Carinascincus
| Carinascincus | |||
| Wells & Wellington, 1985[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – C. metallicus | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | zauropsydy | ||
| Rząd | |||
| Infrarząd | Scincomorpha | ||
| Rodzina | scynkowate | ||
| Podrodzina | Lygosominae | ||
| Plemię | Eugongylini | ||
| Rodzaj | Carinascincus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Leiolopisma greeni Rawlinson, 1975 | |||
| Synonimy | |||
| | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Carinascincus – rodzaj jaszczurek z podrodziny Lygosominae w obrębie rodzinie scynkowatych (Scincidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii i na Tasmanii[5][6].
Systematyka
Rodzaj zdefiniowała w 1985 roku para australijskich herpetologów Richard W. Wells i Cliff Ross Wellington w artykule poświęconym systematyce australijskich płazów i gadów opublikowanym w czasopiśmie Australasian Journal of Herpetology[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) Carinascincus greeni.
Etymologia
- Carinascincus: „nazwana na cześć Cariny Clarke, w uznaniu jej zasług w badaniu biologii scynków”; łac. scincus ‘rodzaj jaszczurki, scynk’[1].
- Litotescinsus: gr. λιτοτης litotēs ‘prostota, oszczędność, skromność’; łac. scincus ‘rodzaj jaszczurki, scynk’[2]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Mocoa metallica O’Shaughnessy, 1874.
- Tasmascincus: Tasmania; łac. scincus ‘rodzaj jaszczurki, scynk’[3]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Pseudemoia palfreymani Rawlinson, 1974.
- Niveoscincus: łac. niveus ‘śnieżnobiały’, od nix, nivis ‘biały’; scincus ‘rodzaj jaszczurki, scynk’[4]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Leiolopisma greeni Rawlinson, 1975.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[5]:
- Carinascincus coventryi (Rawlinson, 1975)
- Carinascincus greeni (Rawlinson, 1975)
- Carinascincus metallicus (O’Shaughnessy, 1874)
- Carinascincus microlepidotus (O’Shaughnessy, 1874)
- Carinascincus ocellatus (Gray, 1845)
- Carinascincus orocryptus (Hutchinson, Schwaner & Medlock, 1988)
- Carinascincus palfreymani (Rawlinson, 1974)
- Carinascincus pretiosus (O’Shaughnessy, 1874)
Przypisy
- ↑ a b c Wells i Wellington 1985 ↓, s. 24.
- ↑ a b Wells i Wellington 1985 ↓, s. 33.
- ↑ a b Wells i Wellington 1985 ↓, s. 39.
- ↑ a b M.N. Hutchinson, S.C. Donnellan, P.R. Baverstock, M. Krieg, S. Simms & S. Burgin. Immunological relationships and generic revision of the Australian lizards assigned to the genus Leiolopisma (Scincidae: Lygosominae). „Australian Journal of Zoology”. 38 (5), s. 544, 1990. (ang.).
- ↑ a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Carinascincus. The Reptile Database. [dostęp 2024-01-28]. (ang.).
- ↑ R. Midtgaard: Niveoscincus. RepFocus. [dostęp 2024-01-28]. (ang.).
Bibliografia
- R.W. Wells & C.R. Wellington. A classification of the Amphibia and Reptilia of Australia. „Australasian Journal of Herpetology”. Supplementary Series. 1, s. 1–61, 1985. (ang.).
