Kościół Saint-Léon IX w Nancy

Kościół Saint-Léon IX w Nancy

Église Saint-Léon IX de Nancy

Kościół parafialny
Fasada kościoła
Państwo	Francja
Miejscowość	Nancy
Adres	24, rue Saint-Léon 54000 Nancy, France
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
	Diecezja Nancy
Wezwanie	św. Leona IX
Wspomnienie liturgiczne	19 kwietnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1860 Data zakończenia budowy 1877 Data poświęcenia 19 kwietnia 1877 Aktualne przeznaczenie czynny kościół parafialny
Dane świątyni Styl Neogotyk Architekt Léon Vautrin Wieża kościelna • liczba wież 2 Liczba naw 3
Położenie na mapie Nancy Kościół Saint-Léon IX w Nancy
Położenie na mapie Francji Kościół Saint-Léon IX w Nancy
Położenie na mapie regionu Grand Est Kościół Saint-Léon IX w Nancy
Położenie na mapie Meurthe i Mozeli Kościół Saint-Léon IX w Nancy
48°41′21″N 6°10′12″E/48,689167 6,170000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół Saint-Léon IX (nazwa w pol. kościół św. Leona IX) – rzymskokatolicki kościół w Nancy, dedykowany św. Leonowi IX. Administracyjnie należy do diecezji Nancy. Jest kościołem parafialnym w parafii Saint-Jean de la Commanderie.

22 stycznia 1859 roku Alexis Basile Alexandre Menjaud, biskup Nancy i Toul, zlecił księdzu Eugène’owi Alexisowi Noëlowi zbudowanie nowego kościoła parafialnego i szkoły. Teren nowej parafii wydzielono z parafii St. Sébastien et St. Vincent – St. Fiacre dedykując ją Brunonowi, hrabiemu Egisheim-Dagsburg, który w latach 1026–1052 był biskupem Toul^[1], a w latach 1049–1054 papieżem (jako Leon IX; później kanonizowany)^[2]. Parafia liczyła wówczas 2 090 mieszkańców. 25 sierpnia 1860 roku otwartą tymczasową kaplicę, a po czterech miesiącach rozpoczęto wznoszenie nowego kościoła. 10 listopada 1862 roku, po ukończeniu nawy głównej, urządzono tymczasowy chór odprawiając w nim pierwszą mszę. 17 października 1864 roku ukończono wieżę północną zawieszając w niej pięć dzwonów. Wojna francusko-pruska z lat 1870–1871 oraz brak funduszy spowolniły prace budowlane, które wznowiono dopiero 23 marca 1874 roku. Ukończono je wraz ze zbudowaniem wieży południowej i urządzeniem dziedzińca. 19 kwietnia 1877 roku, w uroczystość świętego Leona IX, biskup Joseph-Alfred Foulon poświęcił kościół. Trwały prace wykończeniowe. W 1903 roku Victor Huel zbudował tympanon nad portalem głównym, a w 1927 roku Auguste Vallin – tympanony nad portalami bocznymi^[1].

W latach 1979–80 w następstwie zaleceń Soboru Watykańskiego II przebudowano prezbiterium^[1].

W 1991 roku miasto Nancy gruntownie odrestaurowało kościół z zewnątrz, a w jego wnętrzu zainstalowało oświetlenie^[1].

Kościół został zbudowany w stylu neogotyckim, z prezbiterium skierowanym na zachód. Nawy boczne są dwa metry niższe od nawy głównej. Projektując wieże architekt inspirował się wieżami gotyckiego kościoła Saint-Martin w Pont-à-Mousson, natomiast pozostała część fasady jest jego autorstwa^[1].

Po obu stronach prezbiterium widoczne są wnęki po rozpoczętym, ale nie zrealizowanym obejściu^[1].

Ołtarz główny oraz ołtarz z transeptu, poświęcony Najświętszemu Sercu i Maryi Królowej Niebios (Sacré-Cœur et à Marie Reine des Cieux) zostały zbudowane z marmuru. Ołtarze kaplic bocznych, zbudowane przez Noëla i Perrona z kamienia i mozaiki, poświęcone zostały: św. Wincentemu a Paulo, św. Alfonsowi Liguori, św. Józefowi i św. Piotrowi Fourier. Zdobią je płaskorzeźby przedstawiające sceny z życia tych świętych. W oknach kościoła znajdują się witraże, zrealizowane przez różnych artystów. Te nad ołtarzami bocznymi: przedstawiają sceny z życia świętych, którym poświęcone są ołtarze. Witraż w transepcie północnym przedstawia scenę Zesłania Ducha Świętego flankowaną Wniebowzięciem i Zwiastowaniem, a w południowym – Ostatnią Wieczerzę, uzupełnioną widokami Jezusa błogosławiącego dzieci i Jezusa spotykającego Samarytankę przy studni. Witraż na skrzyżowaniu naw przedstawia Trójcę Świętą, a rozeta na fasadzie – Chrystusa (w środku), proroków: Mojżesza, Ezechiela, Izajasza, Jeremiasza i Dawida (w pierwszym kręgu) oraz Dwunastu Apostołów (w zewnętrznym kręgu)^[1].

Wielkie organy (Grand-Orgue) zbudował w 1889 Aristide Cavaillé-Coll. Zostały one zainaugurowane 14 marca tego samego roku^[3]. W latach 1972–1975 organy zostały niefortunnie przebudowane przez zakład Gonzalez de Rambervillers^[4].

Pierwszymi instrumentem piszczałkowym kościoła do czasu budowy wielkich organów przez Cavaillé-Colla były organy znajdujące się obecnie w apsydzie. Zostały zbudowane przed latami 60. XIX wieku przez nieznanego budowniczego^[3].

• 
  Wnętrze – widok na prezbiterium
• 
  Ołtarz główny
• 
  Zesłanie Ducha Świętego
• 
  Witraż na skrzyżowaniu naw
• 
  Ambona
• 
  Organy główne