Édouard Louis

Édouard Louis

Édouard Louis Warszawa, 7 grudnia 2019
Data i miejsce urodzenia	30 października 1992 Abbeville
Narodowość	francuska
Język	francuski
Alma Mater	École normale supérieure de Paris
Dziedzina sztuki	literatura piękna
Ważne dzieła
Historia przemocy
Multimedia w Wikimedia Commons

Édouard Louis (ur. Eddy Bellegueule, 30 października 1992 w Abbeville) – francuski pisarz.

Louis urodził się 30 października 1992 roku^[1] w ubogiej rodzinie pracownika fabryki w prowincjonalnej miejscowości Hallencourt. Młodego Louisa w domu i wśród rówieśników wyśmiewano i poniżano za to, że odbiegał od tradycyjnego wzorca męskości, ponieważ poruszał się w „kobiecy” sposób i nie podzielał zainteresowań lokalnych chłopców i mężczyzn. Jako pierwsza osoba w rodzinie czytał książki i ukończył studia wyższe. By zdystansować się od rodziny i środowiska, w którym się wychował, wyjechał na studia do Paryża i zmienił nazwisko^[2][3].

Louis rozpoczął socjologię w 2012 roku na École normale supérieure. Na studiach zainteresował się twórczością Toni Morrison, Jamesa Baldwina i Didiera Eribona^[3]. W wieku 22 lat zadebiutował powieścią Koniec z Eddym, w której opisał skrajną biedę i trudne dorastanie w Hallencourt. Louis zaczął pisać książkę gdy miał 18 lat; rok po tym, jak przeczytał pierwszą w życiu powieść^[4]. Autobiograficzna powieść szybko zdobyła dużą popularność i przychylność krytyki: sprzedała się w ponad 300.000 egzemplarzy, została nominowana do prestiżowej Nagrody Goncourtów i przetłumaczona na 25 języków^[5][6]. Na kanwie powieści powstała adaptacja teatralna i filmowa^[4].

W 2016 roku ukazała się druga autobiograficzna powieść Louisa. Historia przemocy opisuje noc wigilijną, podczas której przypadkowe spotkanie na ulicy doprowadziło do spędzenia nocy z nieznajomym, który później okradł i zgwałcił Louisa. W powieści przedstawiono także konsekwencje tamtej nocy: kolejne dni i miesiące, podczas których toczyła się powolna i bezduszna procedura policyjna dotycząca zajścia. Większość historii opowiedziana jest słowami Clary, siostry bohatera, która relacjonuje wydarzenia swojemu milczącemu mężowi^[3]. W 2019 roku powieść została zaadaptowana na potrzeby teatru przez Jana Czaplińskiego i wystawiona w Teatrze im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie, w reżyserii Eweliny Marciniak. W roli głównej wystąpił Piotr Nerlewski^[7].

Trzecia powieść Louisa, Qui a tué mon père (pol. Kto zabił mojego ojca), jest zarzutem wobec polityków i systemu zasiłków, przez które unieruchomiony przez wypadek w fabryce ojciec Louisa został najpierw oceniony jako niezdolny do pracy, lecz potem pozbawiony zapomogi, ponieważ jego stan uznano za wystarczający do zamiatania ulic^[8].

Louis określa przemoc jako temat przewodni swojej twórczości. Jego książki zostały przetłumaczone na 30 języków^[8].

• 2014: En finir avec Eddy Bellegueule – pol.: Koniec z Eddym. Joanna Polachowska (tłum.). Wydawnictwo Pauza, 2019. ISBN 978-83-953523-8-6. Brak numerów stron w książce
• 2016: Histoire de la violence – pol.: Historia przemocy. Joanna Polachowska (tłum.). Wydawnictwo Pauza, 2018. ISBN 978-83-949414-6-8. Brak numerów stron w książce
• 2018: Qui a tué mon père – pol.: Kto zabił mojego ojca. Joanna Polachowska (tłum.). Wydawnictwo Pauza, 2021. ISBN 978-83-957030-0-3. Brak numerów stron w książce
• 2021: Combats et métamorphoses d'une femme – pol. Zmagania i metamorfozy kobiety. Joanna Polachowska (tłum.). Wydawnictwo Pauza, 2022. ISBN 978-83-965277-0-7. Brak numerów stron w książce
• 2021: Changer: methode^[9] – pol. Zmiana. Joanna Polachowska (tłum.). Wydawnictwo Pauza, 2023. ISBN 978-83-968023-3-0. Brak numerów stron w książce