Giuseppe Borgatti
Data i miejsce urodzenia | 17 marca 1871 | ||
---|---|---|---|
Pochodzenie | włoskie | ||
Data i miejsce śmierci | 18 października 1950 | ||
Typ głosu | tenor | ||
Gatunki | |||
Zawód | śpiewak | ||
|
Giuseppe Borgatti (ur. 17 marca 1871 w Cento, zm. 18 października 1950 w Reno di Leggiuno[1]) – włoski śpiewak operowy, tenor.
Życiorys
Studiował w Liceo Musicale w Bolonii u Alessandro Busiego[1][2]. Na scenie zadebiutował w 1892 roku w Castelfranco Veneto w tytułowej roli w Fauście Charles’a Gounoda[1]. Występował na scenach włoskich, w Madrycie, Sewilli, Petersburgu i Buenos Aires[2]. W 1896 roku wystąpił w mediolańskiej La Scali w tytułowej roli w prapremierowym przedstawieniu opery Andrea Chénier Umberta Giordana[1]. Brał udział we włoskich premierach Salome Richarda Straussa (Turyn 1906) i Złota Renu Richarda Wagnera (Mediolan 1903)[2]. W 1914 roku ze względu na postępującą jaskrę wycofał się ze sceny, w 1923 roku całkowicie utracił wzrok[1].
W 1927 roku ukazała się jego autobiografia pt. La mia vita d’artista[1].
Przypisy
- Treccani: giuseppe-borgatti
- Catalana: 0011368