Anna Słonczyńska

Anna Słonczyńska

Data i miejsce urodzenia	1893 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1944 Warszawa
Dziedzina sztuki	literatura
Multimedia w Wikimedia Commons

Anna de Verbno Słonczyńska (ur. 1893 w Warszawie, zm. w sierpniu 1944 tamże) – polska poetka, autorka liryki religijnej.

Urodziła się w 1893 roku^[1] w Warszawie, w religijnej rodzinie ziemiańskiej Władysława i Wandy de domo Jarockiej^[1][2]. W 1912 roku rozpoczęła studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, przerywając je w roku 1913/1914^[1].

Tworzyła przede wszystkim lirykę religijną^[1]. Pierwsze wiersze Słonczyńskiej ukazały się w 1914 roku na łamach „Sodalis Marianus” i „Głosu Narodu”, zaś pierwsze dwa tomiki poetyckie Boże gniazdo i Muzyka słońca opublikowano równocześnie w 1926 roku^[1]. W recenzji czwartego zbioru pt. Barwy i dźwięki (1930) Stefan Napierski porównał jej twórczość do dzieł Deotymy^[1]. Planowany piąty tom wierszy nie ukazał się ze względu na wybuch II wojny światowej^[1]. Przez cały okres międzywojenny współpracowała z „Kurierem Warszawskim”, jej wiersze i artykuły ukazywały się także na łamach „Bluszczu”, „Ilustrowanego Tygodnika Polskiego”, „Kobiety Współczesnej”, „Kultury”, „Myśli Narodowej”, „Pamiętnika Warszawskiego”, „Tęczy” czy „Tygodnika Ilustrowanego”^[1].

Przez pewien okres należała do zarządu Towarzystwa Dziennikarzy i Literatów Polskich i warszawskiego Zrzeszenia Pisarzy Katolickich^[1][2]. Była członkinią komitetu organizacyjnego ogólnopolskiego Zjednoczenia Polskich Pisarzy Katolickich oraz PEN Clubu^[1][2]. Wraz z kilkunastoma pisarzami podpisała list protestacyjny w sprawie procesu brzeskiego, który ukazał się w 1931 roku na łamach „Robotnika”^[1].

Zginęła od bomby na początku powstania warszawskiego^[1].

• Boże gniazdo, 1926
• Muzyka słońca, 1926
• Niebieski Gość. Poemat o Chrystusie, 1929
• Barwy i dźwięki, 1930^[2]

• twórczość Słonczyńskiej w bibliotece cyfrowej Polona