Demografia ekologiczna
Ten artykuł dotyczy nauki o dynamice populacji w ekologii. Zobacz też: demografia - nauka o rozwoju społeczności ludzkich. |
Demografia, demografia ekologiczna – dział ekologii populacyjnej zajmujący opisem i modelowaniem stanu i dynamiki populacji[1]. Przedmiotem demografii jest analiza liczebności populacji i czynników ją kształtujących, takich jak rozrodczość i śmiertelność oraz migracja. Ponadto demografia zajmuje się strukturą populacji, m.in. strukturą płciową, strukturą wiekową (struktura płci i wieku), strukturą hierarchii (u zwierząt stadnych). W demografii ekologicznej badane są losy osobników i ich grup. Typową jednostką demograficzną jest kohorta, czyli grupa osobników równowiekowych. Metodami demograficznymi wyznaczane są tabele i krzywe przeżywania, przeżywalność, oczekiwana dalsza długość trwania życia, piramidy wiekowe, tempo przyrostu lub zaniku populacji, zagęszczenie populacji itp.
Demografia początkowo dotyczyła populacji ludzkiej, stąd nazwa. Z czasem metody demograficzne stosowane w naukach społecznych zostały użyte do badań pozostałych gatunków[2].
Przypisy
Bibliografia
- Charles Krebs: Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczeń i liczebności. Cz. III. Liczebność organizmów: populacje. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997, s. 143-210. ISBN 83-01-12041-X.
- Demografia. W: January Weiner: Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik ekologii ogólnej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999, s. 483-504. ISBN 83-01-12668-X.
- PWN: 3891704