Adam Dębiec
pułkownik | |
Data urodzenia | 1942 |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby | od 1967 do lat 90. |
Jednostki | Milicja Obywatelska |
Stanowiska | naczelnik Wydziału II Biura Śledczego MSW, |
Odznaczenia | |
Adam Jan Dębiec (ur. 1942) – polski funkcjonariusz MO, oficer SB i UOP, pułkownik.
Życiorys
Urodził się w 1942[1]. Syn Andrzeja (1908-1965) i Heleny (1910-2003) oraz brat Juliana (1948-1998, pracownik PKO BP Oddział w Sanoku[2]). W 1960 ukończył Liceum Ogólnokształcące Męskie w Sanoku[3]. W sierpniu 1960 jako piłkarz Sanoczanki Sanok został powołany do reprezentacji juniorów województwa rzeszowskiego na turniej Puchar Michałowicza[4]. W 1967 ukończył studia historyczne w Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. W tym samym roku podjął służbę w Milicji Obywatelskiej. Pracował od września 1967 jako inspektor ds. kulturalno-oświatowych/doskonalenia w Komendzie Powiatowej MO w Grodkowie. Po ukończeniu Szkoły Oficerskiej w Szczytnie w kwietniu 1972 przeszedł do Służby Bezpieczeństwa obejmując stanowisko inspektora Wydziału Śledczego Komendy Wojewódzkiej MO w Opolu, od listopada 1974 na stanowisku starszego inspektora tamże. Później przeszedł do służby w Wydziale II Biura Śledczego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie, od kwietnia 1978 na stanowisku inspektora, od maja 1983 na stanowisku starszego inspektora. W sierpniu 1984 został starszym inspektorem Wydziału Inspekcji Biura Śledczego MSW, w październiku 1986 specjalistą Wydziału Inspekcji Biura Śledczego MSW, a we wrześniu 1989 zastępcą naczelnika Wydziału II Biura Śledczego MSW. W Wydziale II Biura Śledczego MSW pełnił funkcję II sekretarza POP PZPR.
Według relacji pełniąc służbę odznaczał się brutalnymi metodami przesłuchań wobec zatrzymanych działaczy opozycji w okresie PRL, m.in. nakazywał opozycjonistkom rozbierać się do naga[5]. W sierpniu 1980 prowadził akcję przeszukania mieszkania Jacka Kuronia[6]. W 1984 w stopniu majora brał udział w śledztwie w sprawie o zamordowanie ks. Jerzego Popiełuszki, prowadząc m.in. przesłuchania podejrzanych i świadków w sprawie[7].
Po dokonanej weryfikacji podjął służbę w Urzędzie Ochrony Państwa[5][8]. W 1991 prowadził śledztwo w tzw. aferze bankowej[6]. W 1992 sprawował stanowisko naczelnika II Zarządu Śledczego UOP[9][10][11]. Wraz z gen. Wiktorem Fonfarą działał przy śledztwach w sprawach FOZZ oraz Art-B[12], w tym wszedł w skład gremium prowadzącego likwidację spółki Art-B[13]. Po opublikowaniu tzw. „listy Macierewicza” i odwołaniu rządu Jana Olszewskiego na początku czerwca 1992 powierzono mu kierowanie postępowaniem wyjaśniającym w UOP, także w związku ze sprawą dokumentów potwierdzających agenturalną działalność Prezydenta RP Lecha Wałęsy[14][15]. Został awansowany do stopnia podpułkownika, następnie do stopnia pułkownika. W 1997 pozostając czynnym oficerem UOP kontaktował się z Aleksandrem Gudzowatym, według ustaleń dziennikarzy tygodnika „Wprost” przekazując mu wówczas informacje o rzekomym zagrożeniu życia biznesmena[16]. Według informacji opublikowanych przez dziennik „Rzeczpospolita” w 2006, płk Adam Dębiec w 2002 miał żądać spłaty fikcyjnych długów i usiłować uzyskać udziały w spółce Eurozet przy pomocy szantażu i używając sfałszowanych dokumentów[8][16][17].
Postanowieniem Prezydenta RP Lecha Wałęsy z 2 listopada 1994 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla umacniania obronności kraju[18]. Tożsamość Adama Dębca pojawiła się na liście Wildsteina, upublicznionej na początku 2005[19].
Przypisy
- ↑ Adam Jan Dębiec. osoby-krs.pl. [dostęp 2016-04-22].
- ↑ Kondolencje. „Tygodnik Sanocki”. Nr 40 (360), s. 7, 2 października 1998.
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-04-22].
- ↑ Sparingowe zawody juniorów rzeszowskich. „Nowiny-Stadion”. Nr 35, s. 3, 29 sierpnia 1959.
- ↑ a b Spowiedź ubeka, który donosił na Kaczyńskiego i Tuska. Wprost, 2012-10-15. [dostęp 2016-04-22].
- ↑ a b Ewa Kulik: Adam Dębiec prowadzi śledztwo. Wyborcza.pl, 1991-09-03. [dostęp 2016-04-22].
- ↑ Jakub Gołębiewski: Aparat represji wobec księdza Jerzego Popiełuszki 1984. Tom II. T. II: Śledztwo w sprawie uprowadzenia i zabójstwa ks. Jerzego Popiełuszki. Warszawa: Biuletyn IPN „pamięć.pl”, 2014, s. 206, 217, 230, 236, 245, 312, 368, 387, 397, 411, 418, 442, 462, 464, 485, 494, 503, 518, 578. ISBN 978-83-7629-720-0.
- ↑ a b Marek Struś: Były esbek chciał wejść do Eurozet – prasa. pb.pl, 2006-11-02. [dostęp 2016-04-22].
- ↑ Anita Gargas: Prawda o moskiewskiej kasie. Ozon, 2006. [dostęp 2016-04-22].
- ↑ Fabryka dowodów. Newsweek Polska, 2007-01-21. [dostęp 2016-04-22].
- ↑ „Za inwigilacją opozycji stał 'ośrodek Wałęsy'”. Wp.pl, 2007-01-05. [dostęp 2016-04-22].
- ↑ Piotr Pytlakowski, Bogusław Bagsik, Andrzej Gąsiorowski: Bagsik i Gąsiorowski. Ścigani... Piotr Pytlakowski rozmawia z szefami Art-B. Świat Książki, 2015. [dostęp 2016-04-22].
- ↑ Rafał Zychal, Andrzej Gąsiorowski: Andrzej Gąsiorowski przerywa milczenie. „Aferą Art-B chciano przykryć aferę FOZZ”. Onet.pl, 2015-11-20. [dostęp 2016-04-22].
- ↑ Niszczenie akt w Warszawie (1992–1939). W: Sławomir Cenckiewicz, Piotr Gontarczyk: SB a Lech Wałęsa. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2008, s. 198.
- ↑ „SB a Lech Wałęsa. Przyczynek do biografii” – kontrowersje. kociewiak.pl, 2008-06-19. [dostęp 2016-04-22].
- ↑ a b Jan Piński: Przychodzi Dębiec do Gudzowatego. Wprost, 2006-12-15. [dostęp 2016-04-22].
- ↑ Przegląd mediów – 2 listopada 2006 r.. Instytut Pamięci Narodowej, 2006-11-02. [dostęp 2016-04-22].
- ↑ M.P. z 1995 r. nr 2, poz. 25
- ↑ Lista Wildsteina. ny.pl. [dostęp 2016-04-21].
Bibliografia
- Jakub Gołębiewski: Aparat represji wobec księdza Jerzego Popiełuszki 1984. Tom II. T. II: Śledztwo w sprawie uprowadzenia i zabójstwa ks. Jerzego Popiełuszki. Warszawa: Biuletyn IPN „pamięć.pl”, 2014, s. 206. ISBN 978-83-7629-720-0.
- Dorota Kania, Jerzy Targalski, Maciej Marosz: Resortowe dzieci. Służby. Warszawa: Wydawnictwo Fronda, 2015.