Garford-Putiłow
Garford-Putiłow zdobyty w czasie wojny polsko-bolszewickiej | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Imperium Rosyjskie | ||
---|---|---|---|
Producent | Zakłady Putiłowskie | ||
Typ pojazdu | |||
Trakcja | kołowa(4x2) | ||
Załoga | 8 osób | ||
Dane techniczne | |||
Silnik | 4-cylindrowy silnik benzynowy o mocy 36 KM | ||
Pancerz | stalowy, 7 do 13 mm | ||
Długość | 5,70 m | ||
Szerokość | 2,30 m | ||
Wysokość | 2,80 m | ||
Masa | 11 t | ||
Osiągi | |||
Prędkość | 18 km/h | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
1 × armata górska 76,2 mm 3 × karabin maszynowy Maxim | |||
|
Garford-Putiłow (ros. Гарфорд-Путилов) – rosyjski samochód pancerny wyprodukowany w Zakładach Putiłowskich na podwoziu pięciotonowego samochodu ciężarowego Garford. Był to jeden z najlepiej uzbrojonych samochodów pancernych I wojny światowej. Produkcję prowadzono w latach 1915–1916, ogółem powstało 48 maszyn.
Użycie
Samochody Garford-Putiłow wykorzystywano w czasie I wojny światowej (1914–1918), a później podczas wojny domowej w Rosji (1917–1923) oraz w czasie rewolucji listopadowej w Niemczech (1918–1919).
- Osobny artykuł: Broń pancerna w II Rzeczypospolitej.
Podczas wojny polsko-bolszewickiej (1919–1921) armia polska zdobyła kilka wozów Garford-Putiłow i co najmniej trzech używała w działaniach bojowych. Samochody nazwane „Dziadek”, „Generał Szeptycki” i „Zagłoba” do końca lat 20. XX wieku były na wyposażeniu Wojska Polskiego.
Bibliografia
- Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim 1819-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajsks, 1995. ISBN 83-85621-57-1.