|
Data i miejsce urodzenia | 28 marca 1995 La Sarraz |
Klub | SC Vallée de Joux |
Wzrost | 176 cm[1] |
Debiut w PŚ indywidualnie | 23 listopada 2014 w Klingenthal (17. miejsce) |
Debiut w PŚ drużynowo | 9 lutego 2013 w Willingen (10. miejsce) |
Pierwsze punkty w PŚ | 23 listopada 2014 w Klingenthal (17. miejsce) |
Pierwsze podium w PŚ | 8 grudnia 2019 w Niżnym Tagile (2. miejsce) |
Rekord życiowy | 209,5 m na Letalnicy w Planicy (21 marca 2019)[2][1] |
Dorobek medalowy |
|
Inne nagrody |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Killian Bruno Paul Peier[3] (ur. 28 marca 1995 w La Sarraz[1]) – szwajcarski skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Vallée de Joux. Olimpijczyk (2022), indywidualny brązowy medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 ze skoczni dużej, medalista mistrzostw kraju.
Przebieg kariery
8 października 2010 w Einsiedeln zadebiutował w FIS Cupie, zajmując 25. miejsce. 27 grudnia 2010 został zgłoszony do startu w Pucharze Kontynentalnym. W konkursie w Engelbergu został zdyskwalifikowany. W lutym 2011 wystartował na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2011 w Libercu. Zajął tam 12. miejsce indywidualnie i 10. w drużynie[4]. Wystartował też na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2012 w Innsbrucku, zajmując 9. miejsce indywidualnie[5].
27 grudnia 2012 w Engelbergu po zajęciu 28. miejsca zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Kontynentalnego. 8 lutego 2013 w Willingen zadebiutował w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata. Zajął w nich 39. miejsce, uzyskując awans do konkursu głównego[6]. Ten został jednak ostatecznie odwołany[7]. 9 lutego Peier po raz pierwszy wystąpił w Pucharze Świata w zawodach drużynowych. Szwajcarzy zajęli w nich 10. miejsce. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Val di Fiemme. Odpadł w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego na skoczni dużej, zajmując 41. miejsce, natomiast w zawodach drużynowych zajął 10. pozycję. 8 marca w Vikersund był 9. w zawodach Pucharu Kontynentalnego[6].
W październiku 2014 zadebiutował w Letnim Grand Prix, zajmując 17. miejsce w Klingenthal. 23 listopada 2014 w swoim debiucie w zawodach indywidualnych Pucharu Świata, Peier zdobył pierwsze punkty, ponownie zajmując 17. miejsce w zawodach rozgrywanych w Klingenthal. W grudniu 2014 w Renie zajął 3. lokatę w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Indywidualnie zajął na nich 31. miejsce na skoczni normalnej i 30. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych reprezentacja Szwajcarii z Peierem w składzie zajęła 10. pozycję[8].
W latach 2013–15 trzykrotnie startował na mistrzostwach świata juniorów. Najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu indywidualnie (2015) i na 7. w drużynie (2014, 2015)[9].
W sezonie 2015/2016 raz znalazł się w najlepszej trzydziestce konkursu Pucharu Świata[10]. Regularnie zdobywał punkty Letniego Grand Prix 2016, zajmując między innymi 9. pozycję w Czajkowskim. W zimowej części sezonu 2016/2017 w Pucharze Świata nie punktował. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 zajął 18. miejsce na skoczni normalnej, 40. na dużej oraz 10. w drużynie[11].
W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata czterokrotnie zdobywał punkty, najwyżej klasyfikowanym będąc na 27. miejscu. W grudniu 2017 zajął 3. pozycję w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Engelbergu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. Indywidualnie odpadł w kwalifikacjach, zajmując 41. miejsce, a konkurs drużynowy zakończył na 6. pozycji[12].
W ramach Letniego Grand Prix 2018 dwukrotnie stawał na podium, w lipcu zajmując 3. miejsce w zawodach w Hinterzarten, a we wrześniu 2. w Hinzenbach. W trzech innych konkursach również zajął miejsca w pierwszej dziesiątce. Trzykrotnie zwyciężył też, a raz był drugi w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2018[13]. Cały cykl zakończył na 3. pozycji[14].
W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. Sześć razy konkursy cyklu kończył w pierwszej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany został na 7. miejscu, w konkursie w Innsbrucku rozgrywanym w ramach 67. Turnieju Czterech Skoczni[13]. Sezon zakończył na 17. miejscu w klasyfikacji generalnej z 399 punktami[15]. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej w Innsbrucku; prowadził w nim po pierwszej serii. Na skoczni normalnej zajął 10., a w konkursie drużynowym 7. pozycję[13].
W Letnim Grand Prix 2019 najwyżej sklasyfikowany był w zawodach w Zakopanem, na 5. miejscu. W Pucharze Świata 2019/2020 najlepsze wyniki osiągał na początku sezonu. 8 grudnia 2019 po raz pierwszy w karierze zajął miejsce na podium zawodów Pucharu Świata; konkurs w Niżnym Tagile ukończył na 2. pozycji. Była to jedyna w sezonie lokata Peiera w pierwszej dziesiątce zawodów indywidualnych cyklu. W kolejnych tygodniach najwyżej klasyfikowany był 22 grudnia 2019 w Engelbergu oraz 1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen w ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni, na 11. lokacie. W zawodach rozgrywanych w lutym i marcu najwyżej znalazł się na 23. miejscu[16]. Sezon zakończył na 25. pozycji w klasyfikacji generalnej z 237 punktami[15].
W ramach Letniego Grand Prix 2020 zajął 12. i 5. miejsce w zawodach w Wiśle[17]. 24 października 2020 upadł podczas pierwszej serii zawodów indywidualnych mistrzostw Szwajcarii, w wyniku czego zerwał więzadło krzyżowe przednie w prawym kolanie[18].
Do treningów na skoczni po kontuzji powrócił w sierpniu 2021[19]. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. W listopadowych zawodach cyklu najwyżej klasyfikowany był na 6. pozycji (w Niżnym Tagile i Ruce), w grudniowych – na 4. miejscu (zajętym dwukrotnie w Engelbergu), a w styczniowych – na 7. lokacie (w Zakopanem). Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie był 37. na skoczni normalnej i 27. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 8. miejsce. W zawodach Pucharu Świata rozgrywanych po igrzyskach najwyżej klasyfikowany był na 21. pozycji. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022 zajął 31. miejsce indywidualnie[20]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 16. miejscu w klasyfikacji generalnej z 451 punktami[15].
Z powodu zapalenia ścięgna rzepki nie brał udziału w zawodach latem 2022 oraz w pierwszych weekendach sezonu zimowego 2022/2023[21]. Po powrocie do startów w grudniu 2022 osiągał gorsze wyniki sportowe niż w poprzednich sezonach – w Pucharze Świata 2022/2023 punkty zdobył czterokrotnie, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 28. miejscu, a w najlepszym starcie w Pucharze Kontynentalnym zajął 8. pozycję. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023, na których indywidualnie był 33. na skoczni normalnej i 47. na dużej, zaś w drużynie męskiej zajął 6. miejsce[22].
Na Igrzyskach Europejskich 2023 zajął 20. miejsce w obu konkursach indywidualnych oraz 6. w drużynie mieszanej. W Letnim Grand Prix 2023 najwyżej klasyfikowany był na 11. pozycji, którą zajął 1 października w Hinzenbach. W sezonie zimowym 2023/2024 regularnie występował w Pucharze Świata. Punkty zdobył 11 razy, a najwyżej klasyfikowany był na 18. lokacie, którą zajął 16 grudnia 2023 w Engelbergu[23].
Zdobywał medale mistrzostw Szwajcarii. Indywidualnie był trzeci w 2014[24], drugi w 2015[25], a w 2016, 2017, 2018 i 2019 zwyciężał[26][27][28][29]. W zawodach drużynowych, reprezentując zespół Ski Romand, zdobył srebro w 2010[30] oraz brąz w 2015, 2016, 2018 i 2019[25][26][31][32].
Indywidualnie
Drużynowo
Starty K. Peiera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
37. | 6 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | indywid. | 90,5 m | – | 114,6 pkt | 160,4 pkt | Ryōyū Kobayashi |
27. | 12 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | indywid. | 130,0 m | 129,0 m | 245,5 pkt | 50,6 pkt | Marius Lindvik |
8. | 14 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | druż.[a] | 118,5 m | 124,0 m | 791,5 pkt (193,8 pkt) | 151,2 pkt | Austria |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty K. Peiera na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
NQ | 28 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | indywid. | 103,5 m | 93,9 pkt | Nie zakwalifikował się. |
10. | 2 marca | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | druż.[b] | 110,0 m | – | 469,1 pkt (107,4 pkt) | 666,8 pkt | Austria |
31. | 21 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | indywid. | 87,5 m | – | 101,5 pkt | 151,2 pkt | Rune Velta |
30. | 26 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | indywid. | 117,0 m | 108,5 m | 172,4 pkt | 96,3 pkt | Severin Freund |
10. | 28 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | druż.[c] | 110,5 m | – | 314,2 pkt (74,6 pkt) | 558,4 pkt | Norwegia |
18. | 25 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | indywid. | 93,0 m | 93,0 m | 240,6 pkt | 30,2 pkt | Stefan Kraft |
40. | 2 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | indywid. | 106,5 m | – | 92,4 pkt | 186,9 pkt | Stefan Kraft |
10. | 4 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | druż.[d] | 114,0 m | – | 453,0 pkt (114,0 pkt) | 651,2 pkt | Polska |
3. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 131,0 m | 129,5 m | 266,1 pkt | 13,3 pkt | Markus Eisenbichler |
7. | 24 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | druż.[e] | 127,0 m | 128,5 m | 837,0 pkt (260,7 pkt) | 150,5 pkt | Niemcy |
10. | 1 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | indywid. | 98,5 m | 98,0 m | 207,4 pkt | 10,9 pkt | Dawid Kubacki |
33. | 25 lutego | 2023 | Planica | Srednja skakalnica | K-95 | HS-102 | indywid. | 93,5 m | – | 114,2 pkt | 147,6 pkt | Piotr Żyła |
47. | 3 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | indywid. | 115,0 m | – | 92,1 pkt | 195,4 pkt | Timi Zajc |
6. | 4 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | druż.[f] | 122,0 m | 118,0 m | 1012,2 pkt (238,1 pkt) | 166,7 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty K. Peiera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
NQ | 19–20 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | indywid. | 151,0 m | — | 113,4 pkt | Nie zakwalifikował się. |
6. | 21 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | druż.[g] | 175,5 m | 176,5 m | 1350,6 pkt (306,8 pkt) | 311,6 pkt | Norwegia |
31. | 11–12 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | indywid. | 180,0 m | – | – | – | 145,6 pkt | 708,6 pkt | Marius Lindvik |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty K. Peiera na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
15. | 24 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS 100 | ind. | 98,0 m | 90,0 m | 236,0 pkt | 47,5 pkt | Jaka Hvala |
11. | 24 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS 100 | druż.[h] | 97,0 m | – | 416,0 pkt (125,5 pkt) | 670,5 pkt | Słowenia |
22. | 31 stycznia | 2014 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 86,5 m | 93,5 m | 202,9 pkt | 28,6 pkt | Jakub Wolny |
7. | 1 lutego | 2014 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | druż.[i] | 94,0 m | 96,0 m | 944,6 pkt (246,2 pkt) | 82,4 pkt | Polska |
6. | 5 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | indywid. | 97,0 m | 98,5 m | 257,2 pkt | 12,7 pkt | Johann André Forfang |
7. | 7 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | druż.[j] | 89,5 m | 97,5 m | 800,7 pkt (204,0 pkt) | 92,6 pkt | Norwegia |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty K. Peiera na igrzyskach europejskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
20. | 29 czerwca | 2023 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | indywid. | 97,0 m | 94,5 m | 223,8 pkt | 46,5 pkt | Daniel Tschofenig |
6. | 29 czerwca | 2023 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | druż. miesz.[l] | 93,5 m | 96,5 m | 765,7 pkt (207,1 pkt) | 173,6 pkt | Austria |
20. | 1 lipca | 2023 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | indywid. | 122,5 m | 131,0 m | 233,1 pkt | 46,0 pkt | Dawid Kubacki |
Indywidualnie
Starty K. Peiera na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo
Indywidualnie
Drużynowo
Starty K. Peiera na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
12. | 15 lutego | 2011 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 91,5 m | 91,0 m | 230,5 pkt | 64,0 pkt | Jarkko Määttä |
10. | 17 lutego | 2011 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | druż.[m] | 90,0 m | – | 379,5 pkt (112,5 pkt) | 534,0 pkt | Polska |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 8 grudnia | 2019 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 138,0 m | 137,0 m | 254,6 pkt | 2. | 23,0 pkt | Stefan Kraft |
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Sezon | Miejsce[35] |
2019 | 29. |
2022 | 32. |
2023 | 38. |
2024 | 53. |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
stan na 14 sierpnia 2024
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 7 lipca | 2018 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | 103,0 m | 105,0 m | 277,6 pkt |
2. | 8 lipca | 2018 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | 109,5 m | 109,0 m | 254,6 pkt |
3. | 9 września | 2018 | Stams | Brunnentalschanzen | K-105 | HS-115 | 112,0 m | 115,0 m | 278,4 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 7 lipca | 2018 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | 103,0 m | 105,0 m | 277,6 pkt | 1. | – |
2. | 8 lipca | 2018 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | 109,5 m | 109,0 m | 254,6 pkt | 1. | – |
3. | 9 września | 2018 | Stams | Brunnentalschanzen | K-105 | HS-115 | 112,0 m | 115,0 m | 278,4 pkt | 1. | – |
4. | 22 września | 2018 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 133,0 m | 127,5 m | 281,8 pkt | 2. | 6,6 pkt | Stefan Huber |
stan po zakończeniu LPK 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 13 lipca | 2013 | Villach | Villacher Alpenarena | K-90 | HS-98 | 95,0 m | 94,0 m | 246,0 pkt | 3. | 14,0 pkt | Marco Grigoli |
2. | 13 lipca | 2014 | Villach | Villacher Alpenarena | K-90 | HS-98 | 100,0 m | 99,0 m | 268,5 pkt | 2. | 4,5 pkt | Clemens Aigner |
3. | 6 września | 2014 | Einsiedeln | im. Andreasa Küttela | K-105 | HS-117 | 108,0 m | 113,5 m | 247,2 pkt | 2. | 4,9 pkt | Lukas Müller |
4. | 7 września | 2014 | Einsiedeln | im. Andreasa Küttela | K-105 | HS-117 | 111,5 m | 107,5 m | 242,7 pkt | 2. | 5,4 pkt | Lukas Müller |
5. | 13 września | 2015 | Einsiedeln | im. Andreasa Küttela | K-105 | HS-117 | 112,0 m | 115,0 m | 259,6 pkt | 1. | – |
6. | 7 stycznia | 2017 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 127,5 m | 127,0 m | 253,6 pkt | 2. | 6,5 pkt | Ulrich Wohlgenannt |
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Uwagi
- ↑ a b Skład zespołu: Dominik Peter, Gregor Deschwanden, Simon Ammann i Killian Peier
- ↑ a b Skład zespołu: Simon Ammann, Killian Peier, Marco Grigoli i Gregor Deschwanden
- ↑ a b Skład zespołu: Kilian Peier, Gregor Deschwanden, Gabriel Karlen i Simon Ammann
- ↑ a b Skład zespołu: Gregor Deschwanden, Andreas Schuler, Killian Peier i Simon Ammann
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Schuler, Luca Egloff, Simon Ammann i Killian Peier
- ↑ a b Skład zespołu: Gregor Deschwanden, Killian Peier, Remo Imhof i Simon Ammann
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Schuler, Killian Peier, Gregor Deschwanden i Simon Ammann
- ↑ a b Skład zespołu: Pascal Kälin, Luca Egloff, Andreas Schuler i Kilian Peier
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Schuler, Tobias Birchler, Luca Egloff i Killian Peier
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Schuler, Tobias Birchler, Luca Egloff i Killian Peier
- ↑ a b Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
- ↑ a b Skład zespołu: Emely Torazza, Killian Peier, Sina Arnet i Gregor Deschwanden
- ↑ a b Skład zespołu: Luca Egloff, Andreas Schuler, Björn Fischer i Killian Peier
Przypisy
- ↑ a b c Killian PEIER - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-06-30].
- ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-06-30].
- ↑ SKI JUMPING - MEN'S LARGE HILL INDIVIDUAL. fis-ski.com, 2023-07-01. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-02)]. (ang.).
- ↑ PEIER Killian - Athlete Information; Season 2011. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
- ↑ PEIER Killian - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
- ↑ a b PEIER Killian - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
- ↑ Paweł Guzik: PŚ w Willingen: Seria próbna i konkurs odwołane. skijumping.pl, 2013-02-10. [dostęp 2013-05-31].
- ↑ PEIER Killian - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
- ↑ PEIER Killian - Athlete Information; FIS Junior World Ski Championships. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
- ↑ PEIER Killian - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
- ↑ PEIER Killian - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
- ↑ PEIER Killian - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
- ↑ a b c PEIER Killian - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
- ↑ a b c PEIER Killian - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-07]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g PEIER Killian - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-07]. (ang.).
- ↑ PEIER Killian - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-10-27]. (ang.).
- ↑ PEIER Killian - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2020-10-27]. (ang.).
- ↑ Dominik Formela: Killian Peier poważnie kontuzjowany. skijumping.pl, 2020-10-25. [dostęp 2020-10-27].
- ↑ Dominik Formela: Powrót Peiera, przełamanie Deschwandena i błysk Szwajcarki. skijumping.pl, 2021-08-12. [dostęp 2022-04-08].
- ↑ PEIER Killian - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-08]. (ang.).
- ↑ Adrian Dworakowski: Peier wciąż niegotowy na powrót do Pucharu Świata, zabraknie go w Ruce. skijumping.pl, 2022-11-18. [dostęp 2023-05-07].
- ↑ PEIER Killian - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-07]. (ang.).
- ↑ PEIER Killian - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
- ↑ Katarzyna Lipska: Simon Ammann zwycięża w Mistrzostwach Szwajcarii. skijumping.pl, 2014-10-19. [dostęp 2014-11-10].
- ↑ a b Adrian Dworakowski: Mistrzostwa Szwajcarii: Ammann wciąż bezkonkurencyjny na krajowym podwórku. skijumping.pl, 2015-10-18. [dostęp 2019-07-03].
- ↑ a b Dominik Formela: Peier i Windmueller mistrzami Szwajcarii, Ammann bez medalu!. skijumping.pl, 2016-10-23. [dostęp 2017-12-28].
- ↑ Dominik Formela: Peier obronił tytuł. skijumping.pl, 2017-10-15. [dostęp 2017-12-26].
- ↑ Dominik Formela: Peier mistrzem Szwajcarii. skijumping.pl, 2018-10-27. [dostęp 2018-11-17].
- ↑ Adam Bucholz i Dominik Formela: Peier mistrzem Szwajcarii. skijumping.pl, 2019-10-12. [dostęp 2020-04-17].
- ↑ Schweizer-Meisterschaften 2010. swiss-ski.ch. [dostęp 2016-12-02]. (niem.).
- ↑ Dominik Formela: Wiatr storpedował Mistrzostwa Szwajcarii. skijumping.pl, 2018-10-14. [dostęp 2018-11-17].
- ↑ Schweizermeisterschaften 2019 Team. swiss-ski.ch, 2019-10-13. [dostęp 2020-04-17]. (niem.).
- ↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2018-01-19. [dostęp 2018-01-19]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g PEIER Killian - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-30]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Adam Kwieciński: PEIER Killian 1995.03.28 SUI. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-30].
- ↑ PEIER Killian - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
- ↑ PEIER Killian - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-04]. (ang.).
Bibliografia
- PEIER Killian - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-30]. (ang.).
- Adam Kwieciński: PEIER Killian 1995.03.28 SUI. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-30].
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
Indywidualnie | |
---|
Drużynowo | - 1999: Zürcher Skiverband
- 2000: Zürcher Skiverband
- 2001: Zürcher Skiverband
- 2002: Zürcher Skiverband
|
---|
Indywidualnie (lato) | |
---|
Drużynowo (lato) | - 2003: Zürcher Skiverband
- 2004: Zürcher Skiverband 1 (Höss, Steinauer, Küttel, Möllinger)
- 2005: Zürcher Skiverband 1 (Hollenstein, Möllinger, Steinauer, Küttel)
- 2006: Zürcher Skiverband 1 (Vogel, Steinauer, Möllinger, Küttel)
- 2007: Zürcher Skiverband 1 (Kläsi, Hollenstein, Möllinger, Küttel)
- 2008: Zürcher Skiverband 1 (Hollenstein, Kläsi, Schuler, Küttel)
- 2009: Ostschweizer Skiverband 1 (L. Egloff, Landert, P. Egloff, Ammann)
- 2010: Zürcher Skiverband 1 (Schuler, Schmid, Sommer, Küttel)
- 2011: Ostschweizer Skiverband 1 (Rüegg, L. Egloff, P. Egloff, Ammann)
- 2012: Ostschweizer Skiverband 1 (L. Egloff, Rüegg, P. Egloff, Ammann)
- 2013: Zürcher Skiverband 1 (Sommer, Birchler, Schuler, Kälin)
- 2014: Zürcher Skiverband 1 (Schuler, Ernst, Birchler, Kälin)
- 2015: Zürcher Skiverband 1 (Birchler, Schuler, Müller, Kälin)
- 2016: Zürcher Skiverband 1 (Birchler, Peter, Kälin, Schuler)
- 2017: Zürcher Skiverband 1 (Peter, Kälin, Birchler, Schuler)
- 2018: Zürcher Skiverband 1 (Schuler, L. Kindlimann, Kälin, Peter)
- 2019: Zürcher Skiverband 1 (Peter, Wasser, L. Kindlimann, Schuler)
- 2020
- 2021: Zürcher Skiverband 1 (Schneider, Wasser, L. Kindlimann, Peter)
- 2022: Zürcher Skiverband 1 (Imhof, Peter, Schneider, Hösli)
- 2023: Zentralschweizer Schneesport Verband (Niederberger, Deschwanden, Arnet, Arnold)
|
---|