Cerkiew Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” w Druskienikach
cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||||
Widok ogólny cerkwi | |||||||||||||||||||||
Państwo | Litwa | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Druskieniki | ||||||||||||||||||||
Wyznanie | prawosławne | ||||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||||
Parafia | Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” w Druskienikach | ||||||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | 24 października/6 listopada | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Litwy | |||||||||||||||||||||
54°01′16,2″N 23°58′16,0″E/54,021167 23,971111 | |||||||||||||||||||||
|
Cerkiew Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” – drewniana parafialna cerkiew prawosławna w Druskienikach, wzniesiona w 1865.
Historia
Pierwsza cerkiew prawosławna w Druskienikach powstała w 1865 z inicjatywy wicegubernatora Grodna Jakowa Rożnowa, na potrzeby przyjeżdżających do miasteczka kuracjuszy. Ikonostas dla świątyni ufundowała Jekatierina Kutuzowa, wnuczka Michaiła Kutuzowa[1]. Do 1895 przy cerkwi istniała szkoła.
Po zajęciu Druskienik przez Armię Czerwoną cerkiew została czasowo zamknięta, jej ponowne otwarcie nastąpiło dopiero w 1947, kiedy została zarejestrowana jako siedziba parafii liczącej 350 wiernych. W latach 1957 i 1978 obiekt był remontowany.
Architektura
Drewniana, malowana na niebiesko i biało niewielka cerkiew posiada cztery kopuły oraz wkomponowaną w całość dzwonnicę zwieńczoną mniejszą kopułką na hełmie. Jest bogato dekorowana motywami oślich grzbietów oraz doryckimi pilastrami symetrycznie rozmieszczonymi wokół okien i drzwi. Każde okno jest dodatkowo obramowane. Do cerkwi prowadzi troje drzwi, każde z namalowanym czarnym krzyżem. Przedsionek i pomieszczenie ołtarzowe nie są wyraźnie wyodrębnione.
We wnętrzu zachował się oryginalny ikonostas oraz dekoracja malarska: jasnoczerwone ściany, wizerunek Matki Bożej na suficie cerkwi. Poza ołtarzem głównym cerkiew posiada dwa ołtarze boczne.
Przypisy
- ↑ A. Dylewski, M. Masłowski, B. Piotrowski, J. Swajdo, P. Wójcik, Litwa, Łotwa, Estonia i obwód kaliningradzki, Pascal, Bielsko-Biała 2006, ISBN 978-83-7304-599-6, s. 186
Bibliografia
- Opis na stronie eparchii wileńskiej i litewskiej ros.