Anthaxia simandli
Anthaxia simandli | |
Daniele Baiocchi, 2010 | |
Systematyka | |
Domena | eukarionty |
---|---|
Królestwo | zwierzęta |
Typ | stawonogi |
Gromada | owady |
Rząd | chrząszcze |
Podrząd | |
Rodzina | bogatkowate |
Podrodzina | Buprestinae |
Plemię | Anthaxiini |
Rodzaj | kwietniczek |
Podrodzaj | Anthaxia s.str. |
Gatunek | Anthaxia (Anthaxia) simandli |
Anthaxia simandli – gatunek chrząszcza z rodziny bogatkowatych i podrodziny Buprestinae.
Taksonomia
Gatunek ten opisał w 2013 roku Daniele Baiocchi na podstawie pojedynczej samicy odłowionej w 2011 roku przez J. Simandla, na którego cześć nadano epitet gatunkowy[1]. W obrębie rodzaju kwietniczek umieszczany jest we wprowadzonej w 1917 roku przez Jana Obenbergera "Anthaxia manca species group"[2][3] – palearktycznej grupie spokrewnionych gatunków, do której należą również: A. brodskyi, A. cupressi, A. hackeri, A. intermedia, A. magnifica, A. manca, A. senicula, A. ulmi[1].
Morfologia
Chrząszcz o przysadzistym ciele długości 9,5 mm i szerokości 3,8 mm. Głowa jest czerwona z niebieskawozielonym ciemieniem i czarnymi czułkami; ma głęboko rzeźbiony i głęboko trójkątnie wykrojony na przedzie nadustek, stosunkowo duże oczy i płaskie czoło. Owłosienie czoła jest bardzo długie, zaś ciemienia silnie rozproszone i ledwo widoczne. Długie, 1,3 raza dłuższe od przedplecza czułki mają dwa początkowe człony długo i biało owłosione, człon trzeci prawie walcowaty, człony od czwartego do dziesiątego niemal trapezowate, a ostatni prawie rombowaty. Rzeźba głowy składa się z dołków. 1,6 raza szersze niż dłuższe przedplecze ma przednią krawędź lekko dwufalistą, krawędzie boczne silnie zbieżne w przedniej ⅓ i zwężające się w tylnej ⅓, a krawędź tylną prostą. Barwa przedplecza jest czerwona z niebieskawozielonym, siodłokształtnym znakiem na przedzie, a na jego rzeźbę składają się okrągławe do prawie wielokątnych komórki. Włoski na przedpleczu są rzadkie, długie i sterczące. Czarna, pięciokątna tarczka jest delikatnie mikrorzeźbiona. Szerokie, 1,9 raza dłuższe niż szersze pokrywy mają odrębnie zaokrąglone i nieregularnie piłkowane wierzchołki oraz umiarkowanie nabrzmiałe barki od których biegną ku tarczce nieregularne, poprzeczne wciski przypodstawowe. Barwa pokryw jest niebieskawozielona, a ich powierzchnia grubo rzeźbiona i z rzadka porośnięta sterczącymi włoskami. Odnóża są czarne, z nieregularną, acz niewykrojoną listewką na przednich goleniach. Spód ciała charakteryzuje się wyraźnie rozbieżnym na tylnym końcu szwem metasternalnym i dobrze widoczną, gęstą rzeźbą zapiersia[1].
Ekologia i występowanie
Larwy są ksylofagami. Nie udało się stwierdzić żerowania, ale samicę odłowiono w czasie gdy badała pokładełkiem okorowane drewno wierzby, stąd jest to najpewniej ich roślina żywicielska[1].
Owad endemiczny dla Iranu, znany tylko okolic Darbandu w górach Zagros w Lorestanie[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e Daniele Baiocchi. The Anthaxia (Anthaxia) manca (Linnaeus, 1767) species-group in Iran, with description of a new species and a new synonymy (Coleoptera: Buprestidae). „Zootaxa”. 3613 (5), s. 455–481, 2013. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.3613.5.3. ISSN 1175-5334.
- ↑ Svatopluk Bílý. Two new species in the Anthaxia (Anthaxia) manca (Linnaeus, 1767) species-group from China (Coleoptera: Buprestidae). „Zootaxa”. 965, s. 1–7, 2005. Magnolia Press.
- ↑ J. Obenberger. Holoarktische Anthaxien. Beitrag zu einer Monographie der Gattung. „Archiv für Naturgrschichte”. 82(A) (4), s. 9–45, 1917.