Dowmunt z Nalszczan

Święty
Dowmunt z Pskowa
Dowmunt Tymoteusz
Ilustracja
Data urodzenia

ok. 1240

Data śmierci

17 maja 1299

Czczony przez

Rosyjski Kościół Prawosławny

Szczególne miejsca kultu

Psków

Dowmunt z Nalszczan, Dowmunt z Pskowa, Dowmunt – Tymoteusz (ur. ok. 1240, zm. 17 maja 1299) – litewski kunigas, szwagier i zabójca Mendoga, książę Pskowa w latach 1266–1299.

Życiorys

Na Litwie był księciem Nalszy. Po śmierci królowej Marty w 1262 roku, Mendog porwał jej siostrę, będącą żoną Dowmunta. W akcie zemsty za tę zniewagę, jesienią 1263 roku, Dowmunt zabił w zasadzce Mendoga i jego dwóch synów: Repeka i Ruklę. Rządy na Litwie objął Treniota, jednak już wiosną 1264 roku zginął on w spisku zorganizowanym przez zwolenników ostatniego syna Mendoga – Wojsiełka. Wojsiełk najechał Dziawołtwę i Nalszę, które nie podporządkowały się jego władzy. Dowmunt wraz ze swoją świtą i wojskiem uciekł do Pskowa. Przyjął tam chrzest w obrządku prawosławnym i obrał na chrzcie imię Tymoteusz. Został wybrany księciem pskowskim. Poślubił Marię – córkę księcia Dymitra Aleksandrowicza Peresławskiego, wnuczkę Aleksandra Newskiego[1].

W bitwie pod Rakvere wraz z wojskami ruskimi pokonał wojska zakonu kawalerów mieczowych i zahamował ich ekspansję w tym regionie. W latach 1269, 1271, 1272, 1299 skutecznie bronił Pskowa przed najazdami zakonu. W czasie jego rządów Psków uniezależnił się od Republiki Nowogrodzkiej, co utorowało drogę do formalnego oderwania się Pskowa od Republiki w 1348 roku[1].

Jego pokrewieństwo z Giedyminem jest przedmiotem sporu historyków[a][2].

Kult

Dowmunt został zaliczony w poczet świętych Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jego kult rozpoczął się w XIV wieku, a wzmocnieniu uległ po oblężeniu Pskowa przez wojsko Rzeczypospolitej, podczas którego Dowmunt miał się objawić. Lokalne wspomnienie Dowmunta obchodzone jest 25 maja[3]. Święty przedstawiany jest w książęcym płaszczu, ze średniej długości brodą[4].

Upamiętnienie

Książę Dowmunt składa miecz w soborze Trójcy Świętej w Pskowie

Podczas jednej z wypraw na Inflanty, ks. Dowmunt zranił dotkliwie mieczem mistrza inflanckiego. Miecz ten jako wotum po zwycięstwie nad Krzyżakami w 1272 roku został zawieszony w pomieszczeniu ołtarzowym w soborze Trójcy Świętej w Pskowie (w soborze tym Dowmunt miał modlić się przed swoimi bitwami)[5]. Miecz zachował się w stanie dobrym; obecnie (2024) jest eksponowany w muzeum w Pskowie[6]. W cerkwi znajdują się relikwie Dowmunta eksponowane w dużym srebrnym relikwiarzu wraz z relikwiami Wsiewołoda I Mścisławicza Gabriela[7].

Dowmunt został przedstawiony na pomniku Tysiąclecie Rosji[8].

Uwagi

  1. W dziele literatury staroruskiej pt. Zadońszczyzna zawarty jest cytat: „Молвяше Андреи Олгордович своему брату: «Брате Дмитреи, сами есмя собе два браты, с(ы)н(о)ве Олгордовы, а внуки мы Доментовы, а правнуки есми Сколомендовы…”. Słowo „Доментовы” bywa odnoszone do Giedymina, Dowmunta z Nalszczan i wielkiego księcia Dowmunta. Przedmiotem kontrowersji jest również to, czy podmiot wypowiadający te słowa konsekwentnie zagłębia się w przeszłość jednej z linii swojej rodziny oraz czy słowo „внуки” (wnuki) jest użyte dosłownie czy w przenośni.

Przypisy

  1. a b Daumantas [online], www.vle.lt [dostęp 2024-08-26]  (lit.).
  2. Zadońszczyzna [online], web.archive.org, 16 stycznia 2013 [dostęp 2024-08-26] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-16] .
  3. Святые [online], web.archive.org, 15 kwietnia 2014 [dostęp 2024-08-26] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-15] .
  4. Dowmont, książe pskowski (1299) [online], cerkiew.pl [dostęp 2024-08-26]  (pol.).
  5. Свято-Троицкий кафедральный собор.
  6. Blessed Dovmont (Timothy), Prince of Pskov [online], www.oca.org [dostęp 2024-08-26] .
  7. Автор: ЛюдмилаА.: Л. Савинова Автор: ЛюдмилаА.: Л., Свято-Троицкий кафедральный собор г. Пскова [online], Псковская епархия, 10 października 2018 [dostęp 2024-08-26]  (ros.).
  8. РОСФОТО Памятник «Тысячелетие России» в Великом Новгороде [online], rosphoto.org [dostęp 2024-08-26] .
  • VIAF: 6404603
  • GND: 119298066
  • NKC: js2005269399