Artur Liebhardt
rotmistrz rezerwy | |
Data i miejsce urodzenia | 10 listopada 1905 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1 kwietnia 1977 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Artur Liebhardt (ur. 10 listopada 1905 w Delatynie, zm. 1 kwietnia 1977 w Londynie) – polski inżynier leśnictwa, rotmistrz rezerwy Polskich Sił Zbrojnych, działacz emigracyjny.
Życiorys
Urodził się 10 listopada 1905 w Delatynie[1][2]. Kształcił się w gimnazjum w Kołomyi, a egzamin dojrzałości zdał w gimnazjum w Toruniu[1]. Ukończył studia na Wydziale Rolniczo-Leśnym Politechnice Lwowskiej, uzyskując tytuł inżyniera leśnictwa[1][2]. Przed 1939 pracował w Dyrekcji Lasów Państwowych we Lwowie, gdzie był sekretarzem dyrektora oraz referentem[1][2].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów przy próbie przekroczenia granicy z Rumunii, po czym jesienią tego roku przez kilka tygodni był osadzony w więzieniu w Kutach (wraz z nim przetrzymywany był wówczas Adam Treszka)[1]. Później został wywieziony w głąb ZSRR i był więziony w sowieckich łagrach[2]. Po uwolnieniu opuścił ZSRR wraz z armią gen. Andersa i był oficerem w szeregach 2 Korpusu Polskiego, służąc w brygadzie pancernej w czasie kampanii włoskiej, w tym w bitwie o Monte Cassino, gdzie został ranny[1][2].
Po zakończeniu wojny przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii[2]. Zarabiał na życie pracując w firmach handlowych, a następnie prowadząc własny sklep spożywczy[2]. Pozostawał w stopniu rotmistrza rezerwy[2]. Udzielał się w życiu społecznym i kombatanckim polskiej emigracji[1]. Działał w kołach kawalerii, w tym w Kole Oddziałowym 1 Pułku Ułanów Krechowieckich[1][2]. Był prezesem sądu koleżeńskiego Związki Inwalidów Wojennych PSZ, członkiem zarządów Stowarzyszenia Sowieckich Sowieckich Więźniów Politycznych oraz Koła Lwowian w Londynie[1][2].
Zmarł 1 kwietnia 1977 w Londynie[2]. Został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Gunnersbury[1].