Scherzando

Scherzando (ook de aanduidingen scherzevole of scherzoso komen voor) is een muziekterm afkomstig uit het Italiaans (scherzare = schertsen, dartelen) die aanduidt dat iets grappig of schertsend gespeeld moet worden. Het is een karakteraanduiding.[1].

Kenmerkend voor scherzando's zijn onder andere:

  • de vaak springerige melodie,
  • gebruik van veel snelle tonen
  • gebruik van 'spitse' articulatie, zoals korte boogjes en staccato
  • contrasterende elementen die snel achtereen worden afgewisseld (zoals hoog en laag in de ambitus, langzaam en snel in het tempo, sterk en zacht in de dynamiek)
  • gebruik van soms komische effecten als glissando's of expres 'vals' gespeelde tonen
  • gebruik van een 'spitse' timing door de uitvoerende
  • gebruik van plotselinge effecten, motieven en ritmiek

Luistervoorbeeld


Een geluidsfragment uit Modest Moessorgski's Schilderijen van een tentoonstelling - (VII: Limoges).

Zie ook

  • Scherzo
Bronnen, noten en/of referenties
  1. Bron: Gerrit Slagmolen - Muzieklexicon A-Z, Bruna Zwarte Beertjes Pockets 1368, 1974, ISBN 90 229 1368 6