2 Flota Powietrzna (III Rzesza)

2 Flota Powietrzna
Luftflotte 2
ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1 lutego 1939

Rozformowanie

27 września 1944

Dowódcy
Pierwszy

Hellmuth Felmy

Ostatni

Wolfram Freiherr von Richthofen

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Luftwaffe

Rodzaj wojsk

wojska lotnicze

Skład

patrz tekst

2 Flota Powietrzna (niem. Luftflotte 2) – związek operacyjny lotnictwa III Rzeszy z okresu II wojny światowej, uczestniczył m.in. w agresji na Polskę.

2 Flota Powietrzna utworzona została 1 lutego 1939. W agresji na Polskę uczestniczyła od 10 września 1939 tylko część jej sił, gdyż reszta nadal stacjonowała przy zachodniej granicy III Rzeszy[1].

W czasie niemieckiej inwazji na państwa Europy Zachodniej przydzielona została do Grupy Armii B, a dowodził nią gen. Albert Kesselring[2]. Po zwycięskim zakończeniu działań wojennych 2 Flota Powietrzna została rozmieszczona na lotniskach w okupowanej Francji, Belgii i Holandii. Podczas bitwy o Anglię, ze wspomnianych lotnisk atakowała południowo-wschodnie wybrzeże Anglii, łącznie z Londynem[3].

Od 22 czerwca 1941 uczestniczyła w ataku na Związek Radziecki. Dowodzona była przez feldmarszałka Alberta Kesselringa, liczyła 1680 samolotów i zgodnie z planem Barbarossa współdziałała z Grupą Armii Środek która prowadziła działania bojowe w kierunku Smoleńska i Moskwy[4][5].

Dowódcy 2 Floty Powietrznej

  • Hellmuth Felmy (1 lutego 1939 – 12 stycznia 1940)
  • Albert Kesselring[2] (12 stycznia 1940 – 11 czerwca 1943)
  • Wolfram Freiherr von Richthofen (12 czerwca 1943 – 27 września 1944)

Struktura organizacyjna

  • 4 Korpus Lotniczy
  • 8 Korpus Lotniczy
  • 7 Dywizja Lotnicza
  • 2 Korpus Artylerii Przeciwlotniczej
  • Okręg Lotniczy VI
  • Okręg Lotniczy XI
  • Dowództwo Lotnictwa Myśliwskiego nr 1[2][6].

Przypisy

Bibliografia

  • Zbigniew Jankiewicz: Powstanie i upadek Luftwaffe. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1972.
  • Czesław Krzemiński: Wojna powietrzna Europie w 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1983. ISBN 83-11-06862-3.