Ludwik Józef de Bourbon-Condé
Książę Condé | |||
Okres | od 1740 | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | Kondeusze | ||
Data i miejsce urodzenia | 9 sierpnia 1736 | ||
Data i miejsce śmierci | 13 maja 1818 | ||
Ojciec | |||
Matka | Charlotta Hesse-Rotenburg | ||
Żona | Charlotta de Rohan-Soubise | ||
Dzieci | Ludwik Henryk | ||
Odznaczenia | |||
|
Ludwik Józef de Bourbon-Condé, fr. Louis Joseph de Bourbon (ur. 9 sierpnia 1736 w Paryżu, zm. 13 maja 1818 tamże) – książę de Condé w latach 1740-1818.
Życiorys
Był jedynym synem Ludwika IV Henryka, księcia de Condé, i Karoliny Hesse-Rotenburg (Charlotty lub Caroliny). Ludwik Józef zajmował ważne stanowisko na francuskim dworze królewskim - był Zarządcą Domu Królewskiego. Był również zarządcą Burgundii i generałem armii francuskiej.
3 maja 1753, w Wersalu Ludwik Józef ożenił się z Charlottą de Rohan-Soubise (1737-1760), córką Karola de Rohan, księcia de Soubise, księcia de Rohan-Rohan (1715-1787). Para miała 3 dzieci:
- Ludwik Henryk, książę de Condé (1756-1830),
- Maria (1756–1759),
- Ludwika Adelajda (1757-1824), mademoiselle de Condé, przełożoną w zakonie w Remiremont, później w Saint-Louis du Temple.
Podczas rewolucji francuskiej został on zmuszony do opuszczenia ojczyzny, w ten sposób uniknął więzienia i procesu. Jego decyzja okazała się słuszna, ponieważ podczas terroru Jakobinów wszyscy Burbonowie, którzy zostali we Francji, zostali aresztowani (nawet sam Filip Egalité, książę Orleanu, który popierał rewolucjonistów, został zgilotynowany w 1793).
Ludwik Józef spędził wygnanie w Anglii, gdzie w 1798 lub 1808 ożenił się po raz drugi, z Marią Katarzyną de Brignole-Sale (1737-1813), inną emigrantką, byłą żoną Honoriusza III Grimaldi, księcia Monako.
Ostatecznie w 1814 Ludwik Józef powrócił do ojczyzny razem z królem Ludwikiem XVIII. Zmarł tam w 1818, w wieku 82 lat.
- p
- d
- e
|
- Britannica: biography/Louis-Joseph-8e-prince-de-Conde
- Catalana: 0011292