Arbutus canariensis
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | astropodobne | ||
Rząd | wrzosowce | ||
Rodzina | wrzosowate | ||
Rodzaj | chruścina | ||
Gatunek | Arbutus canariensis | ||
Nazwa systematyczna | |||
Arbutus canariensis Duhamel Traité Arbr. Arbust. nouv. ed., 1: 80 1803[3] | |||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
| |||
|
Arbutus canariensis Duhamel – gatunek rośliny z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Występuje endemicznie na Wyspach Kanaryjskich[5].
Etymologia
Epitet gatunkowy pochodzi z języka łacińskiego – słowo "canariensis" oznacza w najszerszym tego słowa znaczeniu "z archipelagu Wysp Kanaryjskich"[6].
Rozmieszczenie geograficzne
Rośnie naturalnie na wyspach Teneryfa, La Gomera, El Hierro oraz Gran Canaria leżących w archipelagu Wysp Kanaryjskich[4].
Morfologia
- Pokrój
- Wiecznie zielone drzewo dorastające do 10 m wysokości[7].
- Liście
- Mają podłużnie lancetowate kształt, osiągają 15 cm długości. Dojrzałe liście przebarwiają się na pomarańczowo lub żółto[6].
- Kwiaty
- Obupłciowe[7]. Przykoronek ma biało-zieloną barwę z czerwonymi lub różowymi plamami[6].
- Owoce
- Mięsiste i kuliste jagody[6]. Są słodkie i jadalne[7].
Biologia i ekologia
Występuje w lasach mglistych[4].
Najlepiej rośnie na glebach lekkich (piaszczystych) i średniociężkich (gliniastych), lubi dobrze przepuszczalne gleby. Może rosnąć na podłożu kwaśnym lub obojętnym – radzi sobie nawet na glebach bardzo kwaśnych. Preferuje wilgotne podłoże. Lubi stanowiska w pełnym nasłonecznieniu lub w półcieniu. Kwitnie od czerwca do lipca. Kwiaty są zapylane przez owady. Może rosnąć od 7 do 10 strefy mrozoodporności[7].
Ochrona
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii VU – gatunków narażonych na wyginięcie. Gatunek ten znany jest z około 10 subpopulacji[a][8]. Liczebność populacji prawdopodobnie zawiera nie więcej niż 10 000 osobników. Sama populacja wydaje się być stabilna[4].
Uwagi
- ↑ Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-15] (ang.).
- ↑ a b Arbutus canariensis Duhamel. The Plant List. [dostęp 2014-11-24]. (ang.).
- ↑ a b c d E.E. Beech E.E., Arbutus canariensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- ↑ Arbutus canariensis. Encyclopedia of Life. [dostęp 2014-09-25]. (ang.).
- ↑ a b c d Arbutus canariensis Veill.. floradecanarias.com. [dostęp 2014-09-25]. (hiszp.).
- ↑ a b c d Arbutus canariensis - Veill. ex Duhamel.. Plants For A Future. [dostęp 2014-09-25]. (ang.).
- ↑ Józef Mitka: Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk. [w:] Roczniki Bieszczadzkie nr 18 [on-line]. 2010. s. 24–44. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).