Hévíz
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: jezioro Hévíz. |
Kościół Ducha Świętego w Hévíz | |||||
| |||||
Państwo | Węgry | ||||
---|---|---|---|---|---|
Komitat | Zala | ||||
Powiat | Hévíz | ||||
Burmistrz | Papp Gábor | ||||
Powierzchnia | 8,31 km² | ||||
Wysokość | 137 m n.p.m. | ||||
Populacja (01.01.2021) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Nr kierunkowy | 83 | ||||
Kod pocztowy | 8380 | ||||
Położenie na mapie Węgier | |||||
46°47′32″N 17°11′06″E/46,792222 17,185000 | |||||
| |||||
| |||||
Strona internetowa |
Hévíz – miasto uzdrowiskowe na Węgrzech, w komitacie Zala, siedziba powiatu Hévíz. Zlokalizowane na zachód od Balatonu i Keszthely. W 2021 r. liczyło 4448 mieszkańców.
Miasto Hévíz w powiecie Zala, powiat Keszthely; Zajmuje powierzchnię 830 hektarów i jest najmniejszym miastem administracyjnym powiatu i Zadunaju.[4] Jego główną atrakcją jest unikatowe w Europie naturalne jezioro ciepłowodne z pokładem torfu, dzięki któremu osada jest jednym z najchętniej odwiedzanych kierunków turystycznych na Węgrzech.
Położone jest we wschodniej części powiatu Zala, w północno-zachodniej części Keszthely, 35 km na wschód od siedziby powiatu Zalaegerszeg, zaledwie 10 km od jeziora Balaton.
Jego historia
Jego rola jako kąpieliska sięga czasów prehistorycznych. O leczniczym działaniu jeziora Hévíz wiedzieli już zapewne Rzymianie, o czym świadczą monety zebrane z jeziora przez nurków na początku lat 80-tych XX wieku oraz znaleziony w pobliżu jeziora kamień ołtarzowy. Z ustaleń z czasu migracji wynika również, że z jeziora korzystała także ludność germańska i słowiańska, która się tam przeniosła. Pierwsza wzmianka o Hévíz pojawia się w dokumencie z 1328 roku, kiedy to osada wymieniona jest jako locus vulgarites Hewyz dictus.
Pierwsze opracowanie na temat jeziora autorstwa Ferenca Szlávy'ego ukazało się w 1769 roku. Istotną rolę w powstaniu/rozwoju uzdrowiska odegrali Festetycy, będący właścicielami źródła i jego okolic w połowie XVIII wieku. Rozkwit życia uzdrowiskowego zawdzięczamy głównie hrabiemu György Festeticsowi, który celowo zbudował kompleks uzdrowiskowy.
Dzisiejsza osada powstała w 1946 roku z połączenia wsi Hévízszentandrás i Egregy i 1 maja 1992 roku otrzymała tytuł miasta.
Transport
Z Budapesztu jadąc autostradą M7 w kierunku Balatonszentgyörgy (autostradą 76, następnie przez Keszthely lub omijając miasto (drogą 71) można dojechać do Hévíz. Z Sopron oraz północnych i zachodnich regionów Zadunaju autostradą 84 Do miasta można dojechać drogą nr 7332 pomiędzy Keszthely-Kertváros i Alsópáhok, ale dotyczy ona głównie południowej części miasta, do centrum miasta prowadzi pięciocyfrowa droga (73 254), która biegnie na zachodni kraniec dzielnica.
Nie posiada linii kolejowej, choć już w 1847 roku proponowano budowę linii kolejowej Sopron-Sárvár-Nagykanizsa, która miała przebiegać pomiędzy Alsópáhok i Hévízszentandras. W 1913 r. planowano przedłużenie linii kolejowej Szombathely-Rum przez doliny Zala i Vindornya, łącząc Hévíz aż do Keszthely.[5] W tym samym czasie rozważano także budowę linii kolejowej Zalaegerszeg-Hévíz-Keszthely.[6] Na początku lat czterdziestych XX w. chcieli zmodyfikować linię kolejową Türje-Balatonszentgyörgy tak, aby za Zalaapáti skręcała w kierunku Hévíz-Keszthely zamiast Sármellék-Balatonszentgyörgy[7].
Najbliższa stacja kolejowa znajduje się w Keszthely, skąd do miasta można dojechać autobusem lub taksówką. Z głównych miast w kraju do Hévíz kursują autobusy rozkładowe, ale można do nich dojechać także międzynarodowymi liniami autobusowymi.
Do miasta można dotrzeć przez Budapeszt lotami z kilku miast europejskich, a także regularnymi liniami autobusowymi. Pobliski Międzynarodowy Port Lotniczy Hévíz-Balaton w Sármellék regularnie obsługuje loty czarterowe, z których najłatwiej dostać się do miasta przesiadką.
Rekreacja i wypoczynek
W mieście znajduje się jezioro Hévíz – największe (4,75 ha powierzchni) naturalne, ciepłe jezioro w Europie (temperatura wody: od +24°C zimą do +36°C latem)[1]. Akwen ten jest ogólnodostępnym kąpieliskiem leczniczym, przez cały rok porośniętym liliowymi lotosami.
Galeria zdjęć
Przypisy
- ↑ Wiesław Rusin: Praktyczny przewodnik Węgry. Bielsko-Biała: Pascal, 2007, s. 474. ISBN 978-83-7304-757-0.
Link zewnętrzny
- Oficjalna strona internetowa (wersja polskojęzyczna)