Ludwik Lille

Ludwik Lille (ur. w 1897 w Podwołoczyskach nad Zbruczem, zm. w 1957 w Paryżu) – polski grafik i malarz. W okresie międzywojennym reprezentant nurtu surrealistycznego, a w powojennych sztuki metaforycznej.

Studiował medycynę we Lwowie.

W latach 1918–19 nawiązał kontakty z grupą ekspresjonistów skupionych wokół czasopisma "Zdrój" z Poznania oraz podjął współpracę z czasopismem "Formiści" z Krakowa. W 1920 wraz z formistami eksponował swe prace we Lwowie, Krakowie i Warszawie. W 1921 r. wyjechał do Berlina. Podjął naukę w weimarskim Bauhausie, po czym powrócił do Lwowa. Zajmował się ilustratorstwem, scenografią, wykonywał projekty dekoracji dla eksperymentalnych teatrów lwowskich. Od 1930 r. należał do zrzeszenia "Artes" a także do Związku Zawodowego Artystów Plastyków. Lille zajmował się popularyzacją i krytyką sztuki między innymi prowadząc audycje radiowe o tej tematyce. Opracowywał scenografię dla lwowskiego baletu Beli Katz, Trupy Wileńskiej i Lwowskiej Opery. W roku 1934 zorganizował muzeum Żydowskiej Gminy Wyznaniowej we Lwowie i został jego kierownikiem.

W 1937 wyjechał na stałe do Paryża. W czasie okupacji działał w strukturach polskiego ruchu oporu we Francji. Po wojnie pełnił funkcję prezesa Związku Artystów Polskich we Francji oraz był członkiem Société des Peintres-Graveurs.

• IrenaI. Kossowska IrenaI., Ludwik Lille, [w:] Twórcy [online], Culture.pl, 2001 [dostęp 2024-03-27] .
• Zofia Baranowicz: Polska awangarda artystyczna 1918–1939, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1979, wyd. II, ISBN 83-221-0074-4