Grupa cykliczna

Pierwiastki szóstego stopnia z jedynki tworzą grupę cykliczną z mnożeniem z elementem z {\displaystyle \mathrm {z} } pełniącym rolę jej generatora; grupę generuje również element z 5 , {\displaystyle \mathrm {z} ^{5},} są to wszystkie generatory tej grupy.

Grupa cykliczna – grupa generowana przez pojedynczy element nazywany jej generatorem[1] (grupa cykliczna może mieć wiele generatorów, ale każdy z nich samodzielnie generuje tę grupę). Oznacza to, że poprzez cykliczne iterowanie (wielokrotne złożenie) działania grupowego na generatorze lub jego odwrotności można uzyskać dowolny element tej grupy; w notacji multiplikatywnej elementy są więc potęgami generatora, a w notacji addytywnej – jego wielokrotnościami.

Grupę cykliczną G {\displaystyle G} daje się zatem przedstawić jako

a := { a n G : n Z } , {\displaystyle \langle a\rangle :=\{a^{n}\in G\colon n\in \mathbb {Z} \},}

gdzie a {\displaystyle a} jest (pewnym wybranym) generatorem grupy G . {\displaystyle G.} W szczególności może się zdarzyć, iż a n {\displaystyle a^{n}} będzie dla pewnego n Z {\displaystyle n\in \mathbb {Z} } równe elementowi neutralnemu e {\displaystyle e} – w tym wypadku grupa zawiera skończenie wiele elementów; jeżeli taka sytuacja nie zachodzi, to grupa ma nieskończenie wiele (dokładnie: przeliczalnie wiele) elementów. Najmniejszą grupą cykliczną jest grupa trywialna zawierająca tylko jeden element; najmniejszą grupą niecykliczną jest grupa Kleina (nazywana również „czwórkową”) rzędu 4. {\displaystyle 4.}

Grupy cykliczne należą do najprostszych i najlepiej poznanych grup: skończone i nieskończone grupy cykliczne mają tę samą strukturę co (odpowiednio) grupy addytywne Z n {\displaystyle \mathbb {Z} _{n}} dla n N {\displaystyle n\in \mathbb {N} } (zob. arytmetyka modularna) oraz Z {\displaystyle \mathbb {Z} } (zob. liczby całkowite). W szczególności stanowią one „budulec” niektórych rodzajów grup przemiennych, zob. klasyfikacje grup przemiennych o skończonej liczbie elementów oraz grup przemiennych o skończonej liczbie generatorów.

Grupa multiplikatywna dowolnego ciała skończonego (tj. zbiór elementów odwracalnych, czyli niezerowych, z mnożeniem) jest grupą cykliczną; w szczególności grupa multiplikatywna Z p × {\displaystyle \mathbb {Z} _{p}^{\times }} pierścienia klas reszt modulo p {\displaystyle p} jest cykliczna dla dowolnej liczby pierwszej p . {\displaystyle p.} Ogólniej, Z n × {\displaystyle \mathbb {Z} _{n}^{\times }} jest cykliczna wtedy i tylko wtedy, gdy n = 4 {\displaystyle n=4} lub jest postaci p k {\displaystyle p^{k}} lub 2 p k {\displaystyle 2p^{k}} dla nieparzystej liczby pierwszej p {\displaystyle p} i liczby naturalnej k . {\displaystyle k.} Z drugiej strony dowolna grupa rzędu będącego liczbą pierwszą jest cykliczna.

Zastosowania

Własności grup cyklicznych leżą u podstaw wielu mechanizmów kryptograficznych, m.in. protokołu wymiany kluczy Diffiego-Hellmana, czy schematu szyfrowania z kluczem publicznym ElGamal (będącego jego rozszerzeniem); oba algorytmy wykorzystują żywotnie prostotę obliczania funkcji wykładniczej w grupach cyklicznych oraz trudność obliczeń w przypadku logarytmu dyskretnego, czyli zagadnienia odwrotnego do wspomnianego.

Z chińskiego twierdzenia o resztach dla grup cyklicznych wynika tożsamość struktur (izomorfizm) grupy Z m n {\displaystyle \mathbb {Z} _{mn}} oraz grupy iloczynu prostego Z m {\displaystyle \mathbb {Z} _{m}} i Z n {\displaystyle \mathbb {Z} _{n}} (podobnie dla grup Z m n × {\displaystyle \mathbb {Z} _{mn}^{\times }} oraz Z m × {\displaystyle \mathbb {Z} _{m}^{\times }} i Z n × {\displaystyle \mathbb {Z} _{n}^{\times }} ). Spostrzeżenie to znajduje zastosowanie w wielu obszarach matematyki stosowanej, również w kryptografii (np. współdzieleniu tajemnicy, implementacjach algorytmu Rivesta-Shamira-Adlemana), czy obliczeniach rozproszonych. Wiele algorytmów kryptograficznych (w tym RSA) zasadza się na trudności rozkładu na czynniki liczby n , {\displaystyle n,} który umożliwia wgląd w strukturę grupy Z n × {\displaystyle \mathbb {Z} _{n}^{\times }} jako iloczynu prostego grup cyklicznych (por. klasyfikacja skończonych grup przemiennych).

Zobacz też

Przypisy

  1. Hazewinkel, Michiel, ed. (2001), „Cyclic group”, Encyclopedia of Mathematics, Springer, ISBN 978-1-55608-010-4.

Linki zewnętrzne

  • James Stuart Milne: Group theory. (ang.).
  • The Dog School of Mathematics: An introduction to cyclic groups. (ang.).