Śluza Czyżkówko
Wrota | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | Bydgoszcz | ||
Droga wodna | |||
Lokalizacja | na 16,0 km | ||
Dane techniczne | |||
Długość | 57,4 m | ||
Szerokość | 9,6 m | ||
Różnica poziomów | 7,52 m | ||
Wrota | stalowe dwuskrzydłowe | ||
Rodzaj napędu | elektryczny, awaryjny ręczny | ||
Położenie na mapie Bydgoszczy | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego | |||
53°08′00″N 17°57′04″E/53,133333 17,951111 | |||
|
Zobacz galerię związaną z tematem: Węzeł wodny i waterfront Bydgoszczy |
Śluza Czyżkówko – śluza na Kanale Bydgoskim w Bydgoszczy.
Stanowi jedną z budowli hydrotechnicznych Kanału Bydgoskiego, zarządzaną przez Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Bydgoszczy, Zarząd Zlewni w Inowrocławiu. Jest to śluza nr 4 drogi wodnej Wisła-Odra, która jest elementem międzynarodowej drogi wodnej E-70.
Lokalizacja
Śluza znajduje się przy ul. Mińskiej na osiedlu Flisy w Bydgoszczy.
Historia
Śluza została oddana do użytku w 1915 r. podczas przebudowy Kanału Bydgoskiego. Oddano wówczas do użytku nowy dwukilometrowy odcinek Kanału, podczas gdy odcinek stary o długości 3,5 km (z pięcioma śluzami) wyłączono z użytku przekształcając go w park.
W 2005 r. śluzę Czyżkówko wraz z budynkami towarzyszącymi wpisano do rejestru zabytków województwa kujawsko-pomorskiego[1].
Charakterystyka
Jest to śluza betonowa II klasy z okładziną ceglaną. W skład obiektu wchodzą: śluza żeglugowa i dwa zbiorniki oszczędnościowe.
Jej parametry spełniają wymogi II klasy według klasyfikacji śródlądowych dróg wodnych. Posiada zamknięcia górne w postaci klapy stalowej oraz dolne wrota wsporne, stalowe dwuskrzydłowe. Napęd śluzy jest elektryczny i awaryjny ręczny. Praktyczny czas śluzowania wynosi 20 minut. Napełnianie śluzy odbywa się poprzez galerie biegnące wzdłuż budowli, obustronnie w ścianach bocznych. Dwa zbiorniki oszczędnościowe o pojemności 9 tys. m3 są wykorzystywane w celu zmniejszenia ilości wody potrzebnej do śluzowania i dodatkowo umożliwiają jej wielokrotne użycie. Śluza posiada dodatkowe urządzenia do przepuszczania wody.
Na zamknięciach śluzy znajdują się dwa przejścia technologiczne o szerokości 1 m i długości 9,6 m. Kładka na głowie górnej w czasie śluzowana chowa się pod wodę, natomiast kładka na głowie dolnej razem ze skrzydłami wrót rozchyla się na boki[1].
Poziomy
Śluza umożliwia podniesienie jednostek o 7,52 m; od 43,46 do 50,98 m n.p.m.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Marek Badtke: Kanał Bydgoski: Bydgoszcz, 2006.
- Krzysztof Bartowski: W 231. rocznicę Kanału Bydgoskiego (1774-2005). [w:] Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. Zeszyt 10. Bydgoszcz 2005.
- Walenty Winid: Kanał Bydgoski: Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Popierania Nauki, 1928.
- Agnieszka Woźniak-Hlebionek. Kanał bydgoski, Brda i Noteć w pruskich planach inwestycyjnych w latach 1773–1915. [w:] Kronika Bydgoska XXIII (2001). Bydgoszcz 2002.
- Program Rewitalizacji i Rozwoju Bydgoskiego Węzła Wodnego na stronie Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Bydgoszczy
- O Kanale Bydgoskim na portalu Kanały.info. kanaly.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-05)].
Linki zewnętrzne
- RZGW w Poznaniu
- Program Rewitalizacji i Rozwoju Bydgoskiego Węzła Wodnego na stronie Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Bydgoszczy
- Kanały.info. kanaly.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-18)].
- Zdjęcia kanałów przelewowych śluzy od wewnątrz
- Zdjęcia śluzy z czasu budowy 1 2
- p
- d
- e
cieki i akweny |
|
---|---|
kanały historyczne |
|
wyspy | |
śluzy czynne |
|
śluzy nieczynne zabytkowe | |
śluzy nieistniejące | |
jazy | |
kaskady |
|
tamy | |
mosty i kładki | |
elektrownie wodne | |
porty | |
mariny | |
obiekty sportowe | |
tereny zieleni |