Elżbieta Hohenzollern (1403–1449)
księstwo legnicko-brzeskie | |
księżna brzeska | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | Hohenzollernowie |
---|---|
Data urodzenia | 1403 |
Data śmierci | 31 października 1449 |
Ojciec | Fryderyk I (elektor Brandenburgii) |
Matka | |
Małżeństwo | Ludwik II brzeski |
Dzieci | Ludwik (1420–1435), Elżbieta (ur. 1426), Magdalena (zm. 1497), Jadwiga legnicka |
Małżeństwo | Wacław I cieszyński |
Dzieci | |
Elżbieta Hohenzollern (ur. 1403, zm. 31 października 1449) – książna brzeska.
Elżbieta była córką Fryderyka I (elektora Brandenburgii) i Elżbiety bawarskiej oraz żoną Ludwika II (1385-1436), księcia brzeskiego i legnickiego, z którym miał czwórkę dzieci:
- Ludwika (1420–1435)
- Elżbietę (ur. 5 stycznia 1426)
- Magdalenę (zm. 10 września 1497), żonę Mikołaja I opolskiego
- Jadwiga legnicka (1430–1471), żonę Jana I lubińskiego[1].
Po śmierci męża w 1436 rządziła w Legnicy. Powtórnie wyszła za mąż za księcia cieszyńskiego Wacława. Z powodu tego małżeństwie Fryderyk II oparł część swoich żądań do Śląska[2].
Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba):