Bètahistine

Esculaap
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.
Bètahistine
Chemische structuur
Bètahistine
Gebruik
Merknamen Betaserc, Aequamen, generiek
Voorschrift/recept ja
Toediening oraal
Databanken
CAS-nummer 5638-76-6
ATC-code N07CA01
PubChem 2366
Chemische gegevens
Molecuulformule C8H12N2
IUPAC-naam N-methyl-2-pyridin-2-ylethanamine
Molmassa 136,194 g/mol
Portaal  Portaalicoon   Geneeskunde

Bètahistine is een stof die structureel verwant is aan histamine, is ook een histamine-H1-receptoragonist, werkt bloedvatenverwijdend of vasodilatator en verbetert de bloeddoorstroming in het binnenoor. Het wordt voorgeschreven bij storingen van het evenwichtsorgaan, zoals bij de ziekte van Menière,[1] heeft een gunstige invloed op duizeligheid en tinnitus en vermindert de aanvallen van draaiduizeligheid (vertigo), maar kan asthma bronchiale en maagzweren verergeren.

Bètahistine wordt oraal ingenomen in tabletten, waarin de stof als een zout aanwezig is, gewoonlijk het dimesilaat, methaansulfonaat.[2]

Er werd ontdekt dat bètahistine mogelijk het niveau van bepaalde neurotransmitters verhoogt en op deze manier een rol zou kunnen spelen bij de regeling van het eetgedrag en van gemoedsstemming. Bètahistine werd onderzocht als een mogelijk middel tegen obesitas, maar er kon er geen verband tussen Bètahistine en eetlust worden aangetoond.[3]

Websites

Voetnoten
  1. E Meyer. Treatment of Meniere disease with betahistine dimesilate (Aequamen)--double-blind study versus placebo (crossover), 1985. Laryngol Rhinol Otol, Stuttgart, 64(5):269-72. PMID 3894841
  2. U.S. Patent 4229428, Galenical form of administration of betahistine and its derivatives van 21 oktober 1980 aan JS Cherqui en AC Djiane
  3. AH Ali, LB Yanoff, EA Stern, A Akomeah, A Courville, M Kozlosky, SM Brady, KA Calis, JC Reynolds, MK Crocker, N Barak en J Yanovski. Acute effects of betahistine hydrochloride on food intake and appetite in obese women: a randomized, placebo-controlled trial 29 september 2010. voor The American journal of clinical nutrition 92, 6