Lampa Wooda

Ten artykuł od 2013-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Lampa Wooda – przenośna lampa kwarcowa, w której dzięki zastosowaniu specjalnego czarnego filtra (filtr Wooda zbudowany z krzemianu baru z dodatkiem 9% tlenku niklu, którego pasmo przepustowości wynosi od 320 do 400 nm z maksimum w 365 nm), emitowane jest długofalowe promieniowanie nadfioletowe.

Stosowana w dermatologii do szybkiej diagnostyki grzybicy skóry nieowłosionej (Microsporum), gdyż ogniska grzybicze w świetle tej lampy w warunkach zacienienia silnie fluoryzują^[1]. Do tych zastosowań zalicza się wykorzystanie lampy Wooda w kosmetyce (w gabinetach kosmetycznych) do zbadania przydatków skóry. Emitowane promienie UV wywołują fluorescencję skóry. Diagnozę stawia się na podstawie barwy emitowanego w wyniku zjawiska fluorescencji światła. Obserwacji dokonuje się w zaciemnionym pomieszczeniu, ze względu na słabą intensywność świecenia. W zależności od rodzaju cery oraz schorzeń występuje różnobarwne świecenie:

• skóra normalna - w kolorze niebiesko-fioletowym,
• skóra sucha, odwodniona - słaba fluorescencja
• skóra zawierająca odpowiednią ilość wody - ciemnoniebieskie
• skóra tłusta - prawie czarne
• nadmierne rogowacenie skóry - białe.

Lampy Wooda znajdują też zastosowanie w konserwacji zabytków. Podobnie jak w przypadku zastosowań dermatologicznych wykorzystuje się tutaj fakt, że emitowane promieniowanie UV wywołuje świecenie (fluorescencję) różnych materiałów. Z racji tego, że ultrafiolet jest silnie rozpraszany, w trakcie badań obiektów zabytkowych dostaje się informację o stanie zachowania wierzchnich warstw, głównie werniksów. Badanie z wykorzystaniem lampy Wooda pozwala np. identyfikować miejsca retuszy. Jednak identyfikacja materiałów na podstawie obserwacji nieuzbrojonym okiem barwy emitowanego światła jest ograniczona i wymaga potwierdzania innymi metodami.