Język banda

Banda
Obszar

Moluki (Indonezja)

Liczba mówiących

3 tys. (1987)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 7 wypierany↗
Kody języka
ISO 639-3 bnd
IETF bnd
Glottolog band1355
Ethnologue bnd
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język banda, także eli-elat[1] (tur wandan)[2] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, na wyspie Kai Besar (Yut) w grupie wysp Kai (Kei). Według danych z 1987 roku posługuje się nim 3 tys. osób[3].

Dzieli się na dwa dialekty: eli i elat, używane we wsiach Banda-Eli i Banda-Elat[3]. W użyciu jest także język kei[3][4]. Społeczność posługuje się też indonezyjskim i lokalnym malajskim (bliskim odmianie ambońskiej)[5].

Jest odrębny od pozostałych języków regionu[3]. Jego użytkownicy przybyli w XVII wieku z wysp Banda[6][7]. Według Ethnologue (wyd. 18) znajomość języka banda jest w zaniku[3].

Służy przede wszystkim jako język mówiony; bywa zapisywany jedynie sporadycznie, bez ustandaryzowanej ortografii. Historycznie w roli języka literackiego występował malajski zapisywany pismem arabskim[8].

Przypisy

  1. ↑ Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 86, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655  (pol.).
  2. ↑ Collins i Kaartinen 1998 ↓, s. 540.
  3. ↑ a b c d e M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Banda, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-05-30] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-25]  (ang.).
  4. ↑ Hughes 1987 ↓, s. 84.
  5. ↑ Collins i Kaartinen 1998 ↓, s. 545–548.
  6. ↑ Hughes 1987 ↓, s. 80.
  7. ↑ Collins i Kaartinen 1998 ↓, s. 521–525.
  8. ↑ Collins i Kaartinen 1998 ↓, s. 547.

Bibliografia

  • James T. Collins, Timo Kaartinen. Preliminary notes on Bandanese; Language maintenance and change in Kei. „Bijdragen tot de taal-, land- en volkenkunde / Journal of the Humanities and Social Sciences of Southeast Asia”. 154 (4), s. 521–570, 1998. DOI: 10.1163/22134379-90003884. ISSN 0006-2294. JSTOR: 27865462. (ang.). 
  • Aone van Engelenhoven. Dressed, undressed, or both; The case of Ewaw in Southeast Maluku. „Wacana”. 22 (2), s. 389–418, 2021. DOI: 10.17510/wacana.v22i2.1039. ISSN 2407-6899. [dostęp 2022-08-25]. (ang.). 
  • Jock Hughes: The languages of Kei, Tanimbar and Aru: Lexicostatistic classification. W: Soenjono Dardjowidjojo (red.): Miscellaneous studies of Indonesian and other languages in Indonesia. Cz. 9. Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Atma Jaya, 1987, s. 71–111, seria: NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 27. OCLC 896429711. (ang.).
  • LCCN: sh97005156
  • J9U: 987007532395705171