Linia kolejowa Tallinn – Keila

Linia kolejowa

Tallinn – Keila
Dane podstawowe
Zarządca	EVR Infra
Długość	26,9 km
Rozstaw szyn	1520 mm
Historia
Rok otwarcia	1870
Rok elektryfikacji	1924, 1958
Przebieg Legenda eksploatowana / istniejąca   zlikwidowana / rozebrana lub planowana kolej metro lub kolej lekka stacja kolejowa/stacja metra przystanek stacja bez ruchu pasażerskiego ładownia, posterunek ruchu itp przystanek częściowo używany koniec linii odcinek odcinek w tunelu odcinek na estakadzie wiadukt most tunel pod wodą zmiana kilometrażu granica państwowa / inna mijanka przejazd kolejowo-drogowy przeprawa promowa     odcinek zelektryfikowany   104,4 Dworzec Bałtycki Kopli 8 Tallinn, ul. Endla → Tallinn – Narwa → Tallinn – Lelle 102,2 Lilleküla 100,7 Tondi Tallinn, ul. A. H. Tammsaare 99,3 Järve 97,6 Rahumäe 96,5 Nõmme 95,6 Hiiu 94,5 Kivimäe 93,2 Pääsküla 91,4 Laagri rzeka Pääsküla 89,7 Urda 6,1 podg. 89 km 88,4 Padula rzeka Vääna 85,6 Saue 11 81,5 Valingu rzeka Keila 77,5 Keila ← Keila – Paldiski ↓ Keila – Turba

Linia kolejowa Tallinn – Keila – linia kolejowa w Estonii łącząca stację Tallinn ze stacją Keila.

Linia na całej długości jest zelektryfikowana i dwutorowa.

Linia została zbudowana w latach 1869–1870 i otwarta 24 października^?/5 listopada 1870 jako część linii Rewel - Bałtijskij Port, wchodzącej w skład Kolei Bałtyckiej, łączącej te miasta z Petersburgiem^[1][2][3]. Po I wojnie światowej linia znalazła się w Estonii.

W 1924 zelektryfikowano odcinek Tallinn – Pääsküla. 20 września 1924 przejechał nim pierwszy pociąg elektryczny z najwyższymi osobami w państwie, na czele ze starszym państwa Friedrichem Akelem, na pokładzie. Była to pierwsza zelektryfikowana linia kolejowa nie tylko w Estonii, ale i w państwach bałtyckich. W 1935 z Tallinna do Haapsalu rozpoczął kursowanie pierwszy w Estonii pociąg spalinowy. Tabor elektryczny został rozkradziony przez Sowietów po zajęciu Estonii przez ZSRR w 1940 i wywieziony w okolice Permu. W późniejszych latach zdemontowano również trakcję. Sieć została odbudowana w 1946. Elektryfikacje dalszej części linii do Keili przeprowadzano już pod okupacją sowiecką. Oddano ją do użytku 19 lipca 1958^[3][4].

Początkowo linia leżała w Imperium Rosyjskim, w latach 1918 - 1940 położona była w Estonii, następnie w Związku Sowieckim (1940 - 1991). Od 1991 ponownie znajduje się w granicach niepodległej Estonii.

• Участок Кейла — Таллинн. railwayz.info. [dostęp 2022-10-26]. (ros.).
• Google Maps
• Schemat połączeń. elron.ee. [dostęp 2022-10-26]. (est.).