Esfandijar Rahim Maszaji

Esfandijar Rahim Maszaji
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

listopad 1960
Maszakalaje k. Ramsar

wiceprezydent Iranu
Okres

od 17 lipca 2009
do 24 lipca 2009

Poprzednik

Parwiz Dawudi

Następca

Mohammad Reza Rahimi

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Esfandijar Rahim Maszaji, pers. اسفندیار رحیم‌مشایی (ur. 1960 w Maszakalaje koło Ramsar) − irański polityk, szef gabinetu prezydenta Mahmuda Ahmadineżada w latach 2009−2013 i wiceprezydent kraju w 2009 roku.

Życiorys

Esfandijar Rahim Maszaji urodził się w listopadzie 1960 roku[1] we wsi Maszakalaje[2] koło Ramsar na północy kraju. Dzięki poznaniu na pamięć Koranu i opanowaniu umiejętności jego recytowania podczas uroczystości religijnych zaczął rozwijać się jako mówca już w młodości. W okresie irańskiej rewolucji zajął się organizowaniem demonstracji i kolportowaniem pism ajatollaha Chomejniego[3]. Po rewolucji ukończył inżynierię na Politechnice w Isfahanie[4], po czym dołączył do formacji wywiadowczej Strażników Rewolucji. Początkowo pracował w irańskim Kurdystanie[1], objętym antyirańskim powstaniem. Maszaji rozpoczął tam kampanię propagandową, której celem było przeciągnięcie Kurdów na stronę rządową. W 1984 roku pracował w Ministerstwie Wywiadu w Kurdystanie, tam też poznał późniejszego prezydenta Mahmuda Ahmadineżada, wówczas gubernatora Choj w irańskim Azerbejdżanie Zachodnim. Dwa lata później przeniósł się do Ministerstwa Wywiadu, w którym został kierownikiem departamentu zajmującego się kwestiami mniejszości etnicznych. Od 1993 roku kierował w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych departamentem spraw społecznych, ale po objęciu w 1997 roku prezydentury przez reformistę Mohammada Chatamiego, odszedł do pracy w pozostających pod bezpośrednim zwierzchnictwem najwyższego przywódcy[4] Radiu Pajam i Radiu Tehran. Po wybraniu Ahmadineżada burmistrzem Teheranu, został przez niego mianowany naczelnikiem wydziału spraw społecznych i kulturalnych[1].

Po latach bliskiej współpracy z Ahmadineżadem[1] córka Maszajiego została w 2008 roku żoną najstarszego syna Ahmadineżada[4][5]. Po wybraniu Ahmadineżada na drugą kadencję prezydencką został[6] 15 lipca 2009 roku mianowany wiceprezydentem kraju[2]. Urząd sprawował przez jeden tydzień, został usunięty z urzędu pod presją najwyższego przywódcy Alego Chamenei[6][7][8][9][10] z dniem 24 lipca 2009 roku[2]. Prawdopodobnie nominacja wynikała z nepotycznych powiązań z prezydentem, ponieważ ten mianował na wysokie stanowiska także innych członków rodziny − szefem gabinetu prezydenta został jego zięć. Po wymuszonej dymisji, Maszaji przeszedł na stanowisko szefa gabinetu prezydenta[1].

Maszaji stał się bliskim współpracownikiem Ahmadineżada, jednak przez duchowieństwo był postrzegany jako antyestabliszmentowy[11] i sekularystyczny[12] nacjonalista[13]. Krytykowany był przez konserwatystów za tzw. „niezdrowe tendencje”, takie jak stawianie irańskiego dziedzictwa kulturowego i idei narodowej wyżej niż wartości islamskich oraz liczne wypowiedzi, m.in. krytykujące Zgromadzenie Ekspertów, teokratyczne podstawy funkcjonowania Strażników Islamskiego Prawa i sugerujące usunięcie się duchownych z życia politycznego[14][15][16]. Z tych powodów ajatollahowie oskarżali go o szerzenie herezji i knucie przeciw duchowieństwu[10]. Naraził się także określając Amerykanów i Izraelczyków mianem przyjaciół[1]. Maszaji był postrzegany jako pragmatyczny, z „liberalnym spojrzeniem na sprawy kulturalne i społeczne”[17].

11 maja 2013 roku, z oficjalnym poparciem prezydenta Ahmadineżada, ogłosił swój start w nadchodzących wyborach prezydenckich, jednak jego kandydatura została zdyskwalifikowana przez Radę Strażników, która udziela możliwości startu w wyborach oraz zatwierdza ich wyniki. Ahmadineżad oprotestował wówczas tę decyzję, nazywając decyzję Rady „opresją”[18] oraz „jawną niesprawiedliwością” i zapowiedział skargę do najwyższego przywódcy[10].

Przypisy

  1. a b c d e f RezaR. Molavi RezaR., K. LuisaK.L. Gandolfo K. LuisaK.L., Who Rules Iran?, t. XVII, The Middle East Quarterly, 2010, s. 61–68 [dostęp 2013-10-20] .
  2. a b c Chronology of Controversy. [w:] Iranian Diplomacy [on-line]. 2010-10-30. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).
  3. اسفندياررحيم مشائي کيست؟. shomalnews.com. [dostęp 2013-10-21]. (pers.).
  4. a b c Rahimkhani, Kourosh: Esfandiar Rahim Mashaei: Iran's Next President?. [w:] PBS [on-line]. 31 marca 2011. [dostęp 2013-10-20].
  5. A Loyal Liability. majalla.com, 2010-12-22. [dostęp 2013-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-21)]. (ang.).
  6. a b Revolutionary Leader's letter to the President about Mr. Mashaei. Khamenei website, 18 lipca 2009. [dostęp 2013-10-20]. (pers.).
  7. Iranian vice-president 'sacked'. „BBC News”, 25 grudnia 2007. [dostęp 2013-10-20]. 
  8. Iran's Ahmadinejad demotes top advisor. Los Angeles Times, 9 kwietnia 2011. [dostęp 2013-10-20].
  9. Ahmadinejad grooms chief-of-staff to take over as Iran's president, Saeed Kamali Dehghan, 21 kwietnia 2011
  10. a b c Marta Urzędowska: W Iranie farsa zamiast wyborów prezydenckich. Konserwatyści powalczą z konserwatystami. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. 2013-05-23. [dostęp 2013-10-20]. (pol.).
  11. Global Insight: Iran elections raise problems for regime
  12. Iran's Leadership Struggle Reveals Secular-Islamist Split
  13. Don't underestimate Ahmadinejad's chosen heir in Iran election. Guardian UK, 2 kwietnia 2013. [dostęp 2013-10-20].
  14. Monavar Khalaj, Tehran: Iran president defies opponents and sacks ministers. Financial Times, 15 maja 2011].
  15. Mahan Abedin: Embattled Ahmadinejad stands his corner. Los Angeles Time, 29 września 2011. [dostęp 2013-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-01)].
  16. Robert Tait. Iranian President's New 'Religious-Nationalism' Alienates Hard-Line Constituency. „Payvand”, 18 sierpnia 2010. [dostęp 2013-10-20]. 
  17. Iran's Ahmadinejad in new showdown with conservatives. Google, 24 kwietnia 2011. [dostęp 2013-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-27)].
  18. Ahmadinejad protege vows comeback. Associated Press, 2 lipca 2013. [dostęp 2013-10-20].