La Becquée
| La Becquée | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Kunstenaar | Jean-François Millet | |||
| Jaar | circa 1860 | |||
| Techniek | Olieverfschilderij | |||
| Afmetingen | 74 × 60 cm | |||
| Museum | Museum voor Schone Kunsten | |||
| Locatie | Rijsel | |||
| Inventarisnummer | P. 543 | |||
| ||||
La Becquée (te vertalen als Een snavel vol eten) of Vrouw die haar kinderen middageten geeft (Frans: Femme faisant déjeuner ses enfants) is een schilderij van Jean-François Millet uit circa 1860. Het maakt deel uit van de collectie van het Museum voor Schone Kunsten in Rijsel .
Voorstelling
Op het schilderij is een moeder te zien die, gehurkt op een krukje voor de deur van haar boerderij, soep geeft aan haar drie kinderen die op de drempel zitten, terwijl de vader op de achtergrond zijn tuin omgraaft. In een brief aan de kunstcriticus Théophile Thoré-Bürger, die het doek zag tijdens een tentoonstelling in de Galerie Martinet, legt Millet zijn bedoeling uit: "Ik zou willen dat men zich bij Vrouw die haar kinderen middageten geeft een nest jonge vogels voorstelt die van hun moeder een snavel vol eten krijgen. De man werkt om die wezens daar te voeden."[1]
La Becquée is het resultaat van een lang proces. De eerste schetsen en voorbereidende tekeningen, waarvan sommige ook worden bewaard in het Museum voor Schone Kunsten, dateren uit de jaren 1848-1849. Millet schetste zijn modellen ter plekke en werkte ze in zijn atelier in de loop der jaren uit tot een schilderij met een duidelijke thematiek: de harmonie van het gezin. Niet alleen de beschermende moeder, maar ook de vader, die maar nauwelijks zichtbaar is op de achtergrond, speelt hierbij een belangrijke rol. Hardwerkend en discreet zorgt hij voor het eten dat zijn vrouw aan de kinderen geeft. Het spel van de ogen en handen van de kinderen verraadt de tederheid die tussen hen bestaat. De harmonie wordt nog versterkt door het kleurenspel van blauw en groen en door het licht waarin de scène baadt.
Herkomst
In 1871 was het schilderij eigendom van de rijke kunstliefhebber mevrouw Maracci. Zij wilde een schilderij van Auguste-Joseph Herlin, destijds assistent-conservator van het museum, aan de stad Lille schenken. Herlin voelde zich hier opgelaten door en overtuigde haar om een werk van een andere kunstenaar te doneren. Hierbij viel de keuze op het schilderij van Millet.
Afbeelding
-
Voorbereidende schets (1848-1849)
Literatuur
- Robert Herbert (2000). Lille, musée des Beaux-Arts : La Becquée de Millet, entre 1848 et 1860 in: La Revue du Louvre et des musées de Franc, vol. 50, nm. 3
- Jules Lenglart (1893). Catalogue des tableaux du musée de Lille. Lille: Imprimerie Lefebvre-Ducrocq p. XXIII
- Alfred Sensier (1881). La vie et l'œuvre de J.-F. Millet. Parijs: A. Quantin imprimeur-éditeur p. 210
Externe links
- (fr) Informatie over het schilderij op de website van het Museum voor Schone Kunsten. Geraadpleegd op 08-11-2022.
- (fr) informatie over het schilderij op de database van Joconde. Gearchiveerd op 7 november 2022. Geraadpleegd op 08-11-2022.
- (fr) Marie-José Parisseau, Mickaël Vanquickelberge & Isabelle Vantomme, Dossier pédagogique Millet. Palais des Beaux-Arts de Lille, 2017. Gearchiveerd op 6-9-2022. Geraadpleegd op 08-11-2022.
- (fr) Alfred Sensier, La vie et l'œuvre de J.-F. Millet. Gearchiveerd op 29 september 2022. Geraadpleegd op 08-11-2022.
- (fr) Jules Lenglart, Catalogue des tableaux du musée de Lille. Imprimerie Lefebvre-Ducrocq, 1893. Gearchiveerd op 29 september 2022. Geraadpleegd op 08-11-2022.
Bronnen, noten en/of referenties
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel La Becquée (Millet) op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ "Je voudrais que, dans la Femme faisant déjeuner ses enfants, on imagine une nichée d’oiseaux à qui leur mère donne la becquée. L’homme travaille pour nourrir ces êtres là.", brief van Millet uit 1871, geciteerd uit: Sensier.
