Gong
Ten artykuł dotyczy instrumentu muzycznego. Zobacz też: inne znaczenia. |
Klasyfikacja naukowa | |
111.241 Idiofon uderzany | |
Klasyfikacja popularna | |
Perkusyjne, niemelodyczne | |
Podobne instrumenty | |
Zobacz hasło gong w Wikisłowniku |
Gong – instrument muzyczny z grupy idiofonów płytowych uderzanych.
Jest to wisząca lub ustawiona na specjalnym stojaku tarcza z brązu lub mosiądzu, o wypukłej, czasem falistej powierzchni i lekko zagiętych brzegach. Wprowadza się ją w drgania poprzez uderzenie pałką lub młoteczkiem o miękkiej główce, przy czym rodzaj wzbudzonego dźwięku zależy od miejsca uderzenia.
Przybył do średniowiecznej Europy z Azji. W orkiestrach wprowadzony został pod koniec XVIII wieku. Istnieje wiele odmian gongów. W skład współczesnej orkiestry symfonicznej wchodzi gong tam-tam (nie należy go mylić z afrykańskim bębnem szczelinowym, tam-tamem).
Gong liturgiczny jest instrumentem muzycznym używanym w Kościele katolickim podczas mszy. Jest podobny do misy dźwiękowej[1]
Przestrzeń kulturowa gongów w Wietnamie
- Osobny artykuł: Przestrzeń kulturowa gongów w Wietnamie.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Gong i jego przejmujący dźwięk. dewocjonaliagongi.cba.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (o gongach liturgicznych)
- PWN: 3906647
- Britannica: art/gong-musical-instrument
- Universalis: gong
- Catalana: 0112469