Christian Thomasius

Christian Thomasius (ur. 1 stycznia 1655 w Lipsku, zm. 23 września 1728 w Halle^[1]) – filozof niemiecki, „ojciec niemieckiego oświecenia”, związany przez większość życia z Uniwersytetem w Halle.

Jego ojcem był Jakob Thomasius – jeden z nauczycieli Leibniza. Już w 1687 roku prowadził swoje wykłady w języku niemieckim, a nie, jak to bywało dotąd, po łacinie. Thomasius atakował metafizykę jako mało przydatną dziedzinę wiedzy i głosił, że konkretni Francuzi przewyższają w mądrości abstrakcyjnie myślących Niemców.

Był krytykiem procesów o czary opierających się o zbiorczą koncepcję czarostwa . Negował możliwość paktu z szatanem czy występowanie sabatów. Uważał jednocześnie, że czarownicy mogą szkodzić ludziom za pomocą technik okultystycznych. W takim przypadku winne osoby powinny być skazywane na karę śmierci^[2].

• Lehrbuch des Naturrechtes (1687)
• Institutiones iurisprudentiae divinae (1688)
• Monatsgespräche (1688-1690)
• Summarischer Entwurf der Grundregeln, die einem studioso juris zu wissen nöthig (1699)
• De crimine magiae (1701)
• Fundamenta iuris naturae et gentium (1705)
• Selecta Feudalia (1708)
• Vom Recht des Schlafens und Träumens.

• Ernst Bloch: Christian Thomasius, ein deutscher Gelehrter ohne Misere. – Frankfurt/M.: Suhrkamp, 1968.
• Brian P. Levack: Polowanie na czarownice w Europie wczesnonowożytnej. Wrocław: Ossolineum, 2009. ISBN 978-83-04-04977-2.

• Dzieła Christiana Thomasiusa w bibliotece Polona