Księstwo halickie
1144–1199 | |||||
| |||||
Stolica | Halicz | ||||
---|---|---|---|---|---|
Data powstania | 1144 | ||||
Data likwidacji | 1199 | ||||
Język urzędowy | |||||
Religia dominująca | prawosławie | ||||
Położenie na mapie świata | |||||
49°07′N 24°44′E/49,121581 24,730325 | |||||
|
Księstwo halickie – ruskie księstwo dzielnicowe istniejące w XI–XII w. w dorzeczu górnego i środkowego Sanu i Dniestru oraz górnego Prutu i Seretu.
Historia
Tereny dorzecza górnego i środkowego Sanu i Dniestru oraz górnego Prutu i Seretu weszły pod panowanie Rusi Kijowskiej w X wieku. Od 1141 roku księciem halickim był Władymirko, syn Wołodara Rościsławicza. Uniezależnienie od Kijowa wywalczyli stopniowo Włodzimierz Jarosławowicz i jego następcy. Stolicą księstwa był gród w Haliczu. Za Jarosława Ośmiomysła (1153-1187) księstwo sięgało do Morza Czarnego. W 1199 księstwo przejęte zostało przez Romana Mścisławowicza. Stopniowo księstwo halickie połączone zostało z księstwem włodzimiersko-wołyńskim, dając Ruś Halicko-Włodzimierską[1][2][3].
Zobacz też
- ziemia halicka
Przypisy
- PWN: 3909595
- БРЭ: 2341638