beliau berpindah ke Madinah untuk menjadi timbalan kepada Sheikh Muhammad bin Ibrahim Al-Sheikh di Universiti Islam Madinah. Di Madinah, beliau mengajar di Masjid Nabawi antara waktu Maghrib dan Isya kecuali malam Selasa. Pada tahun 1390H, beliau dilantik sebagai Presiden Universiti Islam Madinah, dan pada bulan Syawal 1395H, beliau berpindah ke Riyadh dan dilantik sebagai Presiden Pengurusan Penyelidikan Saintifik dan Fatwa serta Dakwah dan Bimbingan dengan pangkat menteri. Pada masa itu, beliau menjadi imam di Masjid Imam Turki bin Abdullah sehingga masjid tersebut dirobohkan dan dibina semula. Setelah pembinaannya selesai, beliau mencadangkan agar Abdul Aziz bin Abdullah Al-Sheikh dilantik sebagai imam masjid tersebut, dan cadangan itu diterima. Beliau juga mengetuai Majlis Liga Dunia Islam, Majlis Fiqh Islam, Majlis Tertinggi Dunia Masjid, dan Majlis Asas Liga Dunia Islam. Pada tahun 1414H, beliau dilantik sebagai Mufti Besar Arab Saudi, Ketua Majlis Ulama Besar, dan Ketua Jawatankuasa Tetap Penyelidikan Saintifik dan Fatwa serta Ketua Liga Dunia Islam. Beliau juga mengetuai Dar Al-Hadith di Mekah yang ditubuhkan pada tahun 1352H. Pada tahun 1369H, beliau mencadangkan kepada Raja Abdul Aziz untuk menubuhkan Institut Ilmiah di Riyadh. Raja Abdul Aziz menyokong cadangan tersebut dan melantik Ibn Baz sebagai pengarah institut tersebut. Institut tersebut dibuka pada tahun 1370H, dan Ibn Baz melantik Abdul Latif bin Ibrahim sebagai pengarahnya. Pada tahun 1373H, Kolej Syariah dibuka di Riyadh, di mana lulusan institut tersebut mendaftar. Pada tahun 1374H, sebagai pengarah institut ilmiah, beliau mendapat perintah kerajaan untuk membuka cawangan institut ilmiah di seluruh Arab Saudi, dan beliau membuka enam cawangan di Buraydah, Shaqra, Al-Ahsa, Al-Majma'ah, Mekah, dan Samitah di bawah pemerintahan Emirat Jazan. Kemudian, cawangan institut tersebut berkembang ke seluruh Arab Saudi.

Kepresidenan Universiti Islam Ibn Baz dilantik sebagai timbalan presiden Universiti Islam Madinah pada tahun 1381H, dan beliau memegang jawatan tersebut sehingga tahun 1390H. Selepas kematian presidennya, Muhammad bin Ibrahim Al-Sheikh, beliau menjadi presiden universiti tersebut dari tahun 1390H hingga 1395H. Dalam tempoh tersebut, beliau memperluas aktiviti dakwah ke luar Arab Saudi, dan pengajian serta aktiviti universiti tidak terhad dalam kampus sahaja. Guru-guru dari universiti dihantar mengajar di kebanyakan negara Afrika, kebanyakan negara Asia seperti India, Pakistan, Bangladesh, Indonesia, Malaysia, dan negara-negara Eropah seperti Itali, Britain, Perancis, Jerman, Austria, negara-negara Arab seperti Mesir, Syria, Lubnan, Sudan, Tunisia, Algeria, dan Maghribi. Sheikh Ibn Baz memperluas aktiviti dakwah dan pengajaran serta membekalkan kitab-kitab ke negara-negara tersebut. Beliau memberi perhatian yang besar kepada pelajar luar negara, dan menyediakan bantuan kewangan kepada mereka. Beliau turut bertanggungjawab mengaturkan haji untuk mereka yang tinggal di negara-negara tersebut, serta mengatur pengangkutan mereka. Beliau menyuruh mereka menghafal Al-Quran, mempelajari dan memahami kitab-kitab syariah. Sheikh turut membantu mereka untuk menunaikan ibadah haji, memberikan makanan dan minuman, dan menyediakan tempat tinggal.

Pentadbiran Universiti Islam Madinah

Pada tahun 1381H, Ibn Baz dilantik sebagai Timbalan Presiden Universiti Islam di Madinah dan terus berkhidmat sebagai timbalan sehingga tahun 1390H. Setelah kematian Presiden universiti, Muhammad bin Ibrahim Al-Sheikh, pada tahun 1390H, beliau mengambil alih jawatan Presiden Universiti hingga tahun 1395H. Dalam tempoh tersebut, Ibn Baz memperluaskan usaha dakwah ke luar Arab Saudi. Aktiviti akademik dan praktikal universiti tidak terhad kepada universiti sahaja, tetapi meliputi banyak kawasan di dunia Islam. Para pensyarah dihantar atas nama universiti untuk mengajar di pelbagai institusi pendidikan, sekolah, dan universiti, terutama di India, Afrika, dan Pakistan. Graduan cemerlang universiti juga disyorkan kepada Majlis Dakwah Islamiah di Riyadh untuk berkhidmat dalam dakwah di negara mereka dan negara lain.

Mufti Arab Saudi

Pada tahun 1395H, satu perintah diraja mengangkat Ibn Baz sebagai Presiden Pentadbiran Umum untuk Penyelidikan Ilmiah, Fatwa, Dakwah, dan Bimbingan dengan pangkat menteri. Beliau memegang jawatan ini selama lapan belas tahun sehingga tahun 1413H, apabila satu perintah diraja mengangkatnya sebagai Mufti Agung Arab Saudi. Beliau juga menjadi Pengerusi Majlis Ulama Tertinggi dan Pengerusi Pentadbiran Penyelidikan Ilmiah dan Fatwa. Beliau berkhidmat dalam jawatan ini selama tujuh tahun sehingga kematiannya pada tahun 1420H.

Perang Teluk Kedua

Antara fatwa paling terkenal yang dikeluarkan oleh Ibn Baz adalah membenarkan bantuan daripada negara bukan Islam untuk membebaskan Kuwait dalam Perang Teluk Kedua. Dalam fatwanya, Ibn Baz menyatakan: "Tidak ada masalah bagi kerajaan Arab Saudi untuk meminta bantuan daripada negara-negara lain untuk mempertahankan dan melindungi wilayah umat Islam kerana musuh mereka tidak boleh dipercayai dan mungkin menyerang mereka seperti yang berlaku di Kuwait." Fatwa ini menegaskan bahawa umat Islam boleh meminta bantuan daripada bukan Islam untuk mempertahankan diri daripada serangan atau ancaman, dengan merujuk kepada sejarah Nabi Muhammad SAW yang pernah menggunakan perisai dari seorang bukan Islam dalam peperangan.

Presiden Dar Al-Hadith

Dar Al-Hadith Al-Khairiyah ditubuhkan pada tahun 1352H dengan tujuan memajukan ilmu hadith. Sebuah kumpulan ulama hadith, diketuai oleh Abdul Zaher Abu Samah, Imam Masjid Al-Haram ketika itu, mencadangkan penubuhan Dar Al-Hadith kepada Raja Abdul Aziz yang menyetujui penubuhannya. Pada tahun 1390H, Dar Al-Hadith digabungkan dengan Universiti Islam, menjadikan Ibn Baz sebagai Pengerusi Majlis Tertinggi Dar tersebut. Beliau meneruskan kerja-kerja pendahulunya dalam melahirkan pelajar ilmu syariah, terutama pelajar dari Afrika dan Asia. Semasa tempoh kepimpinannya, Ibn Baz mengarahkan penerimaan graduan Dar Al-Hadith ke Universiti Islam di Madinah tanpa perlu mengambil ujian kemasukan. Beliau juga menambah fungsi Dar Al-Hadith dengan mengarahkan agar sedekah diberikan kepada orang miskin, baik lelaki mahupun perempuan.

Program "Nur ala al-Darb"

"Nur ala al-Darb" adalah program radio harian di mana sejumlah besar ulama dan ahli fatwa menjawab soalan daripada pendengar. Program ini disiarkan di Radio Al-Quran Al-Karim dari Riyadh, Arab Saudi. Ibn Baz menyertai program ini selama lebih dari 30 tahun, menyampaikan fatwa selepas solat Isya' setiap malam Sabtu. Terdapat lebih daripada 11,308 fatwa yang diberikan oleh Ibn Baz dalam program ini, yang telah dikumpulkan dalam beberapa buku, termasuk "Fatwa Nur ala al-Darb" yang disusun oleh Abdullah bin Muhammad Al-Tayyar dan Muhammad bin Musa bin Abdullah Al-Musa, serta "Fatwa Nur ala al-Darb" oleh Ibn Baz yang disusun oleh Al-Shuwa'ir. Ibn Baz juga mengeluarkan fatwa mengenai larangan fotografi dan menasihati agar gambar beliau tidak disebarkan.

Mengirim Surat kepada Pemimpin

Ibn Baz juga dikenali kerana mengirim surat kepada pemimpin dan presiden. Beliau pernah mengirim telegram kepada Hafez Al-Assad, presiden Syria, yang diterbitkan dalam majalah Al-I'tisam di Mesir pada Januari 1980. Dalam surat tersebut, Ibn Baz menyatakan keprihatinan Majlis Tertinggi Universiti Islam terhadap apa yang berlaku di Syria, khususnya mengenai penyiksaan dan pembunuhan umat Islam yang menyeru pelaksanaan syariah.

Beliau juga mengirim surat kepada Presiden Mesir, Gamal Abdel Nasser, setelah hukuman mati dijatuhkan ke atas Sayyid Qutb, menyatakan ayat Al-Quran yang menyatakan akibat buruk bagi mereka yang membunuh orang beriman dengan sengaja.

Surat lain dikirim kepada Presiden Tunisia, Habib Bourguiba, setelah beliau mengeluarkan kenyataan yang dianggap menghina Al-Quran dan menyatakan bahwa Al-Quran mengandung kontradiksi. Ibn Baz menuntut penarikan balik kenyataan tersebut dan meminta Bourguiba bertaubat atau mengeluarkan penjelasan yang menyangkal kenyataan itu.

Pelajaran

Ibn Baz terkenal dengan sesi pelajarannya selepas solat Subuh dan Maghrib. Selepas solat Subuh, beliau menghabiskan masa dengan membaca doa pagi dan zikir. Selepas itu, beliau akan duduk di kerusi sambil menghadap kiblat dengan para pelajarnya di sekelilingnya. Sesi pelajaran beliau bermula dengan panggilan "Ya" atau "Dengar" sebagai tanda kepada pembaca untuk memulakan bacaan, diikuti dengan penjelasan dan komen beliau terhadap kitab yang dibaca. Kadang-kadang, pelajar akan bertanya soalan lisan dan beliau akan menjawabnya.

Pelajaran malam beliau diadakan di Masjid Puteri Sarah, bermula selepas solat Maghrib. Ibn Baz sering merujuk kepada karya-karya ulama seperti Ibn Qayyim dalam "Madarij Al-Salikin" dan Ibn Kathir dalam "Al-Bidayah wa Al-Nihayah". Beberapa buku yang dibaca semasa sesi pelajarannya termasuk "Sahih Muslim" dengan syarah oleh Al-Nawawi, "Sunan Ibn Majah" dengan sanad, "Sunan Abi Dawud" dengan sanad, "Sunan Al-Tirmidhi" dengan sanad, "Sunan Al-Nasa'i", "Muwatta" oleh Imam Malik, "Musnad" oleh Imam Ahmad bin Hanbal, "Al-Fath Al-Rabbani", "Sunan Al-Darami", "Sahih Ibn Hibban", "Sharh Al-Sunnah" oleh Al-Baghawi, "Al-Muntaqa" oleh Majd Al-Din Ibn Taymiyyah, "Usul Al-Ahkam" oleh Ibn Qasim, "Nukhbat Al-Fikr" oleh Ibn Hajar, "Kitab Al-Tauhid" oleh Sheikh Muhammad bin Abdul Wahhab, "Fath Al-Majid" oleh Sheikh Abdul Rahman bin Hassan Al-Sheikh, dan lain-lain. Beliau juga mengajar kitab-kitab fiqh seperti "Manar Al-Sabil" oleh Ibrahim Al-Duwayyan, "Matn Al-Rahbiyyah" dalam ilmu faraid, dan "Al-Rawd Al-Murabba'".

Dars dan Kelas Pengajian Ibn Baz terbahagi kepada tiga bahagian:

1. Sesi pagi dan petang untuk pelajar ilmu dan sesiapa sahaja yang ingin belajar.
2. Sesi selepas solat Jumaat di rumah beliau.
3. Sesi di Masjid Al-Yahya berhampiran rumah beliau, selepas solat Asar dan antara azan dan iqamah solat Isya'.

Kelas pengajiannyaa berhenti semasa bulan Ramadan, musim haji, dan musim panas ketika beliau berada di Ta'if.

Anak-anak Murid Beliau

1. صالح اللحيدان - Ahli Majlis Ulama Besar
2. عبد الله بن عبد الرحمن الغديان - Ahli Majlis Ulama Besar
3. بكر أبو زيد - Ahli Majlis Ulama Besar
4. عبد الله بن قعود - Ahli Majlis Ulama Besar
5. عبد الرحمن البراك - Cendekiawan dari Arab Saudi
6. أبو بكر جابر الجزائري - Cendekiawan dari Algeria dan pengajar di Masjid Nabawi
7. عبد العزيز الراجحي - Cendekiawan dari Arab Saudi
8. سعد بن عبد الله الحميدي - Muhaddith dan penyelidik
9. عبد العزيز الطريفي - Cendekiawan dari Arab Saudi
10. سعود الشريم - Imam dan khatib Masjidil Haram
11. محمد صالح المنجد - Ahli Syria dan pengasas laman Islam Soalan dan Jawapan
12. عبد المحسن العباد - Bekas Rektor Universiti Islam Madinah
13. سعد الشثري - Ahli Majlis Ulama Besar
14. عبد المحسن القاسم - Imam dan khatib di Masjid Nabawi

Mereka adalah beberapa tokoh yang memainkan peranan penting dalam dunia ilmu Islam.

Penulisan Beliau

Ibnu Baz meninggalkan lebih dari 41 karya, termasuk isu fatwa, fiqh, dan aqidah, antaranya:

1. Fatawa Nur 'ala al-Darb li Ibnu Baz bi 'anaya al-Shuway'ir.
2. Al-Durus al-Muhimmah li 'Amma al-Ummah.
3. Al-'Aqidah al-Sahihah wa ma yudadiha wa nawaqid al-Islam.
4. Iqamat al-Burahan 'ala hukm man istaghatha bi ghayr Allah aw sadq al-kahinah wal-'arafin.
5. Hukm al-sihir wal-kahinah wa ma yata'allaq biha.
6. Fatawa muhimah li 'umum al-ummah.
7. Durus li al-Shaykh Abdul Aziz bin Baz.
8. Fatawa Nur 'ala al-Darb li Ibnu Baz bi 'anaya al-Tayyar.
9. Risalah fi hukm al-sihir wal-kahinah ma'a ba'd al-fatawa al-muhimmah.
10. Al-'Aqidah al-Sahihah wa ma yudadiha.
11. Al-Ghazw al-Fikri wa wasa'ilihi.
12. Minhaj Ahl al-Sunnah wa al-Jama'ah fi al-sam' wa al-ta'ah.
13. Hukm al-Islam fi man za'ama anna al-Qur'an mutanaqidh.
14. Usul al-Iman li Ibnu Baz.
15. Sharh Thalathah al-Usul li Ibnu Baz.
16. Al-Ifham fi Sharh 'Umdat al-Ahkam.
17. Masail al-Imam Ibnu Baz.
18. Majmu' Fatawa Ibnu Baz.
19. Al-Da'wah ila Allah wa akhlaq al-du'at.
20. Bayan al-Tawhid alladhi ba'ath Allahu bihi al-rusul jamiaan wa ba'ath bihi khatamahum Muhammadan 'alayhi al-salam.
21. Nawaqidh al-Islam.
22. Wujub tahkim shari'at Allah wa nubath ma khalafah.
23. Wujub al-'amal bi sunnah al-rasul salla Allahu 'alayhi wa sallam wa kufr man ankaraha.
24. Al-Imam Muhammad bin Abdul Wahhab da'watahu wa siratuh.
25. Al-Tahthir min al-bid'ah.
26. Al-tahakum ila al-kitab wa al-sunnah fi hifz al-amn wa himayat al-arwah.
27. Fatawa 'ajilah li mansub al-sihhah.
28. Fatawa muhimah tat'allaq bi al-hajj wa al-'umrah.
29. Kaifiah Solah al-Nabi SAW
30. At-Tahqiq wal I'adhah li Katsir min Masa'il al-Hajj wal 'Umrah wal Ziyarah 'ala Dhu'i al-Kitab.
31. Al-Fawa'id al-Jaliyah fi al-Mabahith al-Fiqhiyah.
32. Ahkam Solat al-Maridh.
33. Tuhfat al-Ikhwan bi Ajwibah Muhimmah Tata'allaq bi Arkan al-Islam.
34. Thalath Risalah fi al-Salah.
35. Hukm Syurub al-Dukhan wa Imamat Man Yatjahhar bih.
36. Risalatani fi al-Salah.
37. Fatawa Tata'allaq bi Ahkam al-Hajj wal 'Umrah wal Ziyarah.
38. Tuhfat al-Akhyar bi Bayan Jumlat Naafi'ah mimma Warada fi al-Kitab wal Sunnah min al-Adiyyah wal Azkar.
39. At-Tabarruj wa Khatr Musharakah al-Mar'ah lil Rajul fi Maidani 'Amalihi.
40. Naqd al-Qawmiyah al-'Arabiyah 'ala Dhu'i al-Islam wal Waqi'.
41. Syarh Risalah Muhammad bin 'Abd al-Wahhab fi Shurut al-Salah wa Arkanha wa Wajibatha.

Akidah Beliau

Buku "Tiga Risalah dalam Solat" oleh Ibn Baz, yang diterbitkan oleh Jawatankuasa Penyelidikan Ilmiah, Fatwa, Dakwah, dan Bimbingan pada tahun 1401 Hijrah bersamaan dengan tahun 1981 Masihi.

Ibn Baz dianggap sebagai salah seorang imam besar Ahli Sunnah wal Jamaah pada zamannya, dan aqidahnya terletak pada apa yang dipercayai oleh salafussoleh dalam mengikuti sunnah-sunnah dan menjauhi ahlul bid'ah dan penyelewengan. Ibn Baz telah menjelaskan aqidah salafinya dalam banyak buku dan karya tulisannya, termasuk dalam kumpulan fatwa dan artikel bermacam-macam di bawah judul "Aqidah yang Aku Telah Dimuliakan Allah Dengan-Nya". Beliau menyatakan: "Aqidahku yang aku telah dimuliakan Allah dengannya adalah beriman bahawa Allah adalah Ilah yang layak disembah, bahawa Dia bersemayam di atas Arasy, dengan cara yang pantas dengan keagungan dan kebesaran-Nya tanpa sebarang bagaimana. Aku beriman bahawa Dia Maha Suci dengan sifat-sifat dan nama-nama yang terpuji, tanpa distorsi, penyeksaan, pengkaitan atau personifikasi. Aqidah ini bersifat tawqifiyyah (ditetapkan), tidak boleh membenarkan sesuatu daripadanya kecuali dengan nas dari al-Quran atau hadis sahih. Aku beriman bahawa al-Quran adalah kalam-Nya yang Maha Mulia dan bukan makhluk, dan aku beriman dengan segala yang diberitahu Allah dan Rasul-Nya mengenai syurga, neraka, perhitungan dan balasan."

Dalam hal hubungan seorang Muslim dengan pemerintahannya, Ibn Baz percaya bahawa ketaatan kepada pemerintah adalah wajib, dan ketaatan ini hanya dalam perkara yang ma'ruf. Beliau percaya bahawa kesabaran terhadap ketidakadilan pemerintah adalah asas dari asas-asas penting yang dibawa oleh syariat Islam, dan percaya bahawa hilangnya asas ini adalah punca fitnah dan ujian. Pendekatannya dalam berurusan dengan pemerintah adalah dengan nasihat secara rahsia terhadap maksiat yang mereka lakukan, membimbing mereka ke jalan yang benar, sambil memberi amaran umum terhadap maksiat tanpa menyebut nama-nama tertentu, kerana tindakan tersebut boleh menimbulkan fitnah di kalangan orang awam. Beliau berpendapat bahawa nasihat secara terbuka bukanlah dari manhaj salaf, kerana ia boleh menyebabkan kekacauan dan ketidakpatuhan dalam perkara yang ma'ruf. Beliau juga berpendapat bahawa doa untuk kejayaan dan petunjuk kepada pemerintah adalah dianjurkan.

Ibn Baz percaya bahawa menyembah kubur dengan niat untuk beribadah kepada Allah sebagaimana berkeliling Kaabah adalah tidak dibenarkan. Baginya, ini dianggap sebagai bid'ah dan bukan kufur, tetapi bagi mereka yang berkeliling dengan niat untuk mendekati penghuninya, ini dianggap kufur. Beliau percaya bahawa tidak ada iman bagi orang yang percaya bahawa hukum-hukum manusia dan pendapat mereka lebih baik daripada hukum Allah dan Rasul-Nya, atau yang serupa atau menyerupai, atau yang membenarkan undang-undang manusiawi dan sistem menggantikan mereka. Walaupun mereka percaya bahawa hukum-hukum Allah lebih baik, sempurna, dan adil, beliau berpendapat bahawa menyambut hari kelahiran Nabi, malam Isra' dan Mi'raj adalah tidak dibenarkan.

Kisah Syeikh al-Albani dan Ibn Baz

Diceritakan bahawa salah seorang penuntut ilmu menumpang kereta yang dipandu oleh Syeikh al-Albani dan Syeikh al-Albani memandu kereta itu dengan laju. Maka, pelajar tersebut berkata kepadanya: “Perlahankanlah pemanduan kamu wahai Syeikh, kerana Syeikh Ibn Baz telah berfatwa bahawa membawa kenderaan melebihi kelajuan termasuk dalam perbuatan mencampakkan diri kepada kecelakaan.” Syeikh al-Albani pun berkata: “Ini ialah fatwa daripada orang yang tidak pernah memandu kenderaan.” Pelajar itu berkata: “Bolehkah aku sampaikan kepada Syeikh Ibn Baz?” Syeikh al-Albani menjawab: “Sampaikanlah kepadanya.” Apabila pelajar itu menyampaikan kepada Syeikh Ibn Baz apa yang dikatakan oleh Syeikh al-Albani, beliau pun ketawa dan beliau berkata: “Sampaikan kepadanya bahawa fatwa itu adalah daripada orang yang belum pernah membayar wang diyat.” (Lihat Idhak ma‘a al-Tullab wa Mu‘allimin, hlm. 118).

Sifat dan Penampilannya

Syekh Ibn Baz bersama Raja Fahd dan di antara mereka Raja Salman ketika beliau menjadi Amir Riyadh.

Sifat Fizikalnya

Ibn Baz berbadan sedang, bukan tinggi atau pendek sangat, muka bulat berwarna gandum, hidung mancung, janggutnya sedikit di dagu, banyak di bawah dagu, awalnya hitam namun sebahagian telah memutih yang kemudian dicelup dengan henna, dada lebar, jauh di antara bahu, dan ciri-ciri tubuhnya sederhana, bukan besar tangan atau kaki.

Penampilannya

Adapun penampilannya dan pakaian, Ibn Baz berpenampilan baik dan tidak pernah berlebihan dalam berpakaian. Beliau sentiasa memilih memakai pakaian putih, suka memakai pakaian yang longgar dan lebar, pakaian beliau sampai setengah betis, dan beliau menghiasi pakaian dengan scarf dan jubah berwarna kayu manis.

Anak-anak Beliau

Ibn Baz mempunyai lapan orang anak, empat lelaki dan empat wanita:

Anak lelaki pertama beliau ialah Abdullah yang menjadi kunyah bagi beliau. Abdullah dan anak kedua beliau Abdul Rahman, keduanya-duanya menjadi ahli perniagaan. Anak ketiga ialah Ahmad, seorang Pensyarah di Fakulti Syariah di Universiti Imam Muhammad bin Saud, beliau sering menemani bapanya dalam perjalanan. Anak keempat ialah Khalid. Ibn Baz pernah ditanya tentang anak yang paling dia sayangi. Dia menjawab, "Semua mereka di mata saya sama, saya tidak mengutamakan sesiapa."

Kewafatan

Pada penghujung tahun 1419 Hijrah, kesihatan Ibn Baz merosot. Beliau mengalami kesakitan pada esofagus dan jantung, yang menyebabkan beliau terpaksa meninggalkan ibadah haji pada tahun 1419 Hijrah yang dijadwalkan untuk dilakukannya. Beliau meminta Wakilnya, Abdul Aziz bin Abdullah Al Sheikh untuk mengerjakan ibadah haji sebagai gantinya. Ibn Baz sering mengatakan, "Allah adalah penolongku, selama 47 tahun berturut-turut, saya tidak pernah meninggalkan haji." Pada penghujung bulan Dzulhijjah, Ibn Baz tinggal di Taif dan sakitnya semakin parah. Beliau menderita sakit itu hingga beliau meninggal pada fajar hari Khamis, 27 Muharram 1420 Hijrah, bersamaan dengan 13 Mei 1999 Masihi, pada usia 89 tahun, di Rumah Sakit Raja Faisal di Taif. Jenazahnya kemudian dipindahkan ke Rumah Sakit Angkatan Bersenjata di Al-Hada. Jenazahnya disolatkan setelah Solat Jumaat, 28 Muharram 1420 Hijrah, bersamaan dengan 14 Mei 1999 Masihi, di Masjidil Haram. Solat jenazah dihadiri oleh Pelayan Dua Tanah Suci Raja Fahd bin Abdul Aziz Al Saud, Abdullah bin Abdul Aziz Al Saud Wakil Putera Mahkota saat itu, dan Sultan bin Abdul Aziz Al Saud, Wakil Kedua. Beliau dikebumikan di Tanah Perkuburan Al-Adl di Mekah. Pemerintah Kerajaan telah mengeluarkan perintah kerajaan untuk menyelenggarakan solat Ghaib di semua masjid di Kerajaan Arab Saudi setelah Solat Jumaat bagi Syeikh Abdul Aziz bin Abdullah bin Baz.