Kobierno (powiat krotoszyński)

Kobierno

wieś
Kościół pw. św. Wojciecha
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	krotoszyński
Gmina	Krotoszyn
Liczba ludności (2022)	911[2]
Strefa numeracyjna	62
Kod pocztowy	63-714[3]
Tablice rejestracyjne	PKR
SIMC	0201916
Położenie na mapie gminy Krotoszyn Kobierno
Położenie na mapie Polski Kobierno
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Kobierno
Położenie na mapie powiatu krotoszyńskiego Kobierno
51°43′08″N 17°28′59″E/51,718889 17,483056[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Kobierno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Krotoszyn, około 4 km na północny wschód od Krotoszyna, przy drodze powiatowej Krotoszyn-Raszków.

Kobierno należy do najstarszych miejscowości powiatu krotoszyńskiego, wzmiankowano o nim już w XIII wieku jako posiadłości rycerskiej. W 1292 roku odbył się w Kobiernie zjazd dostojników książęcych, którzy zgromadzili się tu, aby radzić o zjednoczeniu rozbitej dzielnicowo Polski. Kobierno musiało być wielką i dostatnią osadą. Kobierno wraz z Tomnicami, Dąbrową, Durzynem, Biadkami i Gorzupią stanowiły pierwotnie jeden kompleks, jeden klucz. Właścicielem tego klucza był Maćko Borkowic, któremu nadał go wraz z dobrami koźmińskimi w 1338 roku król Kazimierz Wielki w nagrodę za zasługi wojenne. Po Maćku dzieje Kobierna łączyły się z losami dóbr krotoszyńskich, których Kobierno stało się częścią. W 1520 roku Kobierno zostaje włączone do posiadłości Hieronima Rozdrażewskiego.

Miejscowość leżała w obrębie księstwa krotoszyńskiego (1819-1927), którym władali książęta rodu Thurn und Taxis. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Kobierna należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Krotoszyn w rejencji poznańskiej^[6]. Kobierna należała do okręgu krotoszyńskiego tego powiatu i stanowiła odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas książę Maximilian Karl von Thurn und Taxis^[6]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 342 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 39 dymów (domostw)^[6].

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kobierno, po jej zniesieniu w gromadzie Krotoszyn-Południe. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kaliskiego.

Kościół pw. św. Wojciecha został zbudowany w latach 1881-1885 w stylu neogotyckim. Jest murowany, nie tynkowany, jednonawowy z węższym i niższym prezbiterium od strony wschodniej, wieżą o spiczastym zwieńczeniu od strony zachodniej, z dwoma zakrystiami i dwoma kruchtami. Dach został pokryty czerwoną dachówką, a wieża białą blachą. Dobrodziejem kościoła był ks. fundator Karol Ludwik Seliger (1808-1868), proboszcz w latach 1838-1868 oraz parafia. Budowę kościoła nadzorował jego następca ks. Leonard Wilhelm Sprenger (1838-1895), proboszcz w latach 1868-1895. Wykończeniem wnętrza kościoła zajął się kolejny następca ks. prof. Onufry Jaworski (1855-1916), proboszcz w latach 1895-1916. Wyposażenie wnętrza utrzymane jest w stylu neogotyckim. Świątynia posiada ołtarz główny i dwa ołtarze boczne. Ołtarz główny pw. Najświętszej Maryi Panny jest drewniany,polichromowany i złocony. Bardzo bogato zdobiony, z dużą ilością drewnianych wieżyczek. Wykonany został po 1883 roku, o wysokości około 9 metrów. Ołtarz ten jest architektoniczny, pięcioosiowy, ze smukłymi filarkami i osiach zwieńczonych rodzajem baldachimów ze strzelistymi, ażurowymi pinaklami, dekorowanymi kwiatonami. Ołtarz posiada pełnoplastyczne umieszczone pod baldachimami i zbliżone do naturalnej wielkości figury św. Wawrzyńca, św. Szczepana oraz w zwieńczeniu ołtarza patrona kościoła św. Wojciecha i dwie figury aniołów. W nastawie ołtarzowej umieszczony jest obraz z cudownym wizerunkiem Matki Bożej Szkaplerznej nazywanej Madonną Kobierską. Ołtarze boczne są drewniane, polichromowane i złocone. W centrum ołtarza prawego znajduje się namalowany na płótnie obraz św. Wojciecha w stroju biskupim, z pastorałem i wiosłem w ręku. W ołtarzu umieszczono również figury św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem, św. Stanisława Kostki z Dzieciątkiem oraz św. Józefa z Dzieciątkiem. Przed tabernakulum ustawiono figurkę małego Pana Jezusa stojącego na kuli i trzymającego krzyż. Obok ołtarza umieszczono obraz Jezusa Miłosiernego namalowanego przez Adolfa Hyłę, autora znanego na świecie wizerunku Jezusa Miłosiernego z Łagiewnik. W centrum ołtarza lewego znajduje się namalowany na płótnie obraz św. Michała Archanioła. Na tle górzystego krajobrazu widoczny jest św. Michał stojący w zbroi i depczący smoka. W ołtarzu umieszczono również figury św. Barbary i św. Jadwigi Śląskiej. Przed tabernakulum ustawiono figurkę Najświętszego Serca Pana Jezusa. Obok ołtarza umieszczono obraz św. Teresy od Dzieciątka Jezus.

• Ks. Tomasz Wolnicki od 1609
• Ks. Adam Borsenius do 1618
• Ks. Szymon Cristeciusz 1618–1630
• Ks. Tomasz Gorcensis 1630–1649
• Ks. Wojciech Kazimierz Zdzarski 1649–1667
• Ks. Henryk Wojciech Weis 1668–1685
• Ks. Jan Weis 1685–1694
• Ks. Maciej Antoni Cywkiewicz 1696–1709
• Ks. Paweł Woziwodzki 1709–1717
• Ks. dziekan Wojciech Michał Odorski 1717–1760
• Ks. Antoni Poradowski 1760–1770
• Ks. Andrzej Dolegalski 1771–1789
• Ks. Walenty Domaradzki 1790–1837
• Ks. fundator Karol Ludwik Seliger 1838–1868
• Ks. Leonard Wilhelm Sprenger 1868–1895
• Ks. prof. Onufry Jaworski 1895– 1916
• Ks. Kazimierz Pankowski 1916–1921
• Ks. dziekan Ludwik Reszelski 1921–1960
• Ks. mgr Tadeusz Biela 1960–1993
• Ks.Ryszard Dziamski 1993 - 2024
• Ks. Eugeniusz Walczak - 2024 - ....

• dwór z połowy XIX wieku,
• trzy domy drewniane konstrukcji sumikowo-łątkowej,
• kościół neogotycki z 1885 roku, z dwoma dzwonami z lat 1508 i 1634.

Do rejestru NID wpisany jest kościół parafialny pw. św. Wojciecha wraz cmentarzem kościelnym oraz ogrodzeniem murowanym i bramami - pod nr. rej. 702/Wlkp/A z 8.08.2008^[7].

• Obszar chronionego krajobrazu Dąbrowy Krotoszyńskie Baszków-Rochy.

• Kobierno

Ta sekcja od 2021-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.