Alfred Gradstein

Alfred Gradstein
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 października 1904
Częstochowa

Pochodzenie

żydowskie

Data i miejsce śmierci

29 września 1954
Warszawa

Gatunki

muzyka poważna, muzyka rozrywkowa

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Alfred Gradstein (ur. 30 października 1904 w Częstochowie, zm. 29 września 1954 w Warszawie) – polski kompozytor żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

Do 1925 studiował jednocześnie na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Konserwatorium Warszawskim u Romana Statkowskiego[1] (kompozycję) i Henryka Melcera (dyrygenturę). Studia uzupełniał w latach 1926–1927 w Hochschule für Musik w Wiedniu u Josepha Marxa (kompozycja)[1] i Clemensa Kraussa (dyrygentura). W 1928 zamieszkał w Paryżu[1]. Poślubił Susanne[2]. W latach 1937–1939 prowadził akcję umuzykalniającą w środowiskach robotniczych we Francji[3].

Podczas II wojny światowej przebywał na południu Francji.

W 1947 roku powrócił na stałe do Polski i zamieszkał w Warszawie[3].

W latach 1948–1950 pełnił funkcję sekretarza generalnego Związku Kompozytorów Polskich[3].

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B2-7-4)[4].

Grób kompozytora Alfreda Gradsteina na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Twórczość

Był jednym z czołowych twórców pieśni masowych, za które otrzymał dwie nagrody w konkursie Ministerstwa Kultury i Sztuki w 1948. Ponadto komponował utwory sceniczne, kameralne, fortepianowe i piosenki.

Wybrane kompozycje

Sceny baletowe

  • Zaloty
  • Tańce polskie

Utwory kameralne

  • Kwartet smyczkowy (1929)
  • Sonatina skrzypcowa (1936)

Utwory na fortepian

  • Koncert (1932)
  • Hommage a Chopin – 12 etiud (1944)
  • Suita mazurków

Pieśni masowe i piosenki

  • Pieśń o braterstwie (sł. Mirosław Łebkowski) – 1948
  • Pieśń jedności – 1948
  • Piosenka o Warszawie (Włodzimierz Słobodnik) – 1949
  • Młody kraj (Maria Wroncka) – 1950
  • Na prawo most, na lewo most (Helena Kołaczkowska) – 1950
  • O gdańskim murarzu – 1950
  • Pieśń przodowników pracy (Leopold Lewin) – 1950
  • Warszawa-Berlin-Praga (Wojciech Lipniacki) – 1950
  • Dwaj chłopcy (H. Kołaczkowska) – 1951
  • Marsz ZMP (Jerzy Jurandot) – 1951
  • Na ćwiczenia (Leon Pasternak) – 1951
  • Zetempowiec (Jacek Bocheński) – 1951
  • Mój dom (H. Kołaczkowska) – 1952
  • Od Różana trakt (Tadeusz Kubiak) – 1952
  • Spacer wieczorny (Roman Sadowski) – 1952
  • Cześć Partii (Stanisław Ryszard Dobrowolski) – 1953
  • Kto wie (H. Kołaczkowska) – 1953
  • Wzejdą złote kłosy (Hanna Wolska) – 1953
  • Goście z miasta (M. Łebkowski) – 1954
  • Piosenka o kwiatach i drzewach na Placu Konstytucji (Jerzy Kierst) – 1954
  • Spotkanie z Warszawą (T. Kubiak) – 1954
  • Uśmiechnij się (Henryk Gaworski) – 1954
  • Nasza ziemia
  • Staromiejska piosenka

Ordery i odznaczenia

Nagrody

  • nagroda na konkursie puszkinowskim za pieśń Wieczór zimowy (1949)[1]
  • II nagroda na Festiwalu Muzyki Polskiej za kantatę do słów Władysława Broniewskiego Słowo o Stalinie na alt solo, chór męski i orkiestrę (1951)[3]
  • Państwowa Nagroda Artystyczna III stopnia w dziale muzyki za zapoczątkowanie akcji tworzenia pieśni masowej oraz za twórczość w tej dziedzinie, specjalnie za Pieśń ZMP i Pieśń o Warszawie (29 lipca 1950)[6][1]
  • Nagroda Państwowa III stopnia za kantatę Słowo o Stalinie do tekstu Władysława Broniewskiego (1952)[7][8]

Przypisy

  1. a b c d e Sylwetki kompozytorów polskich (których utwory wykonywane są na koncertach objętych niniejszą publikacją). W: Festiwal Muzyki Polskiej. Program otwarcia. 1951, s. 73.
  2. Anna Brożek: Obraz duszy polskiej w mazurkach Romana Maciejewskiego. s. 85.
  3. a b c d Alfred Gradstein, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-08-01] .
  4. Juliusz Jerzy Malczewski: Cmentarz komunalny (dawny wojskowy) na Powązkach. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1975, s. 24.
  5. M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1254 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  6. Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 6 sierpnia 1950. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 2024-08-06]. 
  7. Uchwała Prezydium Rządu w sprawie przyznania nagród za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki za rok 1952. „Trybuna Ludu”. Rok V, Nr 203 (1265), s. 6, 23 lipca 1952. Warszawa: KC PZPR. [dostęp 2024-08-01]. 
  8. Dziennik Polski, rok VIII, nr 176, (2639), s. 2.

Bibliografia

  • Słownik muzyków polskich pod redakcją Jerzego Chomińskiego. T.I A–Ł. PWM Kraków 1964.
  • OlgierdO. Pisarenko OlgierdO., Gradstein Alfred, [w:] ElżbietaE. Dziębowska (red.), Encyklopedia muzyczna PWM, wyd. I, t. 3 EFG część biograficzna, Kraków: PWM, 1987, s. 436–437, ISBN 83-224-0344-5 .
  • Encyklopedia muzyki. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1995.
  • Leon TadeuszL.T. Błaszczyk Leon TadeuszL.T., Żydzi w kulturze muzycznej ziem polskich w XIX I XX wieku. Słownik biograficzny, Warszawa: Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce, 2014, s. 221, ISBN 978-83-939735-1-4 .

Linki zewnętrzne

  • materiał orkiestrowy na synfonii [1]
  • Alfred Gradstein na zdjęciach w bibliotece Polona
  • ISNI: 0000000120231306
  • VIAF: 29797103
  • LCCN: no2006080694
  • GND: 174076622
  • BnF: 14808023p
  • NKC: mzk2011640307
  • NTA: 110441672
  • PLWABN: 9810544607905606
  • NUKAT: n97064032
  • J9U: 987007416698505171
  • ΕΒΕ: 258587
  • PWN: 3907366
  • ETP: 23253