Antybiotyki przeciwprątkowe
Ten artykuł od 2018-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji: Do weryfikacji użyć należy wiarygodnych źródeł medycznych.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Antybiotyki przeciwprątkowe – leki bakteriobójcze i bakteriostatyczne w stosunku do prątka gruźlicy, obecnie najczęściej wykorzystywane w leczeniu gruźlicy są następujące leki:
- rifampicyna
- izoniazyd
- streptomycyna
- pyrazynamid
- etambutol
Leki są stosowane w połączeniach trój- i czterolekowych, w celu zapobiegania wytworzenia się lekooporności.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.