Irena Bajerska

Irena Bajerska (ur. 17 grudnia 1943 w Cisównicy^[1], zm. 14 sierpnia 2021 w Warszawie^[2]) – polska architekt krajobrazu; wykładowca akademicki, członek Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP). Wybitna projektantka, autorka wielu ogrodów, terenów rekreacyjnych i przestrzeni publicznych. Projektantka słynnego zielonego dachu Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego^[3].

Była absolwentką Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, gdzie uzyskała dyplom architekta krajobrazu. Pracę zawodową rozpoczęła w Biurze Projektowo-Badawczym Budownictwa Ogólnego w Miastoprojekcie w Warszawie (1972–1992). W 1990–2013 kontynuowała działalność w prywatnej Pracowni Architektury Krajobrazu Park w Warszawie. W latach 1980–2014 uczyła na Politechnice Warszawskiej na Wydziale Architektury^[4][5].

Jej główna działalność wiązała się z projektowaniem i realizacją obiektów architektury krajobrazu w postaci ogrodów i zielonych przestrzeni publicznych^[6].

Irena Bajerska była członkinią Sekcji Architektury Krajobrazu przy Oddziale Warszawskim Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP). W latach 1985–2004 była przewodniczącą Sekcji Architektury Krajobrazu oraz członkinią kolegium Sędziów Konkursowych SARP w kadencji 2012–2015^[3].

Władała biegle językiem angielskim, rosyjskim i niemieckim^[7].

Pochowana na Cmentarzu Bródnowskim (kwatera 32F-4-28)^[8].

Irena Bajerska znalazła się w gronie 100 kobiet najbardziej znaczących dla światowego designu – MoMoWo^[9]. Jej aktywność projektowa została uhonorowana wieloma nagrodami i wyróżnieniami, m.in.:

• Nagroda Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji za najlepszy obiekt użyteczności publicznej finansowany ze środków publicznych 1989–1999 – Cmentarz Południowy w Warszawie, Życie w architekturze III edycja (2000)^[10],
• Nagroda zespołowa Ministra Infrastruktury (2002) w dziedzinie architektury i budownictwa I stopnia za zrealizowany projekt Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie^[11],
• Nagroda Architektoniczna Prezydenta m.st. Warszawy (2016)^[12],