Goi, Rode, Goi!

Goi, Rode, Goi! ((ros.) Гой, Роде, Гой!, według polskich zasad transkrypcji^[3] Goj, Rodie, Goj!) – piąty album rosyjskiego pagan/folk metalowego zespołu Arkona. Album wydany został przez wytwórnię płytową Napalm Records 28 października 2009 w Finlandii i Hiszpanii, 29 października w Austrii, krajach Beneluksu, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Szwecji i we Włoszech, 2 listopada w pozostałych krajach Europy, a 3 listopada w Kanadzie i USA^[1]. Prócz normalnej wersji albumu udostępniona została także w 500 kopiach limitowana wersja na płycie winylowej.

Tytuł albumu odnosi się do boga słowiańskiego Roda (ros. Род). Jest to jedno z najstarszych bóstw w słowiańskiej mitologii. Nazwa jest w języku starosłowiańskim na co wskazuje stosowanie słowa-zawołania „goj” (które w języku rosyjskim jest tylko w jednym związku frazeologicznym zapożyczonym ze staro-słowiańskiego „Ой вы гой еси, добры молодцы!” - zawołania tradycyjnie umieszczanego na początku tzw. bylin starorosyjskich) oraz występowanie imienia „Rod” w wołaczu, który zanikł w języku rosyjskim.

W 2008, podczas Ragnarök Festival w bawarskim Lichtenfels, zespół Arkona podpisał umowę z wytwórnią płytową Napalm Records. Po powrocie do Rosji wznowiony został nakładem tej wytwórni wydany jedynie w rodzimym kraju, album z 2007, Ot serdtsa k nebu (ros. От сердца к небу). Następnie zespół wyjechał na trzydziestodniową trasę po Europie^[4].

Po powrocie zespół rozpoczął pracę nad swoim piątym albumem w październiku 2008 roku. Początkowo planowano, że album będzie miał przynajmniej 12 utworów i trwał około 70 minut^[5]. Podobnie jak przy poprzednim albumie, wszystkimi instrumentami ludowymi zajął się Vladimir Cherepovskiy^[5]. Zespół zaprosił do współpracy również innych muzyków. Pierwszym był akordeonista z zespołu Kalevala, Alexander “Olen’” Oleinikov^[5]. Prócz niego w utworze Na Moey Zemle (ros. На моей земле) można usłyszeć muzyków z zespołów: Heidevolk (Holandia), Månegarm (Szwecja), Menhir (Niemcy), Obtest (Litwa) oraz Skyforger (Łotwa)^[5]. Okładka albumu została zaprojektowana przez Krisa Verwimpa^[5].

Album nagrywano w kilku miejscach^[6]: CDM Records Studio w Moskwie, Astia Studio Sound w Lappeenranta (gitary) oraz Gigant records studio (perkusja). Podczas nagrywania zespół wydał koncertowe DVD, Noch Velesova (ros. Ночь Велесова) w maju 2009^[4]. Projekt okładki zaprezentowano 25 maja 2009^[7]. Kris Verwimp przygotował także grafiki do każdego utworu zamieszczonego na albumie.

3 września 2009 opublikowany został oficjalny zwiastun najnowszego albumu Arkony^[8]. Opisano w nim wszystkie utwory, a także oficjalnie potwierdzono, że na albumie znajdować się będzie dwanaście pozycji, które będą trwać w sumie ok. 80 minut. 7 października 2009 opublikowano oficjalny teledysk do tytułowego utworu Goi, Rode, Goi! (ros. Гой, Роде, Гой!)^[9].

W okresie od 28 października do 3 listopada 2009 album ukazywał się w kolejnych krajach Europy i Ameryki Północnej^[1].

Autorką i kompozytorką wszystkich utworów jest Маszа „Scream” Archipowa.

Treść utworów według opisu albumu w dyskografii Arkony^[6]:

• Pierwszy, tytułowy dla całego albumu, utwór Goj, Rodie, Goj!, opowiada o grupie żeglarzy, którzy rozbili się na mieliźnie podczas sztormu. Mając nadzieję na przeżycie, przemarznięci i ranni, schronili się na niewielkiej, skalistej wysepce. Gdy zorientowali się, że nie przetrwają do kolejnego poranka, zaczęli modlić się do Strzyboga, by wieść o ich śmierci dotarła do rodzin i najbliższych. Dziękowali także Rodowi za dane im życie.

• Utwór drugi, Tropoju niewiedannoj, opisuje człowieka postrzegającego wiarę przodków, jako zły kult. Człowiek ten odprawił mroczny rytuał, nie zdając sobie sprawy, że przyzywa zupełnie inne siły – obce ludziom. Niedługo później oszalał, a jego umysł został zawładnięty przez owe obce moce.

• Niewidal, utwór trzeci, mówi o młodej kobiecie, która w swym śnie ujrzała cierpienie swej ojczyzny i zniszczenie swego ludu. Wezwała Słońce, by to spaliło całe plugastwo z okolic jej ziem. Utwór chwali także siłę ludzi, którzy jednocząc się potrafią uchronić swą ojczyznę przed katastrofą.

• Czwarty utwór, Na mojej ziemle, opowiada o wojowniku, który opuścił swą ojczyznę w poszukiwaniu szczęścia na obcych ziemiach. Wędruje przez wiele obszarów i poznaje wiele ludów, które wypytuje o ich szczęście. Ci odpowiadają mu, że opiera się ono na ich pięknych ziemiach, tradycjach, dzieciach oraz bogach. Po długiej wędrówce wojownik wraca wreszcie do swej ojczyzny, by tam odnaleźć spokój i szczęście, którego szukał.

• W cepiach driewniej tajny, utwór szósty, jest przysięgą nad grobem przodków. Osoba mówiąca obiecuje chronić swą ojczyznę i ożywić dawne zwyczaje. Spogląda w niebo i prosi je, by to przekazało jej dziedzictwo przodków, by mogła przywrócić je do życia.

• Utwór siódmy, Jariło, jest poświęcony święcie ku czci Jaryły, młodego słowiańskiego bóstwa, które jest obchodzone na końcu kwietnia. Jaryło ma ocieplać i zapładniać glebę, dzięki czemu wyrastać na niej mają pierwsze trawy.

• Ósmy utwór, Liki biessmiertnych bogow, mówi o człowieku na rozstaju dróg, który stracił wolę istnienia. Wściekły i bojący się śmierci chce uciec od rzeczywistości. Jedynie wiara może przywrócić mu jego wolę życia.

• Koło nawi, utwór dziewiąty, opisuje wrażenia duszy wojownika poległego na polu bitwy. Unosi się ona nad ziemią i widzi swoje martwe ciało, grzebane w kopcu. Dusza ta modli się, by zgromadzeni bliscy wiedzieli, iż jest wciąż blisko nich.

• Utwór jedenasty, Pamiat', mówi o osobie modlącej się do bogów, by ci przywrócili ludziom zapomnianą przeszłość i wiarę przodków.

• Kupalec to pieśń modlitewna, odnosząca się do Nocy Kupały, święta słowiańskiego, mającego miejsce w czasie przesilenia letniego.

• Trzynasty utwór, Arkona, opiewa dawny gród plemion Serbów Połabskich Arkonę, umieszczony na przylądku o tej samej nazwie. Gród został zdobyty przez chrześcijan w 1168 roku. Dla zespołu jest to zespół utraconej, ale niezapomnianej tradycji, która, uśpiona przez wieki, oczekuje na ożywienie.

• Niebo chmuroje, tuczi mracznije, ostatni utwór, mówi o kobiecie, która otrzymała wiadomość, że jej mąż zginął w czasie bitwy. Przytłoczona swą samotnością, zdesperowana, bohaterka topi się w rzece.

W tworzeniu albumu wzięli udział^[6]:

• Masza „Scream” Archipowa – wokal, keyboard, tamburyn
• Siergiej „Lazar” – gitara elektryczna, gitara akustyczna, bałałajka (Korochun)
• Rusłan „Kniaz” – gitara basowa
• Wład „Artist” – perkusja

• Władimir „Volk” – Gaita Gallega, flet (Koroczun)
• Władimir Czeriepowskij (Pfeyffer, Coda) – Gaita Gallega, dudy, tin whistle, low whistle, flet
• Ilija „Wolfenhirt” (Svarga) – chór
• Aleksandr „Shmel” (Rarog, Kalevala) – chór
• Aleksandr „Olen” (Kalevala) – akordeon
• Erik Grawsio (Månegarm) – wokal (Na mojej ziemle)
• Jan Liljekvist (Månegarm) – skrzypce, flet (Na mojej ziemle)
• Baalberith (Obtest) – wokal (Na mojej ziemle)
• Sadlave (Obtest) – wokal (Na mojej ziemle)
• Pēteris Kvetkovskis (Skyforger) – wokal (Na mojej ziemle)
• Edgars Grabovskis (Skyforger) – wokal (Na mojej ziemle)
• Kaspars Bārbals (Skyforger) – dudy, kokle (Na mojej ziemle)
• Heiko Gerull (Menhir) – wokal (Na mojej ziemle)
• Joris Boghtdrincker (Heidevolk) – wokal (Na mojej ziemle)
• Mark Splintervuyscht (Heidevolk) – wokal (Na mojej ziemle)
• Cosmin „Hultanu” Duduc (Ashaena) – tulnic (Goj, Rodie, Goj!)
• Wasilij Dieriewiannij – domra (Niebo chmuroje, tuczi mracznije, Jariło)
• Dmitrij „Vetrodar” (Tverd) – mandolina (Niebo chmuroje, tuczi mracznije)
• kwintet smyczkowy pod przewodnictwem Aleksandra Kozłowskiego
• chór żeński pod przewodnictwem Sofii Sułtanowej

• Opis albumu na stronie wytwórni Napalm Records. napalmrecords.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-25)]. (ang.)
• Opis albumu w oficjalnej dyskografii. arkona-russia.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-09)]. (ang. • ros.)