Dziura w Krzesanicy I
Plan jaskini | |
Państwo | Polska |
---|---|
Województwo | |
Położenie | Tatry Zachodnie |
Właściciel | Skarb Państwa |
Długość | 19 m |
Głębokość | 4 m |
Deniwelacja | 4 m |
Wysokość otworów | 2098 i 2095 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny | 310 m |
Ekspozycja otworów | ku górze |
Data odkrycia | brak danych |
Kod | (nr inwentarzowy PIG) T.F-11.02 |
Położenie na mapie Tatr | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°13′53″N 19°54′27″E/49,231389 19,907500 |
Dziura w Krzesanicy I – jaskinia w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe znajdujące się Dolinie Mułowej, w górnej części północnej ściany Krzesanicy, w pobliżu Przełęczy Mułowej, na wysokościach 2098 i 2095 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 19 metrów, a jej deniwelacja 4 metry[1].
Opis jaskini
Jaskinię stanowi 15-metrowy korytarz w kształcie szczeliny. Na zachód kończy się on niewielkim dolnym otworem znajdującym się w ścianie Krzesanicy, natomiast na wschód zawaliskiem. Z górnego otworu (w pobliżu szlaku turystycznego) można się do niego dostać zjeżdżając 3,7-metrową studzienką. Tuż przed dolnym otworem z korytarza odchodzi dwumetrowy kominek (w tej części jaskini w 1994 roku nastąpiło częściowe zawalenie stropu)[2].
Przyroda
Ściany jaskini są mokre. Nie ma w niej nacieków. W górnej części rosną mchy i porosty[2].
Historia odkryć
14 lipca 1979 roku, w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich, dokumentację Dziury w Krzesanicy I sporządziła I. Luty przy współpracy T. Ostrowskiego. Brak jest przed tą datą informacji o jaskini[2].