Pascal Niggenkemper

Pascal Niggenkemper
Pascal Niggenkemper
Algemene informatie
Geboren Engen (Hegau), 12 juni 1978
Geboorteplaats EngenBewerken op Wikidata
Land Vlag van Duitsland Duitsland, Vlag van Frankrijk Frankrijk
Werk
Genre(s) jazz
Beroep muzikant, orkestleider
Instrument(en) contrabas
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Pascal Niggenkemper (Engen (Hegau), 12 juni 1978)[1][2] is een Duits/Franse jazzcontrabassist en orkestleider.

Biografie

Niggenkemper leerde eerst viool en piano, voordat hij op 16-jarige leeftijd overschakelde op elektrische bas en uiteindelijk contrabas. Van 1999 tot 2004 studeerde hij jazzcontrabas aan de Musikhochschule Köln bij Dieter Manderscheid[3], sinds 2002 klassieke contrabas bij Veit Schüßler[4] en vanaf 2005 als DAAD-beurshouder in New York, waar hij studeerde aan de Manhattan School of Music bij Jay Anderson en zijn masterdiploma behaalde. Hij speelde ook in de regionale jeugdbigband NRW en in het federale jazzorkest onder leiding van Peter Herbolzheimer.

In zijn preoccupatie met geïmproviseerde muziek nam hij deel aan het multimediale dansproject Turbo Pascale, met optredens op het Moers Jazz Festival[5], de Jazzahead Bremen jazzbeurs en de WDR Jazznight. Hij was ook lid van het Trio Sence (album teine jälg) en werkte samen met Kristjan Randalu[6][7]. In 2006 speelde hij in Los Angeles o.a. met Maria Schneider, Vince Mendoza en Gonzalo Rubalcaba. Hij werkte ook in de Henry Mancini Institute Big Band aan het album Elevatiuon. In 2009 maakte hij deel uit van de formatie Mizo. In New York richtte hij zijn eigen trio op met Robin Verheyen (saxofoon) en Tyshawn Sorey (drums, piano), waarmee een eerste album voor het Konnex Records (pasàpas) en opnames voor WDR en BR op Europese tournees werden gemaakt. Een andere trio-formatie is Pascal's Newfield met gitarist Scott DuBois en drummer Jeff Davis.

Met zijn trio van Robin Verheyen[8] en Tyshawn Sorey[9] bracht hij in 2010 het album Urban Creatures uit. Zijn septet Vision 7, opgericht in 2011, waartoe Frank Gratkowski[10], Émilie Lesbros[11], Eve Risser[12], Frantz Loriot[13], Christian Lillinger[14] en Els Vandeweyer[15] behoren, presenteerde hij op de festivals Jazzdor in Berlijn (arte live web), Jazz à la Cité in Parijs, Vive le Jazz in Keulen en Jazzdor in Straatsburg en Pori Jazz. Zijn cd Lucky Prime werd in 2013 uitgebracht door Clean Feed Records. Zijn trio upcoming hurricane met Simon Nabatov op piano en Gerald Cleaver[16] op drums, bracht in 2011 een album uit met dezelfde naam en toerde door Noord-Amerika. Sinds 2013 speelt Niggenkemper ook het soloprogramma Look with Thine Ears. In 2013 presenteerde hij het dubbeltrio le 7ème continent op het Vive le jazzfestival in Keulen. Niggenkemper werkte ook samen met musici als Louis Sclavis, Wolfgang Puschnig[17], Gunther Schuller, Ingrid Schmoliner[18] en Steve Slagle.

Discografie

  • 2008: pasàpas (Konnex)
  • 2010: Urban Creatures (JazzHausMusik)
  • 2012: PascAli: Suspicious Activity (Creative Sources) met Sean Ali
  • 2013: Pascal Niggenkemper Vision7: Lucky Prime (Clean Feed Records) met Christian Lillinger, Els Vandeweyer, Emilie Lesbros, Eve Risser, Frank Gratkowski, Frantz Loriot
  • 2015: Look with Thine Ears (Clean Feed, solo)
  • 2015: Harris Eisenstadt: Canada Day IV
  • 2016: Pascal Niggenkemper’s Le 7eme Continent: Talking Trash (Clean Feed) met Julián Elvira, Joris Rühl, Joachim Badenhorst, Eve Risser, Philip Zoubek, Constantin Herzog
  • 2017: Joe McPhee/Pascal Niggenkemper/Ståle Liavik Solberg: Imaginary Numbers (Clean Feed)
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ (en) design4music, NoBusiness Records - Pascal Niggenkemper. NoBusiness Records. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  2. ↑ Draai om je oren - Artikel Pascal Niggenkemper. www.draaiomjeoren.com. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  3. ↑ Schott Music. en.schott-music.com. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  4. ↑ Veit-Peter Schüssler. www.osterfestival.de. Gearchiveerd op 3-6-2021. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  5. ↑ (de) Die Anfänges des legendären Moers Festival. {$plugin.tx_news.opengraph.site_name}. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  6. ↑ Kristjan Randalu - Absence - Jazzenzo. www.jazzenzo.nl. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  7. ↑ (en) Kristjan Randalu. EESTI JAZZLIIT. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  8. ↑ Robin Verheyen. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  9. ↑ (en) Tyshawn Sorey. Tyshawn Sorey. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  10. ↑ (en) Till M. Kammertöns, Frank Gratkowski » biography. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  11. ↑ (en) Emilie Lesbros. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  12. ↑ (en) Eve Risser - artist profile | Improvised Music Company. www.improvisedmusic.ie. Gearchiveerd op 3-6-2021. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  13. ↑ FRANTZ LORIOT - Forced Exposure. www.forcedexposure.com. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  14. ↑ (en) Christian Lillinger. Christian Lillinger | Gorki. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  15. ↑ (en) About Me. ELS VANDEWEYER. Gearchiveerd op 3-6-2021. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  16. ↑ (en) Gerald Cleaver. Pi Recordings. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  17. ↑ (en) Wolfgang Puschnig. Austrian Music Export. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  18. ↑ (en) INGRID SCHMOLINER – Corvo Records. Geraadpleegd op 03-06-2021.
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Pascal Niggenkemper op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
Bibliografische informatie