Język campalagian
| Obszar | Celebes Zachodni (Indonezja) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 30 tys. (1987) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | cml | ||
| IETF | cml | ||
| Glottolog | camp1262 | ||
| Ethnologue | cml | ||
| BPS | 0627 5 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język campalagian (lub tjampalagian), także: tallumpanuae, tasing[1][2], kone-konee[3][4] (kone’ kone’e[5], koneq-koneq[6], koneq-koneqe[7]) – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Zachodni w Indonezji (kecamatan Campalagian, kabupaten Polewali Mandar)[1][3]. Według danych z 1987 roku posługuje się nim 30 tys. osób[1].
Jest blisko spokrewniony z językiem bugijskim[8][9]. W regionie przeważa język mandarski; zdarza się, że campalagian jest mylnie postrzegany jako jego dialekt. Ludność Campalagian to mało znana mniejszość językowa, która miała przybyć z regionu Bone[10]. Niegdyś campalagian był też wzmiankowany jako dialekt języka bugijskiego[11]. Niemniej charakter jego związku z bugijskim pozostaje niejasny; niewykluczone, że podobieństwa między tymi językami można wytłumaczyć konwergencją[9][11].
Zidentyfikowano dwa dialekty (campalagian i buku), które są związane z rejonami miejscowości Campalagian i Buku[11].
Potencjalnie zagrożony wymarciem, gdyż istotną rolę społeczną odgrywają inne języki (narodowy indonezyjski jako język edukacji i lingua franca, mandarski jako większościowy język regionalny). We wsi Bonde pozostaje w użyciu w kontaktach domowych i sąsiedzkich oraz w sferze religijnej, choć przede wszystkim wśród osób w wieku 20 lat i starszych; osoby młodsze najczęściej komunikują się między sobą w języku indonezyjskim. W innych miejscowościach (Parappe, Buku, Passairang, Panyampa, Banua Baru, Katumbangan Lemo) campalagian to środek komunikacji jedynie części rodzin[10]. Wielojęzyczny charakter regionu sprawia, że nierzadki jest code switching[12].
Sporządzono jego słownik (2020)[4]. Nie wykształcił piśmiennictwa[1].
Przypisy
- ↑ a b c d David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Campalagian, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Barbara F. Grimes, Richard Saunders Pittman, Joseph Evans Grimes: Ethnologue: Languages of the World. Wyd. 13. Dallas: Summer Institute of Linguistics, 1996, s. 659. ISBN 978-1-55671-026-1. OCLC 36787271. (ang.).
- ↑ a b Bahasa Kone-Konee. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-30)]. (indonez.).
- ↑ a b Prisna Aswarita Putri: Kamus Bahasa Kone-Konee – Indonesia – Inggris. Sulawesi Barat: Mammesa, 2020. ISBN 978-602-18280-5-2. (indonez. • ang.).
- ↑ Asyrah, Saleh i Abbas 2022 ↓.
- ↑ David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Koneq-koneq, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 25, Dallas: SIL International, 2022 [dostęp 2022-12-30] (ang.).
- ↑ Kisah di Balik Bahasa Koneq-koneqe, Pengaruh Bugis di Tanah Mandar. sulbarkita.com, 2020-10-27. [dostęp 2024-08-18]. (indonez.).
- ↑ MuhammadM. Sikki MuhammadM. i inni, Tata bahasa Bugis, Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1991, s. 3, ISBN 979-459-102-5, OCLC 25008671 (indonez.).
- ↑ a b Friberg i Laskowske 1989 ↓, s. 5.
- ↑ a b Asyrah, Saleh i Abbas 2022 ↓, s. 728.
- ↑ a b c David Mead: Campalagian. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2024-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-19)]. (ang.).
- ↑ Asyrah, Saleh i Abbas 2022 ↓, s. 735.
Bibliografia
- Asyrah, Noer Jihad Saleh, Herawaty Abbas. Pemertahanan bahasa Kone Kone’e (dialek Tallumpanuae) di desa Bonde, Campalagian, Polewali Mandar. „JOEL: Journal of Educational and Language Research”. 1 (7), s. 727–736, 2022. [dostęp 2022-12-30]. [zarchiwizowane z adresu 2022-12-30]. (indonez.).
- Timothy Friberg, Thomas V. Laskowske: South Sulawesi Languages. W: James N. Sneddon (red.): Studies in Sulawesi Linguistics. Cz. 1. Badan Penyelenggara Seri NUSA, 1989, s. 1–18, seria: NUSA: Linguistic Studies in Indonesian and Languages in Indonesia 31. [dostęp 2022-12-30]. (ang.).
