Macchi M.3
Zdobyczny Macchi L.3 w bazie w Cattaro w 1917 roku | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Włochy | ||
---|---|---|---|
Producent | Società Anonima Nieuport-Macchi, Varese | ||
Typ | |||
Konstrukcja | dwupłat konstrukcji drewnianej | ||
Załoga | 2 (pilot, obserwator) | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1916 | ||
Wycofanie ze służby | 1924 | ||
Liczba egz. | ok. 200 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 silnik rzędowy Isotta Fraschini V.4B | ||
Moc | 118 kW (160 KM) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 15,95 m | ||
Długość | 10,25 m | ||
Wysokość | 3,33 m | ||
Powierzchnia nośna | 45 m² | ||
Masa | |||
Własna | 900 kg | ||
Startowa | 1350 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 145 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 5 min 30 s na 1000 m, | ||
Pułap | 5400 m | ||
Zasięg | 450 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
1 działko kal. 40 mm i 1 km kal. 6,5 mm (lub 2 km kal. 6,5 mm) bomby o masie do 100 kg | |||
Użytkownicy | |||
Włochy | |||
|
Macchi M.3 (L.3) – włoska rozpoznawcza łódź latająca z okresu I wojny światowej, zaprojektowana i zbudowana w 1916 roku w wytwórni lotniczej Società Anonima Nieuport-Macchi w Varese. Samoloty te służyły do zadań rozpoznawczych, patrolowych, bombowych i dywersyjnych, a ze służby we włoskim lotnictwie zostały wycofane w 1924 roku.
Projekt i rozwój
Wodnosamolot Macchi L.3 był pierwszą samodzielną konstrukcją zakładów Società Anonima Nieuport-Macchi, po modelach L.1 i L.2, bazujących na przechwyconej w 1915 roku austro-węgierskiej łodzi latającej Lohner L(inne języki)[1][a]. Prototyp L.3 oblatano w 1916 roku, po czym w kwietniu tego roku skierowano do produkcji seryjnej, budując do końca 1917 roku 107 sztuk, a do końca 1918 roku jeszcze kilkadziesiąt (łącznie powstało około 200 egzemplarzy)[1][2]. Wkrótce po rozpoczęciu produkcji nazwę samolotu zmieniono na M.3. Maszyna miała bardzo dobre osiągi i właściwości lotne, a także silne uzbrojenie (osiągnięty przez M.3 pułap 5400 metrów był w 1916 roku rekordowy w kategorii łodzi latających)[1].
Opis techniczny
M.3 był łodzią latającą o układzie dwupłatu i konstrukcji całkowicie drewnianej[1]. Konstrukcja kadłuba skorupowa, o przekroju prostokątnym i sklejkowym pokryciu[1]. Długość samolotu wynosiła 10,25 metra, a jego wysokość 3,33 metra[1][b]. Podłodzie jednoredanowe[1]. Na końcu kadłuba znajdowało się klasyczne usterzenie drewniane, kryte płótnem[1]. Komora płatów dwuprzęsłowa, podparta dwoma parami zastrzałów z rurek o przekroju kroplowym oraz ukośnymi podporami końcówek górnego płata, wykrzyżowana drutem stalowym[1]. Skrzydła dwudźwigarowe, drewniane, o dużym skosie krawędzi natarcia, kryte płótnem[1]. Płat górny bez wzniosu, dolny z niewielkim wzniosem, o mniejszej rozpiętości[1]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 15,95 metra, a powierzchnia nośna 45 m²[1]. Pomocnicze małe pływaki o konstrukcji drewnianej i prostokątnym przekroju usytuowano pod skrajnymi zastrzałami dolnego płata[1]. Masa własna wynosiła 900 kg, zaś masa całkowita (startowa) 1350 kg[1].
Napęd stanowił chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Isotta Fraschini V.4B o mocy 118 kW (160 KM), zawieszony pod górnym płatem, w układzie pchającym[1]. Śmigło drewniane, dwułopatowe[1]. Prędkość maksymalna wynosiła 145 km/h[1]. Maszyna osiągała wysokość 1000 metrów w czasie 5 minut i 30 sekund, zaś na osiągnięcie 4000 metrów samolot potrzebował 38 minut[1]. Pułap wynosił 5400 metrów, a zasięg 450 km[1][c].
Kabina dwuosobowa, otwarta, osłonięta wiatrochronem, z miejscami obok siebie (pilot z lewej strony)[1]. Uzbrojenie samolotu składało się z działka lotniczego Hotchkiss kal. 40 mm i karabinu maszynowego Fiat-Revelli kal. 6,5 mm, umieszczonych na kadłubie przed stanowiskiem obserwatora (w części egzemplarzy w miejsce działka montowano drugi karabin maszynowy kal. 6,5 mm)[1]. Prócz tego pod skrzydłami mógł przenosić w wyrzutnikach do 100 kg bomb, zwalnianych przy pomocy mechanizmu linkowego[1].
Służba
Samoloty Macchi M.3 używane były podczas I wojny światowej przez Regia Marina do zadań rozpoznawczych, patrolowych, bombowych i dywersyjnych[1]. Silne uzbrojenie strzeleckie pozwalało na skuteczną obronę przed myśliwcami przeciwnika; M.3 bombardowały często austro-węgierskie bazy morskie w Cattaro i Poli oraz prowadziły rozpoznanie fotograficzne ruchów nieprzyjacielskiej floty[1]. Po zakończeniu wojny służyły do 1924 roku głównie jako samoloty szkolne, jak też latały w lotnictwie cywilnym[1][2].
Uwagi
- ↑ Macchi L.1 stanowił kopię austro-węgierskiej maszyny, wyłączając napęd i uzbrojenie, zaś L.2 był ulepszoną i pomniejszoną wersją pierwowzoru, wyprodukowaną w jednym egzemplarzu[1].
- ↑ Jońca 1969 ↓, s. 231 podaje, że długość samolotu wynosiła 9,97 metra.
- ↑ Jankiewicz 1986 ↓, s. 81 podaje, że pułap wynosił 2800 metrów.
Przypisy
Bibliografia
- Wiesław Bączkowski: Samoloty I wojny światowej. Warszawa: Lampart, 2000. ISBN 83-86776-54-4.
- Jane’s Encyclopedia of Aviation. Michael J.H. Taylor (red.). London: Studio Editions, 1989. ISBN 1-85170-324-1. (ang.).
- Zbigniew Jankiewicz: Wodnosamoloty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986. ISBN 83-11-07272-8.
- Adam Jońca: Lotnictwo morskie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1969.
Linki zewnętrzne
- Sylwetka samolotu Macchi L.3 w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2023-06-26]. (ros.).
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe i torpedowe | |
Wodnosamoloty i łodzie latające |
|
Samoloty rozpoznawcze |
|