Giuseppe Beltrami
Kardynał prezbiter | |||
| |||
Kraj działania | Włochy | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 17 stycznia 1889 | ||
Data i miejsce śmierci | 13 grudnia 1973 | ||
Internuncjusz w Holandii | |||
Okres sprawowania | 1959–1967 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 5 marca 1916 | ||
Nominacja biskupia | 20 lutego 1940 | ||
Sakra biskupia | 7 kwietnia 1940 | ||
Kreacja kardynalska | 26 czerwca 1967 | ||
Kościół tytularny | S. Maria Liberatrice al Monte Testaccio | ||
|
Data konsekracji | 7 kwietnia 1940 | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Luigi Maglione | ||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | Gabriele Vettori | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
|
Giuseppe Beltrami (ur. 17 stycznia 1889 w Fossano, zm. 13 grudnia 1973 w Rzymie) – włoski kardynał i dyplomata papieski.
Życiorys
Ukończył seminarium w Fossano, a także Ateneum "S. Anselmo" w Rzymie, gdzie uzyskał doktoraty z teologii i prawa kanonicznego. Kształcił się też na Królewskim Uniwersytecie Rzymskim. 5 marca 1916 otrzymał święcenia kapłańskie. W czasie I wojny światowej służył jako kapelan. Od roku 1923 był pracownikiem Biblioteki Watykańskiej. W latach 1926–1940 pracownik Sekretariatu Stanu. Jednocześnie był członkiem Kongregacji ds. Obrzędów, zajmował się tam beatyfikacjami i kanonizacjami.
20 lutego 1940 otrzymał nominację na nuncjusza w Gwatemali i Salwadorze ze stolicą tytularną Damasco. Sakry udzielił mu kardynał Sekretarz Stanu Luigi Maglione. Kolejnymi jego placówkami były: Kolumbia (1945–1948), Liban (1950–1959) i Holandia (1959–1967), gdzie był internuncjuszem. Na konsystorzu z czerwca 1967 otrzymał biret kardynalski. Zmarł w Rzymie i pochowany został w katedrze w Fossano.
Bibliografia
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
- Catholic-Hierarchy
- p
- d
- e
|