Język tombelala
| Obszar | Celebes Środkowy (Indonezja) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 1100 (1991)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ttp | ||
| IETF | ttp | ||
| Glottolog | tomb1245 | ||
| Ethnologue | ttp | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język tombelala, także: baria, belala, mbelala – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji (kecamatan Bungku Tengah, kabupaten Morowali, 3 wsie). Według danych z 1991 roku posługuje się nim 1100 osób[1].
Społeczność Tombelala to jedna z grup Pamona[2][3]. Tombelala jest jednak wyjątkowo odrębny od pozostałych dialektów pamona, w 1991 r. został sklasyfikowany jako oddzielny język (na podstawie wyników analizy leksykostatystycznej)[4]. W użyciu jest także język indonezyjski[5][3].
Jest potencjalnie zagrożony wymarciem, do czego przyczynia się szerokie użycie języka narodowego[3]. Według Ethnologue (wyd. 22) posługują się nim przede wszystkim osoby dorosłe[1].
Przypisy
- ↑ a b c David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Tombelala, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Mead i Mead 1991 ↓, s. 122–123.
- ↑ a b c Wurm 2007 ↓, s. 544.
- ↑ Mead i Mead 1991 ↓, s. 131.
- ↑ Mead i Mead 1991 ↓, s. 129.
Bibliografia
- David Mead, Melanie Mead: Survey of the Pamona dialects of Kecamatan Bungku Tengah. W: Timothy Friberg (red.): Workpapers in Indonesian Languages and Cultures. T. 11. Summer Institute of Linguistics, 1991, s. 121–142. [dostęp 2023-06-13]. (ang.).
- Stephen A. Wurm: Australasia and the Pacific. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).
