Katedra w Bielli
| katedra | |||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
| Państwo |
| ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Biella | ||||||||||||||||
| Wyznanie | katolicyzm | ||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||
| Diecezja Biella | |||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Piemontu  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||||||||||||||
| 45,56609°N 8,05375°E/45,566090 8,053750 | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Katedra w Bielli – kościół katolicki w mieście Biella w rejonie Piemontu w północnych Włoszech, od 1772 katedra.
Historia i architektura
Pierwsza świątynia wzniesiona w miejscu obecnej katedry była XI-wiecznym kościołem drewnianym. Kościół murowany pw. Matki Bożej Większej, wybudowany w 1402 roku, został wzniesiony w dowód wdzięczności mieszkańców za przeżycie zarazy, która nawiedziła te tereny na przełomie XIV i XV wieku[1].
Wraz z powstaniem diecezji Biella w 1772 roku, kościół uzyskał rangę kościoła katedralnego. Świątynia, za sprawą architekta Ignazio Antonio Giulio, została wówczas przebudowana w stylu neogotyckim. W 1803 roku podczas kolejnych prac dobudowano dwie nawy boczne oraz kaplice boczne, zakrystię i salę kapitulną. W 1784 wydzielono prezbiterium, którego projektantem był Giovannino Galliariego. W 1806 roku katedra zyskała wezwanie świętego Szczepana[1].
Obok katedry znajduje się romańskie baptysterium świętego Jana Chrzciciela. Jest to niezbyt duży, kwadratowy budynek z półkolistymi apsydami po każdej stronie. W centralnej części zwieńczony jest ośmiobocznym bębnem zakończony latarnią o kwadratowej podstawie. Wnętrze budowli obecnie jest proste i pozbawione jakichkolwiek ozdób czy malowideł: w średniowieczu ściany pokryte były freskami, a niektóre z nich fragmentarycznie zachowały się do dnia dzisiejszego, w tym Madonna z Dzieciątkiem[1].
