Granica estońsko-łotewska
Państwa graniczące | Estonia | ||
---|---|---|---|
Okres istnienia | 1918–1940, od 1991 | ||
Długość | 339 km | ||
|
Granica estońsko-łotewska – granica państwowa pomiędzy Estonią oraz Łotwą, istniejąca od ogłoszenia przez oba kraje niepodległości w roku 1918, do inkorporacji do ZSRR w 1940 oraz od ponownego ogłoszenia niepodległości w 1991.
Przebieg granicy
Granica zaczyna się w trójstyku pomiędzy miejscowościami Misso (EST), Pededze (LVA) i Ławrami (RUS). Biegnie ona na zachód, aż do okolic miejscowości Gaujienia (LVA), gdzie skręca na północny zachód. Przecina następnie na pół miasto Valka/Valga i przed miasteczkiem Abja (EST) skręca na południowy zachód, podążając do wybrzeża Morza Bałtyckiego, które osiąga pomiędzy wsiami Ainaži (LVA) oraz Ikla (EST).
Kształtowanie się wspólnej granicy
Przebieg granicy ustalili wspólnie przedstawiciele Łotwy i Estonii, wkrótce po ogłoszeniu przez oba kraje niepodległości. Ponieważ nigdy wcześniej żadne z tych dwóch państw nie istniało, nie istniały także żadne ambicje terytorialne. Granica została wytyczona na zasadzie etnicznej. Po przekształceniu przez ZSRR obu krajów w republiki radzieckie ich granice uległy drobnej zmianie - po włączeniu do Rosyjskiej FSRR okręgu wokół miasta Pieczory (przedtem należącego do Estonii) nieznacznie się ona skróciła.
Po uniezależnieniu się Łotwy i Estonii od Związku Radzieckiego w 1991 roku granica nie uległa zmianie.
Przejścia graniczne
Od 2007 roku oba kraje są członkami strefy Schengen i nie są na wspólnej granicy przeprowadzane kontrole graniczne, a jej przekraczanie jest możliwe w jej dowolnym miejscu.
Przejścia graniczne przed przystąpieniem do Układu z Schengen:
- Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
- p
- d
- e
Granice obecne |
|
---|---|
Granice historyczne |
|
- p
- d
- e
Granice obecne |
|
---|---|
Granice historyczne |
|