Katastrofa lotu Knight Air 816

Ten artykuł od 2022-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Katastrofa lotu Knight Air 816

Embraer EMB 110 Bandeirante podobny do feralnej maszyny
Państwo	Wielka Brytania
Miejsce	Dunkeswick
Data	24 maja 1995
Godzina	17:51 czasu lokalnego 18:51 czasu polskiego
Rodzaj	zderzenie z ziemią
Przyczyna	awaria sztucznego horyzontu, dezorientacja przestrzenna
Ofiary śmiertelne	12 osób
Statek powietrzny
Typ	Embraer EMB 110 Bandeirante
Użytkownik	Knight Air
Numer	G-OEAA
Start	Leeds
Cel lotu	Aberdeen
Numer lotu	816
Liczba pasażerów	9 osób
Liczba załogi	3 osoby
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii miejsce zdarzenia
53°55′00″N 1°31′00″W/53,916667 -1,516667

Katastrofa lotu Knight Air 816 – wydarzyła się 24 maja 1995. W jej wyniku Embraer EMB 110 Bandeirante należący do linii Knight Air rozbił się w okolicy Dunkeswick, zabijając wszystkie 12 osób na pokładzie.

Maszyną obsługującą lot 816 był Embraer EMB 110 Bandeirante (nr rej.G-OEAA) o numerze seryjnym 110256. Samolot został wyprodukowany w 1980 roku i wylatał 15348 godzin. Kapitanem lotu 816 był 49-letni John Caston z 3257 godzinami nalotu, a drugim pilotem był 29-letni Paul Denton z 302 godzinami nalotu.

Samolot wystartował o 17:47 z Leeds i przeprowadzał rutynowy lot do Aberdeen. Pogoda tego dnia była niesprzyjająca, widoczność wynosiła tylko około 1000 metrów, a podstawa chmur znajdowała się na wysokości 120 metrów. Na wysokości około 500 metrów drugi pilot zgłosił problemy ze sztucznym horyzontem oraz zgłosił chęć powrotu na lotnisko. Kontroler podał załodze kurs powrotny na lotnisko, ale niestety piloci w wyniku awarii przyrządu i braku odniesienia do horyzontu za oknem nie byli w stanie wykonać odpowiednich manewrów, przez co maszyna zaczęła wykonywać niekontrolowane manewry, a następnie wpadła w nurkowanie i rozpadła się w powietrzu. Zginęły wszystkie osoby na pokładzie.

Śledztwo wykazało, że przyczyną była awaria sztucznego horyzontu, a w następstwie utrata orientacji przestrzennej. Śledczy zwrócili również uwagę na brak trzeciego sztucznego horyzontu, który pomógłby wskazać niesprawny instrument. Przyczyny awarii nie udało się ustalić.

• Opis katastrofy w serwisie Aviation Safety Network