Francesco Costantino Mazzieri
Biskup tytularny Casae Nigrae | |||
Francesco Costantino Mazzieri | |||
Kraj działania | Włochy | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 1889 | ||
Data i miejsce śmierci | 1983 | ||
Biskup Ndola | |||
Okres sprawowania | 1959-1965 | ||
Wikariusz apostolski Ndola | |||
Okres sprawowania | 1949-1959 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Śluby zakonne | 15 sierpnia 1909 | ||
Diakonat | 31 marca 1912 | ||
Prezbiterat | 10 sierpnia 1912 | ||
Nominacja biskupia | 13 stycznia 1949 | ||
Sakra biskupia | 13 lutego 1949 | ||
|
Data konsekracji | 13 lutego 1949 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Pietro Fumasoni Biondi | ||||||||||
Współkonsekratorzy | Raffaele Mario Radossi | ||||||||||
| |||||||||||
|
Francesco Costantino Mazzieri (ur. 25 marca 1889 w Osimo Abbadia, zm. 19 sierpnia 1983 w Zambii[1][2]) – włoski duchowny katolicki, misjonarz, wikariusz apostolski i biskup w Zambii, tytularny biskup Coeliany[1].
Życiorys
Był członkiem zakonu franciszkanów. W trakcie studiów w Rzymie poznał św. Maksymiliana Kolbego, którego nazywał potem przyjacielem. Śluby zakonne złożył 15 sierpnia 1909, a kapłańskie 10 sierpnia 1912[1]. W 1930, wraz z grupą innych braci, przybył do Zambii w celach misyjnych. Dzięki inicjatywie tej grupy założony został w 1949 wikariat apostolski w Ndoli, przekształcony w 1959 w diecezję Ndola. Od 1949 do 1965 kierował tą jednostką, najpierw jako wikariusz apostolski, a potem jako biskup rezydencjalny (od 2 sierpnia 1959[1]). 14 grudnia[1] 1965 zrezygnował z pełnionej funkcji ze względu na wiek, ale pozostał w Zambii, pracując jako misjonarz. W 1982 uczestniczył w rzymskich uroczystościach kanonizacyjnych św. Maksymiliana Kolbego[2].