Fundusz Sprawiedliwości

Fundusz Sprawiedliwości – państwowy fundusz celowy Ministerstwa Sprawiedliwości utworzony na podstawie art. 43 Kodeksu karnego wykonawczego z 1997 roku, pierwotnie pod nazwą Fundusz Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Jego zadaniem była pomoc pokrzywdzonym i świadkom, przeciwdziałanie przestępczości, a także udzielanie pomocy osobom pozbawionym wolności, zwalnianym z zakładów karnych i aresztów śledczych oraz osobom im najbliższym^[1].

W lipcu 2017 roku zmieniono przepisy Kodeksu karnego wykonawczego dotyczące zakresu wydatkowania pieniędzy z funduszu. Katalog zadań poszerzono między innymi o takie zadania jak „przeciwdziałanie przyczynom przestępczości”, „podejmowanie przedsięwzięć o charakterze edukacyjnym i informacyjnym”, „promowanie systemu pomocy osobom pokrzywdzonym" oraz „upowszechnianie wiedzy na temat praw osób pokrzywdzonych”^[2].

Rozszerzono również katalog podmiotów, które mogły ubiegać się o pieniądze z funduszu. Do tej pory fundusz mógł udzielać wsparcia finansowego tylko fundacjom i stowarzyszeniom, po zmianach mógł także finansować jednostki sektora finansów publicznych – czyli np. organy administracji rządowej, sądy, samorządy, agencje rządowe, uczelnie, szpitale, ochotnicze straże pożarne. Od 2017 roku fundusz również zyskał oficjalną skróconą nazwę – Fundusz Sprawiedliwości^[2].

Fundusz stał się przedmiotem politycznych kontrowersji ze względu na powiązania jego beneficjentów z politykami Suwerennej Polski^[3][4]. Ponadto ze środków funduszu sfinansowano zakup oprogramowania Pegasus, które posłużyło m.in. do podsłuchiwania polityków ówczesnej opozycji przez władzę^[5]. Rozmowy polityków Suwerennej Polski dotyczące klucza przyznawania dotacji z Funduszu oraz występujących w tym procesie nieprawidłowości zostały nagrane i częściowo opublikowane w mediach przez byłego dyrektora Departamentu Funduszu Sprawiedliwości w Ministerstwie Sprawiedliwości Tomasza Mraza^[6].

Przypisy