Korowódka dębówka
 | Ten artykuł od 2014-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
| Thaumetopoea processionea | |||
| (Linnaeus, 1758) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Podkrólestwo | |||
| Nadtyp | pierwouste | ||
| Typ | stawonogi | ||
| Podtyp | sześcionogi | ||
| Gromada | owady | ||
| Podgromada | owady uskrzydlone | ||
| Rząd | motyle | ||
| Rodzina | garbatkowate | ||
| Podrodzina | |||
| Gatunek | korowódka dębówka | ||
| |||
| |||
Korowódka dębówka (Thaumetopoea processionea) – gatunek niewielkiego motyla nocnego z podrodziny korowódkowatych.
Wygląd
Przednie skrzydło osiąga długość 1,3 cm u samca i 1,6 cm u samicy. Skrzydła są brunatnoszare z niezbyt wyraźnym rysunkiem, lepiej widocznym u samca. Ciało dość krępe, ubarwione podobnie jak skrzydła.
Środowisko, rozmieszczenie i gęstość zasiedlenia
Korowódki zamieszkują lasy dębowe niemal całej Europy (nie występują na północ od Niziny Północnoniemieckiej). Motyl ten spotykany jest rzadko i lokalnie, jedynie w niektórych latach pojawia się masowo.
Rośliny żywicielskie
Korowódka dębówka, jak wskazuje nazwa, żywi się liśćmi dębów (Quercus sp.).
Okres występowania
Motyl wydaje jedno pokolenie rocznie, dorosłe motyle (imago) latają w lipcu i na początku sierpnia. Zimują jaja. Gąsienice pojawiają się w maju i można je spotkać do czerwca. Od pierwszego dnia życia są chronione przez występujące na ich ciałach małe, trujące włoski, roznoszone również przez wiatr i wywołujące silne podrażnienia u ludzi i zwierząt.
Charakterystyczne zachowanie gąsienic
Gąsienice skupiają się w ciągu dnia w kłębowiska, mogące osiągać wielkość głowy dziecka. Gdy zapada zmierzch, długimi korowodami w kilku rzędach wędrują po pniu drzewa w kierunku jego korony. Każda z nich utrzymuje kontakt dotykowy z poprzednią, a rozerwaniu się grupy zapobiega nitka przędzy. W wypadku odłączenia się pojedynczej gąsienicy, szuka ona pozostałych aż do skutku. Żerowanie trwa aż do świtu (małe liście są zjadane doszczętnie, a z dużych pozostaje unerwienie), po czym gąsienice wracają, ponownie jedna za drugą, do gniazda.
