Führungsakademie der Bundeswehr
Dewiza | Mens agitat molem | ||
---|---|---|---|
Data założenia | 15 maja 1957 | ||
Typ | uczelnia wojskowa | ||
Państwo | Niemcy | ||
Adres | Manteuffelstraße 20 | ||
Liczba pracowników | 350 (w tym ok. 100 docentów)[1] | ||
Liczba studentów | ponad 600 jednocześnie | ||
Rektor | Generalmajor Achim Lidsba(inne języki) | ||
Położenie na mapie Hamburga | |||
Położenie na mapie Niemiec | |||
53°33′41″N 9°49′51″E/53,561389 9,830833 | |||
| |||
Strona internetowa |
Führungsakademie der Bundeswehr (FüAkBw) – uczelnia wojskowa i centralna placówka szkoleniowa wszystkich oficerów sztabowych Bundeswehry w Niemczech.
Informacje ogólne
Akademia Dowódców została założona 15 maja 1957 roku (początkowo w Bad Ems). Kontynuuje ona jednak starsze tradycje Pruskiej Akademii Wojennej (niem. Preußische Kriegsakademie(inne języki)), która istniała w Berlinie. W 1958 roku uczelnia została przeniesiona do Hamburga, gdzie usadowiono ją w „Koszarach Clausewitza” (niem. Clausewitz-Kaserne) w dzielnicy Nienstedten. W miarę rozwoju przyłączono do akademii dodatkowo „Koszary im. hrabiego von Baudissin” (niem. Generalleutnant-Graf-von-Baudissin-Kaserne) w sąsiedniej dzielnicy Hamburga – Osdorf. Na terenie Koszarów Clausewitza w połowie 2000 roku oddano do użytku centrum ćwiczeń symulacyjnych CAX pod nazwą Manfred-Wörner-Zentrum. Studenci mogą korzystać ze specjalistycznej biblioteki liczącej ponad 125.000 tomów i 4.000 czasopism fachowych, wypożyczalni samochodów, rowerów i przedszkola (dla towarzyszącego potomstwa)[3]. W hierarchii wojskowej uczelnia podlega pod komendę wspólnej Bazy Sił Wojskowych (niem. Kommando Streitkräftebasis (KdoSKB)) w Bonn. W wyjątkowych przypadkach mogą kształcić się tu również cywile.
Cele edukacji
Hamburska akademia dowódców przygotowuje doświadczonych oficerów do przejęcia wyższych funkcji w sztabach NATO, UE i ONZ. Podczas edukacji w hamburskiej akademii uczą się oni myśleć i działać w kategoriach państwa, gospodarki, społeczeństwa oraz w kooperacji międzynarodowej wspierając się na naukowych metodach.
Ważną rolę podczas edukacji odgrywa rozwój zdolności interkulturalnych, etycznych oraz zdolności współdziałania nie tylko różnych gatunków broni, ale i w multinarodowych, koordynowanych związkach mieszanych. Ponadto absolwenci nie tylko polepszają swe zdolności analityczne, ale i umiejętność prognozowania rozwoju różnych scenariuszy[4].
Organizacja studiów
Większość niemieckich oficerów ukończyła poprzednio studia na jednym z uniwersytetów Bundeswehry. Na tym fundamencie bazują szkolenia akademii dowódców, które można odbyć zarówno w formie studiów dziennych, jak i poszczególnych modułów lub nawet pojedynczych seminariów w dowolnym wieku czy momencie kariery w sensie „ustawicznego kształcenia”.
Szkolenia dla przyszłych oficerów sztabowych
SOL
Podstawowym „produktem” hamburskiej akademii dowódców jest 47-dniowe szkolenie na oficerów sztabowych (niem. Stabsoffizierlehrgang, w skrócie „SOL”)[5]. Pomyślne ukończenie tego szkolenia na akademii dowódców umożliwia młodszym oficerom zawodowym awansy na wyższe stopnie oficerskie (np. na majora wojsk lądowych, kapitana korwety w marynarce lub na wyższych oficerów sztabowych). Jest to jedyne szkolenie hamburskiej akademii dowódców kończące się egzaminem. W szkoleniu bierze udział do 200 oficerów. Szkokenia dbywają się trzy razy w roku[5].
SFL
Około 85% absolwentów SOL bierze udział w 14-dniowym dokształceniu dla oficerów sztabowych (niem. Stabdoffizierfortbildungslehrang, w skrócie „SFL”), które uprawnia ich do pracy w sztabach wojskowych, centrach zarządzania i urzędach[5].
Szkolenia dla wyższych oficerów sztabowych
Akademia kształci oficerów w kursach (nominalnie) narodowych i międzynarodowych. W kursach „narodowych” biorą również udział oficerowie z krajów członkowskich NATO i UE, podczas gdy w „międzynarodowych” mogą uczestniczyć oficerowie z całego świata przy udziale oficerów niemieckich, pełniących rolę „gospodarzy” – również po zajęciach.
LGAN
Pośród absolwentów szkolenia SOL około 15% do 18% kwalifikuje się na wyższych oficerów sztabowych. Do dyspozycji stoi 100 miejsc[5]. 30% uczestników szkolenia to oficerowie z innych krajów NATO i UE[4]. Kwalifikacje te zdobywają oni biorąc udział w dwuletnich studiach dla przyszłych członków sztabu generalskiego lub admiralskiego (niem. Lehrgang für Generals-/ Admiralstabsdienst National, w skrócie „LGAN”). Szkolenie to uprawnia do pracy w sztabach nawet najwyższego szczebla oraz wypełniania samodzielnych funkcji dowódczych. Zamiast klasycznej pracy dyplomowej, oficerowie muszą sporządzić tzw. „pracę roczną” (niem. Jahresarbeit). Najlepsze prace są nagradzane przez „Towarzystwo Clausewitza” (niem. „Clausewitz-Gesellschaft”). Najlepszy absolwent rocznika otrzymuje nagrodę imienia Generała Heusingera (niem. General-Heusinger-Preis).
LGAI
Od 1962 roku odbywają tutaj szkolenia również zagraniczni oficerowie, tj. na służbie państw niebędących członkami NATO ani UE. Mają oni zarezerwowane dwie trzecie miejsc szkoleniowych[6]. Biorą oni udział w specjalnie dla nich skoncypowanym szkoleniu dla przyszłych członków sztabów generalskich lub admiralskich (niem. Lehrgang Generalstabs-/ Admiralstabsdienst International, w skrócie „LGAI”), które trwa 10 miesięcy. Cele tego szkolenia są nie są porównywalne z LGAN, bowiem chodzi tu nie tyle o nabycie umiejętności dowódczych, tylko o przekazanie niemieckich wzorców kulturalnych, etycznych – kluczowym hasłem jest tu postawa „obywatela w mundurze” (niem. Bürger in Uniform) – i dowódczych oraz budowę osobistych powiązań oraz znajomości. Wybór uczestników szkolenia dokonywany jest wspólnie z niemieckim Ministerstwem Spraw Zagranicznych, Federalnym Ministerstwem Obrony oraz służbami dyplomatycznymi krajów pochodzenia kandydatów, którzy w ojczyźnie wytypowani zostali nawet do pełnienia najwyższych funkcji wojskowych. Mimo międzynarodowego charakteru tego szkolenia językiem wykładowym jest niemiecki, którego zagraniczni studenci uczą się poprzednio w centrum nauki języków w Hürth[6]. Zagraniczni adepci wspierani są przez miejscowych mentorów, którymi są niemieccy uczestnicy szkolenia, dla których zarezerwowana jest czwarta część miejsc[5].
ESich
Wszyscy niemieccy absolwenci szkolenia LGAN oraz wybrani absolwenci szkolenia LGAI biorą udział w czterotygodniowym szkoleniu na temat europejskiej architektury bezpieczeństwa (niem. Lehrgang Europäische Sicherheit – ESich). Chodzi tu przede wszystkim o europejskie struktury bezpieczeństwa w ramach NATO i UE[5].
UNSOC
Ofertę szkoleń hamburskiej akademii dopełnia cały bukiet szkoleń zadedykowanych niemieckim i zagranicznym kandydatom na sztabowców i dowódców misji ONZ pod nazwą United Nations Staff Officer Course (UNSOC). Odbywają się one w języku angielskim i są certyfikowane przez ONZ.
Dane statystyczne
Na akademii dowódców w Hamburgu wykłada ponad 100 docentów, których wspomaga ponad 250 wojskowych i cywilnych pracowników pomocniczych. Jednocześnie może tu brać udział w szkoleniach ponad 600 studentów, w tym do 250 oficerów z około 60 narodów. 50 z nich pochodzi z krajów spoza NATO i UE. Co roku opuszcza uczelnię ponad 3000 uczestników 80 szkoleń i 500 wykładów różnego typu[7].
Do tej pory (1962–2014) w szkoleniach LGAI wzięło udział ponad 2400 oficerów ze 120 krajów. Około jedna czwarta absolwentów tego szkolenia to oficerowie Bundeswehry[6]. Natomiast dwuletnie studia LGAN ukończyło do 2012 roku ponad 4800 oficerów niemieckich.
Uczelnie partnerskie
Europa
- Landes-verteidigungs-akademie, Austria
- European Security and Defence College, Belgia
- Royal Danish Defence College, Dania
- Baltic Defence College, Estonia
- École de Guerre(inne języki), Francja
- National Defence Academy, Gruzja
- Escuela Superior de las Fuerzas Armadas(inne języki), Hiszpania
- Nederlandse Defensie Academie(inne języki), Holandia
- Akademia Sztuki Wojennej, Polska
- Universitatea Națională de Apărare Carol I, Rumunia
- Armed Forces Academy of General Milan Rastislav Štefánik, Słowacja
- Höhere Kaderausbildung der Schweizer Armee, Szwajcaria
- Zrínyi Miklós University of National Defence, Węgry
- Joint Services Command and Staff College(inne języki), Wielka Brytania
- Istituto Superiore di Stato Maggiore Interforze(inne języki), Włochy
Ameryka Południowa
- Escuela Superior de Guerra Conjunta de las Fuerzas Armadas, Argentyna
- Army Command and General Staff College Escola Marechal Castello Branco, Brazylia
- Academia de Guerra Chile, Chile
Ameryka Północna
- Canadian Forces College(inne języki), Kanada
- National Defense University(inne języki), USA
- U.S. Air Force Command and Staff College(inne języki), USA
- U.S. Army CAC and Fort, USA
- United States War College, USA
Azja i Oceania
- Australian Defence College(inne języki), Australia
- National Defence University of PLA China, Chiny
- National Defense College of the Philippines, Filipiny
- Universitas Pertahanan Indonesia, Indonezja
- Peace Operation Training Center, Jordania
- National Defence University, Kazachstan
- Korean National Defense University, Korea
- Command and Staff College, Pakistan
Afryka
- National Defence College(inne języki), Nigeria
- Tunisian Institut de la Defense, Tunezja
Komendanci akademii
Nr. | Ranga i nazwisko | TSK | Objęcie urzędu | Odejście z urzędu |
---|---|---|---|---|
19 | Generalmajor Achim Lidsba(inne języki) | Heer | 14 lipca 2011 | --- |
18 | Generalmajor Robert Bergmann | Heer | 7 lutego 2008 | 14 lipca 2011 |
17 | Generalmajor Wolf-Dieter Löser(inne języki) | Heer | 14 lipca 2005 | 7 lutego 2008 |
16 | Generalmajor Hans-Christian Beck(inne języki) | Heer | 31 marca 2001 | 14 lipca 2005 |
15 | Konteradmiral Rudolf Lange | Marine | 27 stycznia 1996 | 30 marca 2001 |
14 | Generalmajor Hartmut Olboeter | Luftwaffe | 1 lipca 1993 | 26 stycznia 1996 |
13 | Generalmajor Klaus Reinhardt(inne języki) | Heer | 23 października 1990 | 30 czerwca 1993 |
12 | Generalmajor Werner von Scheven(inne języki) | Heer | 1 kwietnia 1988 | 22 października 1990 |
11 | Generalmajor Jörn Söder(inne języki) | Heer | 1 kwietnia 1986 | 30 marca 1988 |
10 | Generalmajor Dieter Clauss | Heer | 1 kwietnia 1984 | 31 marca 1986 |
9 | Konteradmiral Dieter Wellershoff | Marine | 1 kwietnia 1981 | 31 marca 1984 |
8 | Generalmajor Heinz Walther von zur Gathen(inne języki) | Heer | 1 października 1977 | 31 marca 1981 |
7 | Generalmajor Eberhard Wagemann(inne języki) | Heer | 1 października 1974 | 30 września 1977 |
6 | Generalmajor Rudolf Jenett(inne języki) | Luftwaffe | 1 października 1970 | 30 września 1974 |
5 | Generalmajor Hans Hinrichs | Heer | 1 października 1966 | 30 września 1970 |
4 | Generalmajor Jürgen Bennecke | Heer | 1 października 1964 | 30 września 1966 |
3 | Generalmajor Ulrich de Maizière(inne języki) | Heer | 1 kwietnia 1962 | 30 września 1964 |
2 | Generalmajor Hellmuth Laegeler(inne języki) | Heer | 1 października 1959 | 31 marca 1962 |
1 | Generalmajor Heinz Gaedcke(inne języki) | Heer | 1 sierpnia 1957 | 30 września 1959 |
– | Oberst i. G. Detlev von Rumohr (komendant kommisaryczny) | Heer | 1 stycznia 1957 | 31 lipca 1957 |
Wybitni absolwenci
- Generał Raza Muhammad(inne języki) (Pakistan)
- Generał Khalid Shameem Wynne(inne języki) (Pakistan)
- Generał Devinda Kalupahana(inne języki) (Sri Lanka)
- Generał Leanne van den Hoek(inne języki) (Holandia)
- Komandor Shahid Azmat Wain (Pakistan)
- Generał Tariq Ghafoor (Pakistan)
- Admirał Atle Torbjørn Karlsvik(inne języki) (Norwegia)
- Generał Harald Sunde(inne języki) (Norwegia), Minister Obrony, szef armii
- Generał Gert Bastian(inne języki), współzałożyciel Partii Zielonych (Niemcy)
- Generał Peter Heinrich Carstens(inne języki) (były) szef JFC Brunssum (Niemcy)
- Generał Hans-Lothar Domröse(inne języki) (były) Szef JFC Brunssum (Niemcy)
- Admirał Hans Frank, szef BAKS (Niemcy)
- Generał Werner Freers(inne języki), szef SHAPE (Niemcy)
- Generał Helge Hansen(inne języki) (były) szef Allied Command Europe Mobile Force (Niemcy)
- Generał Georg Klein (były) komendant obozu ISAF w Kunduz (Niemcy)
- Generał Harald Kujat(inne języki) (były) szef Bundeswehry (Niemcy)
- Admirał Rudolf Lange, polityk liberalny (Niemcy)
- (były przewodniczący) NATO Military Committee, Generał Klaus Naumann(inne języki) (Niemcy)
- Generał Gunter Schneider (były) komendant misji ISAF (Niemcy)
- Generał Wolfgang Schneiderhan(inne języki) (były) szef Bundeswehry (Niemcy)
- Generał Jörg Schönbohm(inne języki), polityk chadecki (Niemcy)
- Günter Schwarz, polityk socjaldemokratyczny (Niemcy)
- Generał Faisal Tanjung(inne języki) (Indonezja)
- Marszałek lotnictwa Herman Prayitno(inne języki) (Indonezja)
- Generał lotnictwa Edvardas Mažeikis(inne języki) (Litwa)
- Generał Jonas Vytautas Žukas (Litwa)
- Generał Jiří Halaška (Czechy)
- Admirał Frank Trojahn(inne języki), szef marynarki (Dania)
- Colonel Wolfgang W.E. Samuel, publicysta (USA)
Literatura
- Detlef Bald, Wilhelm Nolte, Hans-Heinrich Steyreiff (Hrsg.): Generalstabsausbildung zwischen Gesellschaft und Militär. Das Jahresarbeiten-Archiv. Mittler, Herford u.a. 1991, ISBN 3-8132-0375-1.
- Freundeskreis Ausbildung Ausländischer Offiziere an der Führungsakademie der Bundeswehr e.V. (Hrsg.): „Eine völkerverbindende Institution. Über die Internationalität an der Führungsakademie der Bundeswehr. Mit Farbfotos von Lothar W. Brenne-Wegener”, 2. Auflage, Mittler, Hamburg u.a. 2001, ISBN 3-8132-0773-0.
- Uwe Hartmann (Hrsg.): Analysen und Perspektiven. Studien zu Politik, Staat und Gesellschaft. Ausgewählte Jahresarbeiten von Absolventen der Führungsakademie der Bundeswehr (= Schriftenreihe des Wissenschaftlichen Forums für Internationale Sicherheit. Band 14). Mit einem Vorwort von Eckardt Opitz. Edition Temmen, Bremen 1999, ISBN 3-86108-737-5.
- Dietmar Klos (Red.): 50 Jahre Führungsakademie der Bundeswehr. 1957–2007. Mittler, Hamburg u.a. 2007, ISBN 978-3-8132-0881-8.
Przypisy
- ↑ Oficjalna broszura informacyjna „Führungsakademie der Bundeswehr.pdf” z roku 2012, s. 41, 46.
- ↑ Oficjalne dane statytyczne samej uczelni, lustracja 2015.10.23.
- ↑ Oficjalna broszura informacyjna „Führungsakademie der Bundeswehr.pdf” z roku 2012.
- ↑ a b R. Bergmann o Führungsakademie der Bundeswehr na portalu if-zeitschrift.de, lustracja 22.10.2015.
- ↑ a b c d e f FueAkBw, przegląd szkoleń wojskowych, lustracja 22.10.2015. fueakbw.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-05)]..
- ↑ a b c FueAkBw, informacje o LGAI, lustracja 22.10.2015.
- ↑ Oficjalne dane statystyczne samej uczelni, lustracja 2015.10.23. fueakbw.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-29)]..
Linki zewnętrzne
- Robert Bergmann: Informacje o FüAkBw na stronie internetowego czasopisma Bundeswehry if-zeitschrift.de z dna 4 grudnia 2013
- Oficjalna strona internetowa „Führungsakademie der Bundeswehr”
- Oficjalna broszura informacyjna „Führungsakademie der Bundeswehr.pdf” z roku 2012
- Zdjęcia FueAkBw na portalu Flickr